Όταν ο Χριστός ζη μέσα σου, μη
φοβού τίποτε. Δια να ζη μέσα σου ο Χριστός χρειάζεται ταπείνωσις πολλή.
Πίπτε νοερώς εις τους αχράντους Του πόδας και κλαίε: Ιησού μου, Συ μου
μένεις πλέον εις αυτήν την ταπεινήν ζωήν μου, ως φως και ζωή, δείξόν μου
το πνευματικόν Σου κάλλος, όπως
εμπλησθώ Θείου έρωτος και δράμω κατόπιν
του μύρου Σου και κράξω… «εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω Σου, εμού δε
αντελάβετο η δεξιά σου» (Ψαλμ. 62,9 ). Ω Ιησού μου, πότε ήξω και
οφθήσομαι τω προσώπω Σου; Πότε, ω φως της ψυχής μου, θα Σε ίδω και θα
εμπλησθώ και θα είπω: Ω βάθος πλούτου, και σοφίας, και γνώσεως Θεού!
Ναι, παιδί μου, ταπείνωσιν υπέρ παν άλλο αγάπησον και τότε τον ταπεινόν
τη καρδία Ιησούν θα κτήσης αναφαίρετον κτήμα εν τη ψυχή σου. Ιησούν
ανάπνεε, Ιησούν έκπνεε, και τότε γνώσει τι εστιν Ιησούς! Που τότε γηϊνη
αγάπη! Είναι δυνατόν εις δάσος κατάξηρον να εμπέση εμπρησμός και να
ζήση; Ούτω και φρύγανα ανθρωπίνων λογισμών, όταν εμπέση η αγάπη του
Ιησού.
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου