Για ακόμη μία φορά, ο νομπελίστας οικονομολόγος, Πολ Κρούγκμαν, αναφέρεται στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην απόφαση του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, να ανακοινώσει δημοψήφισμα.
Ο Πολ Κρούγκμαν, που έχει αναφερθεί ουκ
ολίγες φορές στην ελληνική κρίση χρέους, αφιερώνει ένα ακόμη άρθρο στο ελληνικό ζήτημα, στους Financial Times.
Αυτή τη φορά αναφέρεται στο επερχόμενο δημοψήφισμα, χαρακτηρίζοντας σωστή την κίνηση του Έλληνα πρωθυοπυργού, Αλέξη Τσίπρα.
Αναλυτικά, γράφει ο Πολ Κρούγκμαν:
"Μέχρι τώρα, κάθε προειδοποίηση για μια επικείμενη διάλυση του ευρώ έχει διαψευστεί. Οι κυβερνήσεις, ασχέτως του τι είπαν κατά την προεκλογική τους εκστρατεία, υποκύπτουν στις απαιτήσεις της τρόικας. Στο μεταξύ, η ΕΚΤ παρεμβαίνει για να ηρεμήσει τις αγορές. Αυτή η διαδικασία έχει κρατήσει το ευρώ ενωμένο, όμως έχει επίσης διαιωνίσει την βαθύτατα καταστροφική λιτότητα -μην αφήσετε μερικά τρίμηνα περιορισμένης ανάπτυξης σε ορισμένες πιστώτριες χώρες να κρύψουν το τεράστιο κόστος των πέντε ετών της τεράστιας ανεργίας.
Ως πολιτικό ζήτημα, οι μεγάλοι χαμένοι αυτής της διαδικασίας ήταν τα κόμματα της κεντροαριστεράς, των οποίων η συναίνεση στα σκληρά μέτρα λιτότητας -και ως εκ τούτου στην εγκατάλειψη αυτού που υποτίθεται ότι πρέσβευαν- τα βλάπτει πολύ περισσότερο απ' ότι κάνουν παρόμοιες πολιτικές στην κεντροδεξιά.
Μου φαίνεται πως η τρόικα -νομίζω πως είναι καιρός να σταματήσουμε να προσποιούμαστε ότι έχει αλλάξει κάτι και να επιστρέψουμε στο παλιό όνομα- περίμενε, ή τουλάχιστον ήλπιζε, πως η Ελλάδα θα ήταν μία επανάληψη αυτής της ιστορίας. Είτε ο Τσίπρας θα έκανε το συνηθισμένο, εγκαταλείποντας μεγάλο μέρος του συνασπισμού του και πιθανότατα μπαίνοντας αναγκαστικά σε συνεργασία με την κεντροδεξιά, ή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα έπεφτε. Και αυτό μπορεί ακόμα να συμβεί.
Όμως τουλάχιστον αυτή τη στιγμή ο Τσίπρας φαίνεται απρόθυμος να πέσει πάνω στο σπαθί του. Αντιθέτως, ερχόμενος αντιμέτωπος με ένα τελεσίγραφο της τρόικας, έχει προγραμματίσει ένα δημοψήφισμα ως προς το αν θα πρέπει να το αποδεχθεί. Αυτό οδηγεί σε μεγάλη αμηχανία και δηλώσεις ότι είναι ανεύθυνος, όμως στην πραγματικότητα κάνει το σωστό για δυο λόγους:
Πρώτον, αν κερδίσει στο δημοψήφισμα, η ελληνική κυβέρνηση θα έχει ενισχυθεί με δημοκρατική νομιμότητα, που νομίζω ότι ακόμα έχει σημασία στην Ευρώπη (και αν δεν έχει, θα πρέπει να το γνωρίζουμε και αυτό).
Δεύτερον, μέχρι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονταν σε μια αμήχανη πολιτική θέση, με τους ψηφοφόρους να είναι και εξοργισμένοι με τις όλο και μεγαλύτερες απαιτήσεις για λιτότητα, και απρόθυμοι να φύγουν από το ευρώ. Πάντα ήταν δύσκολο να δει κανείς πώς θα μπορούσαν να συγκεραστούν αυτές οι επιθυμίες, Και είναι ακόμα δυσκολότερο τώρα. Το δημοψήφισμα, στην ουσία, θα ζητά από τους ψηφοφόρους να επιλέξουν την προτεραιότητά τους και να δώσουν στον Τσίπρα την εντολή να κάνει αυτό που πρέπει αν η τρόικα τραβήξει μέχρι τέλους το σκοινί.
Τρίτον, ήταν μια ενέργεια τερατώδους αφροσύνης από την πλευρά των κυβερνήσεων των πιστωτών και των θεσμών να το τραβήξουν μέχρι αυτό το σημείο.
Αν με ρωτήσετε, ήταν μια ενέργεια τερατώδους αφροσύνης από την πλευρά των κυβερνήσεων των πιστωτών και των θεσμών να το τραβήξουν μέχρι αυτό το σημείο. Όμως το έχουν κάνει και δεν μπορώ να κατηγορήσω απόλυτα τον Τσίπρα που στράφηκε στους ψηφοφόρους, αντί να στραφεί σε αυτούς".
πηγη
Ο Πολ Κρούγκμαν, που έχει αναφερθεί ουκ
ολίγες φορές στην ελληνική κρίση χρέους, αφιερώνει ένα ακόμη άρθρο στο ελληνικό ζήτημα, στους Financial Times.
Αυτή τη φορά αναφέρεται στο επερχόμενο δημοψήφισμα, χαρακτηρίζοντας σωστή την κίνηση του Έλληνα πρωθυοπυργού, Αλέξη Τσίπρα.
Αναλυτικά, γράφει ο Πολ Κρούγκμαν:
"Μέχρι τώρα, κάθε προειδοποίηση για μια επικείμενη διάλυση του ευρώ έχει διαψευστεί. Οι κυβερνήσεις, ασχέτως του τι είπαν κατά την προεκλογική τους εκστρατεία, υποκύπτουν στις απαιτήσεις της τρόικας. Στο μεταξύ, η ΕΚΤ παρεμβαίνει για να ηρεμήσει τις αγορές. Αυτή η διαδικασία έχει κρατήσει το ευρώ ενωμένο, όμως έχει επίσης διαιωνίσει την βαθύτατα καταστροφική λιτότητα -μην αφήσετε μερικά τρίμηνα περιορισμένης ανάπτυξης σε ορισμένες πιστώτριες χώρες να κρύψουν το τεράστιο κόστος των πέντε ετών της τεράστιας ανεργίας.
Ως πολιτικό ζήτημα, οι μεγάλοι χαμένοι αυτής της διαδικασίας ήταν τα κόμματα της κεντροαριστεράς, των οποίων η συναίνεση στα σκληρά μέτρα λιτότητας -και ως εκ τούτου στην εγκατάλειψη αυτού που υποτίθεται ότι πρέσβευαν- τα βλάπτει πολύ περισσότερο απ' ότι κάνουν παρόμοιες πολιτικές στην κεντροδεξιά.
Μου φαίνεται πως η τρόικα -νομίζω πως είναι καιρός να σταματήσουμε να προσποιούμαστε ότι έχει αλλάξει κάτι και να επιστρέψουμε στο παλιό όνομα- περίμενε, ή τουλάχιστον ήλπιζε, πως η Ελλάδα θα ήταν μία επανάληψη αυτής της ιστορίας. Είτε ο Τσίπρας θα έκανε το συνηθισμένο, εγκαταλείποντας μεγάλο μέρος του συνασπισμού του και πιθανότατα μπαίνοντας αναγκαστικά σε συνεργασία με την κεντροδεξιά, ή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα έπεφτε. Και αυτό μπορεί ακόμα να συμβεί.
Όμως τουλάχιστον αυτή τη στιγμή ο Τσίπρας φαίνεται απρόθυμος να πέσει πάνω στο σπαθί του. Αντιθέτως, ερχόμενος αντιμέτωπος με ένα τελεσίγραφο της τρόικας, έχει προγραμματίσει ένα δημοψήφισμα ως προς το αν θα πρέπει να το αποδεχθεί. Αυτό οδηγεί σε μεγάλη αμηχανία και δηλώσεις ότι είναι ανεύθυνος, όμως στην πραγματικότητα κάνει το σωστό για δυο λόγους:
Πρώτον, αν κερδίσει στο δημοψήφισμα, η ελληνική κυβέρνηση θα έχει ενισχυθεί με δημοκρατική νομιμότητα, που νομίζω ότι ακόμα έχει σημασία στην Ευρώπη (και αν δεν έχει, θα πρέπει να το γνωρίζουμε και αυτό).
Δεύτερον, μέχρι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονταν σε μια αμήχανη πολιτική θέση, με τους ψηφοφόρους να είναι και εξοργισμένοι με τις όλο και μεγαλύτερες απαιτήσεις για λιτότητα, και απρόθυμοι να φύγουν από το ευρώ. Πάντα ήταν δύσκολο να δει κανείς πώς θα μπορούσαν να συγκεραστούν αυτές οι επιθυμίες, Και είναι ακόμα δυσκολότερο τώρα. Το δημοψήφισμα, στην ουσία, θα ζητά από τους ψηφοφόρους να επιλέξουν την προτεραιότητά τους και να δώσουν στον Τσίπρα την εντολή να κάνει αυτό που πρέπει αν η τρόικα τραβήξει μέχρι τέλους το σκοινί.
Τρίτον, ήταν μια ενέργεια τερατώδους αφροσύνης από την πλευρά των κυβερνήσεων των πιστωτών και των θεσμών να το τραβήξουν μέχρι αυτό το σημείο.
Αν με ρωτήσετε, ήταν μια ενέργεια τερατώδους αφροσύνης από την πλευρά των κυβερνήσεων των πιστωτών και των θεσμών να το τραβήξουν μέχρι αυτό το σημείο. Όμως το έχουν κάνει και δεν μπορώ να κατηγορήσω απόλυτα τον Τσίπρα που στράφηκε στους ψηφοφόρους, αντί να στραφεί σε αυτούς".
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου