ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΣΠΟΡΟΣ ΧΩΡΙΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Γράφει το σποράκι

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ αγαπητοί μου φίλοι… σας έλειψα καθόλου; ΄Η μήπως η απουσία μου πέρασε απαρατήρητη; Είχα σοβαρό λόγο που δεν ήρθα κοντά σας. Δεν ξέρετε πως είμαι σταθερό σποράκι και δεν ξεχνώ τους φίλους μου; Μα δεν είμαι ούτε πολιτικός, ούτε χριστιανός, ούτε ποδοσφαιριστής… γιατί σας τα λέω αυτά; Γιατί έχω προσωπική πείρα απ' αυτά τα είδη ή μάλλον τις ανθρώπινες κατηγορίες. Τους έχω γνωρίσει από 

 

κοντά στην μικρή και τόσο ασήμαντη ζωή μου… φυσικά και είναι ασήμαντη μπροστά στην δική σας την ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ! 

Να σας εξηγήσω: Από μικρό παιδί πίστευα, πως εμείς τα σποράκια είμαστε υποδεέστερα όντα μπροστά στο νοήμονα άνθρωπο. Έτσι μάς έμαθαν στο σχολείο μας κι έτσι έπρεπε κι εγώ να πιστεύω, όσο μικρή κι αν ήταν η πορεία μου μέσα απ' την χερσαία διαβίωσή μου. Μα επειδή ήμουν διαφορετικό σποράκι απ' τους συμμαθητές μου… (όχι να το παινευτώ δηλαδή…) δεν το πίστευα και πολύ. Σκεφτόμουν πως ό,τι και να μας λέει ο δάσκαλος, μπορεί να ήταν σωστό, μα αυτό δεν σημαίνει πως κι εμείς δεν έπρεπε να ΕΡΕΥΝΟΥΜΕ! 

Αυτό που δεν έκαναν οι συμμαθητές μου, αποφάσισα να το κάνω εγώ, όσο κι αν θα μου στοίχιζε! Κι αν μου στοίχισε δηλαδή… μέχρι που αναγκάστηκα να εγκαταλείψω τα… πάτρια εδάφη και να ξενιτευτώ στην Πολιτεία των Ανθρώπων. Ούτε φαντάζεστε πόσες δυσκολίες αντιμετώπισα. Πήρα μόνος μου με το δισάκι μου στον ώμο τα όρη και τα βουνά αφήνοντας, πίσω μου τα αφιλόξενα λαγκάδια… κι αφού δρόμους πήρα και δρόμους άφησα… βρέθηκα κοντά σας, για να μαθητεύσω στα δικά σας σχολεία και στα κοινωνικά και πολιτικά ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΑΣ. 

Πού είχαμε μείνει λοιπόν; Α, ναι στεκόμουν έξω από μια Εκκλησία, για να μετρήσω τους προσκυνητές. Φυσικά όχι από περιέργεια, μα για να διαπιστώσω πόσο αληθινά πιστοί είναι οι εκκλησιαζόμενοι και μάλιστα τις Άγιες μέρες σας. Δεν μπορώ να πω, πως με ικανοποίησε το αποτέλεσμα της έρευνάς μου. Ούτε απ' την ποιότητα και ποσότητα αλλά ούτε κι απ' τους λόγους, που τους έφερναν στην Εκκλησία. Σας έχω πει πως μπορώ να διαβάσω και την σκέψη σας; Να σας ενημερώσω τότε, πως έχω ένα Θείο χάρισμα όπως το λέτε εσείς (εμείς αλλιώς το λέμε, αλλά δεν έχει σημασία) και το οποίο όμως ποτέ δεν το χρησιμοποιώ για κακό σκοπό… αν το κάνω αυτό, η τιμωρία θα είναι να το χάσω κι αυτό το ΑΠΟΚΛΕΙΩ! 

Σκέφτηκα πως δεν μπορούσα να κάνω δημοσκόπηση (αυτό πώς ξεφύτρωσε;) μόνο από ένα σημείο κι έτσι πεταγόμουν από Εκκλησία σε Εκκλησία, συγκεντρώνοντας υλικό για την έρευνά μου. Μετά από δυο εβδομάδες εντατικής προσπάθειας… επέστρεψα κοντά σας στο Κυριακάτικο ραντεβού μας. Όπως λέτε κι εσείς ο… (κακές λέξεις δεν λέω…) ανταποκριτής ας πούμε, πάντα στον τόπο του… ρεπορτάζ του ξαναγυρίζει. Αυτό είναι το τρωτό σημείο του κι απ' αυτό πιάνεται… όπως το έξυπνο πουλί. Επειδή όμως εγώ ούτε ανταποκριτής είμαι ούτε πουλί… δεν μπορείτε από πουθενά να με πιάσετε. Σας έπιασα όμως εγώ (ευτυχώς όχι όλους) και να τα συμπεράσματά μου. Σας τα παραθέτω, μα μην θυμώσετε με την ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΜΟΥ. 

     Υποτίθεται ότι εσείς σαν καλοί Χριστιανοί προσέρχεστε στον Οίκο του Θεού, για να εκπληρώσετε τα θρησκευτικά σας καθήκοντα και να επικοινωνήσετε μαζί του. Μάλιστα! Και τα πολυτελή άμφια… συγνώμη ενδύματα εννοώ, τι τα θέλετε; Για να προσελκύσετε την προσοχή του; Με επιμελημένη (δήθεν αθόρυβη) αλλά πολύ βροντερή είσοδο, για να τραβήξετε τα μάτια των άλλων πιστών πάνω σας; Με μοντέρνα περιβολή κι αστραφτερά στολίδια θα προσκυνήσετε την Χάρη του και θα αφοσιωθείτε στο τελετουργικό του Ναού; Με κρυφές ματιές στους διπλανούς σας για να βεβαιωθείτε αν πρόσεξαν το νέο σας λούκ; Με μεγάλα κεριά και επιδεικτικό προσκύνημα στις εικόνες με μακρόσυρτα σταυροκοπήματα; Με υποκριτική ευλάβεια να κάνετε τον ΣΤΑΥΡΟ σας κάθε λίγο για να αποδείξετε τι; Πως τα λόγια του Θεού σας ΚΑΘΗΛΩΝΟΥΝ;

     ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ είναι η επιμελής απόκρυψη του πραγματικού σας εαυτού και των προθέσεών σας κι εν προκειμένω της ΠΙΣΤΗΣ σας. Υποκρίνομαι σημαίνει προσποιούμαι κάτι που δεν είμαι, παριστάνω κάτι άλλο απ' αυτό που πραγματικά είμαι… παίζω τον ρόλο που "γράφω" (σαν συγγραφέας!) για τον εαυτό μου, δηλαδή γίνομαι ΗΘΟΠΟΙΟΣ. Κι αυτό το επιχειρεί κάποιος όταν στερείται ΗΘΟΥΣ και θέλει να το ποιήσει… για τα μάτια του κόσμου κι όχι για να καλυτερέψει τον εαυτό του. Δηλαδή κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες (όπως στο εκκλησίασμα) δημιουργεί ψεύτικες εντυπώσεις, επειδή στερείται ηθικών δεσμεύσεων. Για την Χριστιανική διδασκαλία η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ είναι μέγιστο αμάρτημα. Κι ο Χριστός στιγμάτισε ανελέητα την υποκριτική συμπεριφορά των Φαρισαίων. Εσείς… ΓΙΑΤΙ; 

     Από την δική μου πείρα λοιπόν θα σας πληροφορήσω, πως όταν κανείς υποκρίνεται κάτι που δεν είναι… και δεν είναι επειδή δεν το επεδίωξε… τότε δεν μπορεί να δημιουργήσει και σωστές ανθρώπινες σχέσεις. Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ δεν είναι καλός οδηγός στην ζωή των ανθρώπων, γιατί δηλητηριάζει τις επαφές με τους άλλους και το κυριότερο… αργά ή γρήγορα ο ΧΡΟΝΟΣ θα αποκαλύψει τις πραγματικές προθέσεις τους. "Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο" έλεγαν οι Αρχαίοι Σοφοί σας, μόνο που εσείς δεν το τηρείτε. Τίποτα δεν μένει κρυφό κι απορώ, πως εσείς μορφωμένοι άνθρωποι και Χριστιανοί, δεν το έχετε φιλοσοφήσει, ώστε να γίνετε οπαδοί της ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑΣ. 

     Υποτίθεται πως αυτά τα μαθαίνετε απ' την οικογένειά σας ή απ' το σχολείο… αν υποθέσουμε ότι εκεί εκπαιδεύονται παιδιά για να γίνουν σωστοί ΑΝΘΡΩΠΟΙ και περήφανοι ΕΛΛΗΝΕΣ. Φοβάμαι πως οι  προαιώνιοι εχθροί σας που σάς φθονούν, σάς έχουν μελετήσει καλά κι είναι σίγουροι πως… τσιμπάτε ό,τι γυαλίζει. Γι' αυτό σας έριξαν στο ΤΡΥΠΑΚΙ της παραπλάνησης, για να σας διαφθείρουν και ως προς την Πίστη σας και ως προς την πολιτική σας τοποθέτηση. Κι εσείς παίζετε τον ρόλο που έγραψαν για σας, χωρίς να σάς ρωτήσουν. Κι ας νομίζετε πως εσείς είστε ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ της συμπεριφοράς σας. Κατέληξα σ' αυτό τον συλλογισμό απ' τα κωμικοτραγικά περιστατικά που επεσήμανα Χριστουγεννιάτικα. Σας συμπονώ και σας συνιστώ ρητά, πως για να σωθείτε, πρέπει να ξαναγίνετε ΕΝΕΡΓΟΙ πολίτες και  ειλικρινείς ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ με διαύγεια ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ!

Το σποράκι 

(της Μαίρης Καρά)

 http://koukfamily.blogspot.gr/2016/01/blog-post_73.html