Μακάρι να ήταν αλλιώς... Μακάρι... Όχι για σένα, ή για μένα...για όλους μας...
Αλλά δεν είναι... Στο μεταφράζω, δεν στο λέω... Στο δείχνω, δεν πάω να σε πείσω: το κράτος σου σε μισεί...
Θέλει τα λεφτά σου, για να ζήσει... Όλη αυτή η λαμογιά των προηγούμενων χρόνων, στην οποία μπορεί και να συμμετείχες, δίνοντας το φακελάκι σου για το αυθαίρετο, ή την εγχείρηση, έχει ανάγκη από λεφτά για να επιβιώσει... Έχει ανάγκη να τραφεί...
Η αγορά, κάτι που σε αφορά και άμεσα, γιατί έτσι θα πληρωθείς, ή από αυτήν θα καταναλώσεις, ή χάρη σ’ αυτήν θα επιβιώσεις, ψυχορραγεί...
Το κράτος σου…σε μισεί…
Και έριξε τις μάσκες του. Έχει ανάγκη αίμα, φίλε. Οι καλοί τρόποι, δώσε μας τα λεφτά σου για να σου φτιάξουμε δρόμους, ή να σου δώσουμε καλύτερα νοσοκομεία, ή καλύτερο κράτος – δεν υπάρχουν πια.
Το θηρίο πεινάει, φίλε...
Επειδή αναρωτήθηκες, επειδή υποψιάστηκες, επειδή, και μόνο, σκέφτηκες, κατέβασαν τους “δημοσιογράφους” τους… να σε πείσουν…
Δεν υπάρχουν πια καλοί τρόποι, φίλε, μεταξύ μας, πια...
Το κράτος σου σε μισεί...
Πασχίζει να μισήσεις τον διπλανό σου, επειδή είναι αγρότης…φορτηγατζής… ή φαρμακοποιός… ή δάσκαλος… ή γιατρός…ή επιχειρηματίας… ή δημόσιος υπάλληλος…
Σε μισεί. Σου ζήτησε ευγενικά τον μισθό σου, την σύνταξή σου, την λογική σου, την αξιοπρέπειά σου, και, όταν πήγες να αναρωτηθείς “γιατί;” στα άρπαξε, φίλε.
Με βία. Το κράτος σου σε μισεί!!!
πηγη: προσδοκια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου