Τα σενάρια καταστροφής από αστρολόγους, μάντεις και οι δήθεν «προφητείες»

Άρθρο του Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνατίου στην Εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 

Το μέλλον είναι άγνωστο. Η μόνη βέβαιη γνώση του είναι ένα επικείμενο τέλος. 

 

Με δεδομένη αυτή την πραγματικότητα, ίσως κάποιος να ισχυριζόταν, πως ολόκληρη η ζωή από μόνη της θα έπρεπε να έχει ως κύριο χαρακτηριστικό τη μελαγχολία και την ματαιότητα. Ποιο επίγειο νόημα είναι σε θέση να σταθεί μπροστά στη βεβαιότητα του θανάτου; Κι όμως, αυτό ακριβώς το γεγονός της πανανθρώπινης μοίρας έγινε η αιτία να αναζητήσει ο άνθρωπος μέσα στους αιώνες δρόμους διαφυγής και υπέρβασης σε μια πραγματικότητα έξω από αυτόν τον κόσμο της φθοράς και της εξαφάνισης. Απάντηση στις αγωνίες αυτές ήρθε να δώσει ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός.

Για πολλούς, η χριστιανική πίστη ίσως να αποτελεί μόνον ένα σύστημα δογμάτων και ηθικής. Στην πραγματικότητα όμως, δογματική και ηθική συνοψίζονται σε μία διατύπωση: Ο Θεός και Κύριος της ζωής και του θανάτου εισήλθε από άπειρη αγάπη στην ανθρώπινη ιστορία και με τον θάνατο και την ανάστασή Του άνοιξε δρόμο αθανασίας για κάθε άνθρωπο. Χωρίς την απόλυτη πίστη σε αυτό το γεγονός, όλα παραμένουν θνητά και όπως λέει και Απόστολος Παύλος, «εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ὑμῶν·» (Κορ. Α΄, 15, 17). Ο πιστός δεν φοβάται το μέλλον, διότι γι' αυτόν, το μέλλον είναι ήδη παρόν. Και τα παρόν αυτό είναι χαρά, μόνον χαρά, για μια ζωή ενωμένη με την Πηγή της ζωής και πλημμυρισμένη από αγάπη, η οποία είναι η μόνη που γνωρίζει να νικά τον φόβο (Ιω. Α΄, 4, 18).

Για τον άνθρωπο της πίστης, ο νέος χρόνος αποτελεί ευκαιρία δράσης και στάσης ζωής, που θα φανερώνουν κάθε μέρα τα χαρακτηριστικά μιας άλλης πραγματικότητας που έρχεται, της πραγματικότητας της επερχόμενης Βασιλείας του Θεού. Γι' αυτό και ο άνθρωπος αυτός διακατέχεται από συναισθήματα χαράς και αισιοδοξίας. Όσο όμως η πίστη εξασθενεί, το κενό της θα το καλύπτει ο φόβος, η αφέλεια και η καταστροφολογία. Τότε είναι που γεμίζουν οι εφημερίδες και οι οθόνες από σενάρια καταστροφής. Τότε είναι που αστρολόγοι και μάντεις αναλαμβάνουν να μελετήσουν τα άστρα, προκειμένου να βρουν τα μελλούμενα για κάθε ζώδιο. Αυτό όμως που σπέρνει την πλήρη σύγχυση είναι η επίκληση «προφητειών», προερχόμενων δήθεν από άγιες μορφές του παρελθόντος, παλαιού και πρόσφατου. Απομονωμένες φράσεις τους ή αυθαίρετες ερμηνείες των λεγομένων τους γεμίζουν τα πρωτοσέλιδα, σαν να πρόκειται για ανταποκριτές που ταξίδεψαν με τη μηχανή του χρόνου και βάλθηκαν να αναγγείλουν πολιτικές, κοινωνικές και στρατιωτικές εξελίξεις τρόμου. Εκατοντάδες σελίδες κορυφαίας πνευματικής τροφής, γραμμένες από τέτοιους Πατέρες, γεμάτες ελπίδα, νόημα ζωής, θάρρος, πίστη , κουράγιο, μετάνοια, ταπείνωση, αγάπη, συγχώρεσή, ανοχή και αποδοχή του κάθε ανθρώπου περιφρονούνται, ενώ την ίδια στιγμή αναζητείται απεγνωσμένα μέσα στα κείμενα τους η λέξη ή η πρόταση, που θα ερεθίσει λίγο περισσότερο τον πανικό και την απόγνωση μιας αποπροσανατολισμένης κοινωνίας στην οποίαν-δυστυχώς- περιλαμβάνεται και ένα μεγάλο μέρος των πιστών της Εκκλησίας μας.

Διπλός είναι ο κίνδυνος και διπλή η απειλή αυτών των ψευδο-χριστεπώνυμων προφητειών: Πέρα από την αυθαιρεσία και την αποσπασματικότητα που τις χαρακτηρίζουν, συντελούν και εκείνες πρώτα απ΄ όλα στην παθητικότητα, που τόσο εξυπηρετεί τους κρατούντες: Αν το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο, ποιος ο λόγος της προσωπικής μετάνοιας και της ανάλογης δράσης; Αυτή η μετάθεση της ευθύνης, ακυρώνει την αξία του ανθρωπίνου προσώπου και το μετατρέπει σε ένα έρμαιο επίγειων και επουράνιων δυνάμεων.Παράλληλα όμως, τέτοιου είδους ...προφητείες, μεταβάλλουν τους αγίους και τη διδασκαλία τους, από πηγή χαράς σε πηγή πανικού, οργής και απόγνωσης, στερώντας την ψυχή από νηφαλιότητα και αποφασιστικότητα.

Στη σύγχυση αυτή, αληθινό διέξοδο μπορεί να δώσει η σχέση με το πνεύμα των αγίων της Εκκλησίας μας, μέσω της συνεπούς πνευματικής και μυστηριακής ζωής. Κυρίως όμως η πίστη, η στέρεη πίστη προς τον Κύριο της ζωής και του θανάτου είναι εκείνη, που μπορεί να διαλύσει ακαριαία την ομίχλη της ανίερης συμμαχίας μεταξύ πολιτικής και θρησκοληψίας. Διότι Αυτός είναι το διαχρονικό άστρο της νύχτας της Βηθλεέμ, που πρόσφατα εορτάσαμε. Το φως Του είναι αυτό που θα φωτίσει τις αληθινές αιτίες των σημερινών δεινών, αλλά και θα οπλίσει με θάρρος τον κάθε άνθρωπο να αντισταθεί και φέτος σε κάθε απάνθρωπο σχέδιο εναντίον των εικόνων του Δημιουργού, των απλών ανθρώπων όλου του πλανήτη, αποστρέφοντας το βλέμμα από τα πρωτοσέλιδα της δήθεν θρησκευτικής καταστροφολογίας.

ΠΗΓΗ