ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ «ΑΜΝΗΣΤΕΥΟΥΝ» ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ

«ΑΜΝΗΣΤΕΥΟΥΝ» ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

Από το περιοδικό «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ»- τεύχος 103

 

   Στό προηγούμενο τεῦχος τῆς Παρακαταθήκης (σσ. 23-24) γράψαμε γιά ἐξωφρενικές θέσεις καί ἀπόψεις πού ὑποστήριξε ὁ κ. Δημήτριος Καραγιάννης, παιδοψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής καί ἐπιμορφωτής κληρικῶν καί λαϊκῶν συνεργατῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν (!) στήν παρουσίαση τοῦ συλλογικοῦ ἔργου «Χριστιανική ζωή καί σεξουαλικές σχέσεις» τῶν ἐκδόσεων «Ἐν πλῷ».

Ἐκφραστικό τοῦ ὅλου πνεύματος (καί ἴσως τό πιό «χτυπητό») ἦταν αὐτό πού ὑποστήριξε ὁ κ. Δημήτριος Καραγιάννης, ὅτι «Ἡ ὑπακοή μᾶς ἔχει πάει πολύ πίσω θεολογικά» (!)

    Ἐπανερχόμεθα, διευρύνοντας τό θέμα, γιατί οἱ θλιβερές ἀποκαλύψεις δέν φαίνεται νά προσέχθηκαν, ὅσο θά ἔπρεπε καί ἀπό αὐτούς, πού θά ἔπρεπε. Ἔτσι λοιπόν μετά μεγάλης μας λύπης βλέπουμε ὅτι κάποιοι κληρικοί καί θεολόγοι προσπαθοῦν νά ἐξωραΐσουν καί νά «ἀμνηστεύσουν» ἀκόμη καί τό βδελυκτό, στά μάτια τοῦ Θεοῦ, πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας, οὕτως ὥστε νά προβάλλεται πλέον αὐτή ὄχι ὡς ἁμαρτία, πάθος καί ψυχιατρικό πρόβλημα ἀλλά ὡς τάση, κατάσταση, καί φυσικό ἰδίωμα.

Ἡ θλιβερή αὐτή προσπάθεια τῶν «μοντέρνων» αὐτῶν θεολόγων καί κληρικῶν ἐντάσσεται στό γενικότερο πλαίσιο τῆς «μεταπατερικῆς» (δηλ. ἀντι-πατερικῆς) γραμμῆς καί «θεολογίας», πού ἔχει ἐκδηλωθεῖ τά τελευταῖα χρόνια. Αὐτή τή φορά θά παρουσιάσουμε τίς ἀπόψεις ἑνός κληρικοῦ γιά τήν ὁμοφυλοφιλία. Πρόκειται, δυστυχῶς, γιά τόν π. Βασίλειο Θερμό, παιδοψυχίατρο.

Οἱ ἀπόψεις αὐτές εἶναι διατυπωμένες στό ἄρθρο τοῦ π. Βασ. Θερμοῦ «Ὁμοφυλοφιλία, ἕνα “Ἀσύμμετρο” Πρόβλημα», πού εὑρίσκεται στό βιβλίο «Χριστιανική ζωή καί σεξουαλικές σχέσεις», ἐκδ. «Ἐν πλῷ», Ἀθήνα, Μάρτιος 2015, σσ. 149-179. Ἐπιλέγουμε κάποια σημεῖα τοῦ ἄρθρου τοῦ π. Βασιλείου Θερμοῦ, πού δείχνουν τό γενικότερο πνεῦμα, μέ τό ὁποῖο εἶναι γραμμένο τό ἄρθρο «γιά τούς φίλους μας ὁμοφυλόφιλους» (σελ. 152):

• «Πῶς μποροῦμε νά καταλογίσουμε ἐγωκεντρικότητα σέ ἕναν ὁμοφυλόφιλο, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ τόν σύντροφό του μέ πιστότητα καί ἀφοσίωση;» (σ. 159).

• «...Ἐδῶ ἔχουμε μία τεκμηρίωση τῆς διάχυτης ἐκκλησιαστικῆς προκατάληψης πώς ἡ ὁμοφυλοφιλία πρέπει νά ἀντιμετωπίζεται ὡς πρωτίστως σεξουαλικό πάθος. Ἡ ἐσφαλμένη αὐτή ἀντίληψη εἶναι προσβλητική πρός τά ἑκατομμύρια παιδιά τοῦ Θεοῦ πού ἡ ἐρωτική τους ἀφύπνιση κατά τήν ἐφηβεία συνοδεύεται ἀπό ὁμοφυλόφιλη συναισθηματική ἕλξη» (σ. 161).

• «Ὁ ὁμοφυλόφιλος ἐρωτεύεται ἄτομα τοῦ ἰδίου φύλου, γι᾿ αὐτό καί προχωράει σέ σεξουαλική σχέση μαζί τους. Δέν ἰσχύει τό ἀντίστροφο, ὅπως ἄλλωστε δέν ἰσχύει καί γιά τήν πλειονότητα τῶν ἑτεροφυλόφιλων... Μέ ἄλλα λόγια, τό σέξ ὑπαγορεύεται ἀπό τό συναίσθημα, ὅπως εἶναι καί ἡ φυσική τάξη. Ὁ καλός κληρικός δείχνει νά τό ἀγνοεῖ...» (σ. 161).

• «Ἀλλά ἀπό ποῦ συνάγεται ὅτι [ἡ ὁμοφυλοφιλία] ἀποτελεῖ τό βαρύτερο ἁμάρτημα;» (σ. 162).

• «Μέ θεολογικά κριτήρια, ὅμως, εἶναι ἀμφίβολο, ἄν εὐσταθεῖ ἡ διατύπωση [τῆς Ἱερᾶς Συνόδου μίας ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας] ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι πτώση καί ἀσθένεια τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, δεδομένου ὅτι τό νά ἀνακαλύπτει κάποιος νέος τήν ὁμοφυλόφιλη ἕλξη μέσα του συνιστᾶ ἀσθένεια τῆς φύσεως καί ὄχι τοῦ προσώπου» (σ. 169).

• «[Οἱ ἐκκλησιαστικοί] συνεχίζουν νά ἐντάσσουν τήν ὁμοφυλοφιλία στίς σεξουαλικές διαστροφές, μαζί δηλαδή μέ τήν ἡδονοβλεψία, τήν ἐπιδειξιομανία, τήν παιδεραστία, τόν φετιχισμό...» (σελ. 170).

• «Ὅσο πιό σκληρός ἐμφανίζεται κάποιος κατά τῶν ὁμοφυλόφιλων τόσο περισσότερες ἀσυνείδητες ἀμφιβολίες τρέφει γιά τόν δικό του ἀνδρισμό. Μέ τήν ἐπίθεση καταφέρνει νά ξορκίζει προσωρινά τίς ἀμφιβολίες του» (σ. 175).

• «…εἶναι σπάνιο ἕως ἀνέφικτο νά συναντήσει κανείς ὑψηλή ἠθική ποιότητα σέ κάποιον παιδεραστή ἤ σαδιστή ἤ ἡδονοβλεψία κ.λπ., ἐπειδή αὐτοί ὅλοι ἔχουν ὑποστεῖ μιά ἀναστολή τῆς ψυχικῆς ἀνάπτυξης μέ ἐγωκεντρικές συνέπειες, δηλαδή σοβαρότατη φθορά τοῦ γνωμικοῦ θελήματος. Ἡ διαφορά αὐτή ἀποτελεῖ ἄλλη μία ἀπόδειξη πώς ἡ ὁμοφυλοφιλία δέν πρέπει νά κατατάσσεται στίς σεξουαλικές διαστροφές (ἐπισήμως παραφιλίες) ὡς ψυχιατρική διαταραχή» (σ. 179).

Στό ὀπισθόφυλλο τοῦ βιβλίου διαβάζουμε καί τά ἑξῆς: «Παλιότερα μιλοῦσαν γιά ”πανσεξουαλισμό”, καί ξεσπάθωναν μέ καταγγελίες γιά ”ἠθικό ἐκτραχηλισμό” καί ”πορνική ἀσυδοσία”... Αὐτή ἡ ἠθικιστική ρητορική ἔχει πιά παρέλθει, εὐτυχῶς. Ὅπου ἀπαντᾶ σήμερα, μοιάζει μέ καρικατούρα καί κατατάσσεται αὐτόματα στά κειμήλια τῆς γραφικότητας μιᾶς ἄλλης ἐποχῆς».

Στό βιβλίο «Χριστιανική ζωή καί σεξουαλικές σχέσεις» τῶν ἐκδόσεων «Ἐν πλῷ» γράφουν οἱ ἑξῆς : Δημήτρης Καραγιάννης • π. Stephen Muse • Frederica Mathewes Green • Ἠλίας Λιαμῆς • π. Θεμιστοκλῆς Μουρτζανός • π. John Breck • π. Ἰωάννης Χρυσαυγῆς • π. Βασίλειος Θερμός • Βασίλης Ἀργυριάδης • π. Ἀθανάσιος Παραβάντσος • Χρῆστος Μακρόπουλος • π. Βασίλειος Χαβάτζας • Lyn Breck • Ἑλένη Καραγιάννη. Τήν ἐπιμέλεια τοῦ βιβλίου (σσ. 264) εἶχαν οἱ Βασίλης Ἀργυριάδης καί Χρῆστος Μακρόπουλος.

Ὁ καθένας ἄς προβληματιστεῖ καί ἄς βγάλει τά συμπεράσματά του.

 Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com 

27  ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015 

Read more: http://www.egolpion.com/C49855CD.el.aspx#ixzz3vptoPm2z