Ἡ μετάνοια ἔχει μεγάλη δύναμι. Παίρνει τό κάρβουνο καί τό κάνει διαμάντι. Παίρνει τό λύκο καί τόν κάνει ἀρνί.
Παίρνει τόν ἄγριο καί τόν κάνει ἅγιο. Παίρνει τόν αἰαματοβαμμένο ληστή καί τόν κάνει πρῶτο κάτοικο τοῦ Παραδείσου. Ἀκριβῶς, ἐπειδή ἔχει τέτοια δύναμι ἡ μετάνοια, γι' αὐτό ὁ Διάβολος ἀγωνίζεται ν' ἀποτρέψη τόν ἄνρθωπο ἀπό τήν μετάνοια. Ἔτσι ἐξηγοῦνται οἱ ἀντιρρήσεις πολλῶν ἀνθρώπων ὡς πρός τήν μετάνοια καί τήν ἐξομολόγησι.
Λέει κάποιος "Ἀφοῦ θά ξαναπέσω, γιατί νά πάω νά ἐξομολογηθῶ; Ξέρω ὅτι θά ξανακάνω τά ἴδια...". Ἀδελφέ μου, ἡ ἁμαρτία εἶναι σάν τήν ἀρρώστια. Δέν ἀρρωσταίνεις μιά φορά.
Πολλές φορές ἀρρωσταίνεις ἀπό τήν ἴδια ἀρρώστια, καί κάθε φορά πού ἀρρωσταίνεις πηγαίνεις στό γιατρό καί παίρνεις φάρμακα πού σοῦ δίνει. Τό ἴδιο κάνε καί γιά τήν ψυχή σου. Κάθε φορά πού πληγώνεσαι, ἔστω κι ἄν πληγώνεσαι στό ἴδιο μέρος, μετανόησε καί ἐξομολογήσου. Κάποτε τό φάρμακο τῆς χάριστος θά γιατρέψη ὁλότελα τήν συγκεκριμένη πληγή.
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου