Oχι στο ραγιαδισμό

Πραγματικά είναι ν’ απορεί κανείς ποιο είναι το χειρότερο. Η νέα μνημονιακή συμφωνία, που ετοιμάζεται να υπογράψει η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, ή η ιδεολογία του ραγιαδισμού, που ενόψει αυτής της συμφωνίας διαχέεται από όλους τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του ελληνικού καπιταλιστικού σχηματισμού, με προεξάρχοντα φυσικά τα αστικά ΜΜΕ;

«Πρόκειται ασφαλώς για λεόντειο συμφωνία», συμπέραινε στο editorial της η ναυαρχίδα του Συγκροτήματος Ψυχάρη, την περασμένη Πέμπτη, λίγες ώρες μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης Τσίπρα-Γιούνκερ στις Βρυξέλλες. Για να καταλήξει σε κάλεσμα προς την κυβέρνηση να υπογράψει άμεσα τη συμφωνία: «Είναι πλέον προφανές ότι ο πικρός λογαριασμός μεγαλώνει σε καθημερινή βάση - χωρίς όφελος για τους Ελληνες. Ας μην τον κάνουμε χειρότερο».


Αν οι κήρυκες του δωσιλογισμού το λένε αυτό με τη χυδαιότητα που παραδοσιακά τους χαρακτηρίζει, οι κήρυκες της «πρώτη φορά Αριστεράς» το
λένε με το ραφινάτο τρόπο των πολιτικών τυχοδιωκτών: «Εμείς διαπραγματευτήκαμε όσο πιο σκληρά γινόταν, αλλά το αποτέλεσμα είναι αυτό και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικό, διότι υπάρχει υπεροπλία των συντηρητικών δυνάμεων στην Ευρώπη».

Οταν μιλάμε για τον ελληνικό καπιταλισμό και τους εκπροσώπους του (ανεξαρτήτως πολιτικού χρωματισμού), αυτό είναι σωστό. Σ’ ένα διαβούλιο ιμπεριαλιστών λύκων επιβάλλουν τους όρους τους εκείνοι που έχουν την υπεροπλία από άποψη κεφαλαίου. Από τα γεννοφάσκια του ακόμη ο ελληνικός καπιταλισμός έτσι πορεύτηκε και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι περιέβαλαν με την ιδεολογία του ραγιαδισμού αυτή τη συμπεριφορά. Σε κάθε περίοδο έδιναν διαφορετική μορφή σ’ αυτή την ιδεολογία. Από τη θεωρία της «ψωροκώσταινας» μέχρι το «στρατηγέ ιδού ο στρατός σας» και από το «ανήκομεν εις την Δύσιν» μέχρι το «πάση θυσία στο ευρώ», ο πυρήνας είναι ο ίδιος.

Το συμφέρον του ελληνικού καπιταλισμού, που υπερασπίζεται τη θέση του στον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό της εργασίας, βαφτίζεται «συμφέρον της χώρας», του «έθνους», του «λαού». Αυτό το συμφέρον είναι που στηρίζει σήμερα τις ιταμές αξιώσεις των ιμπεριαλιστών δανειστών. Γιατί αυτές οι αξιώσεις συνοδεύονται από την κινεζοποίηση του ελληνικού λαού, που αποτελεί όραμα δεκαετιών (και) της ντόπιας κεφαλαιοκρατίας.

Στη νεότερη Ιστορία μας υπάρχει ένα φωτεινό παράδειγμα που ο ελληνικός λαός αποτίναξε από πάνω του τη μιζέρια του ραγιαδισμού και τα ‘βαλε μ’ έναν συντριπτικά υπέρτερο εχθρό. Κατά τη διάρκεια της ναζιφασιστικής κατοχής, η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας ανταποκρίθηκε στο αντιστασιακό προσκλητήριο που σάλπισαν οι κομμουνιστές και έγραψε το γνωστό έπος. Η αστική τάξη τότε είτε συνεργαζόταν με τους κατακτητές είτε ήταν απούσα, περιμένοντας να επιστρέψει εποχούμενη των βρετανικών τεθωρακισμένων. Το έπος της Αντίστασης γράφτηκε ερήμην της και κόντρα στη θέλησή της.

Τα τελευταία χρόνια καταγράφουμε τη μια ήττα μετά την άλλη. Προσδοκίες που εναποτέθηκαν στις εκλογές διαψεύστηκαν οικτρά, δυο φορές μέχρι τώρα. Ας μην ηττηθούμε και ιδεολογικά. Ας μην αποδεχτούμε το ραγιαδισμό ως μοίρα. Ας θυμηθούμε την Ιστορία και ας προετοιμαστούμε να την επαναλάβουμε στις συνθήκες του σήμερα. Ας διεκδικήσουμε, ας αγωνιστούμε, ας οργανωθούμε πολιτικά ως εργατική τάξη.
http://eleftheroiellines.blogspot.gr/2015/06/o.html
eksegersi.gr

freepen.gr