Όταν πρωτακούσαμε το «δεν υπάρχει»

Από πουθενά αλλού δεν προέρχεται η διαστροφή των παιδιών, παρά από το υπερβολικό ενδιαφέρον για τα βιοτικά.
Με το να αποβλέπουν δηλαδή μόνο σε εκείνα & με το να μη θέλουν να ασχοληθούν με τίποτε άλλο,
αναγκάζονται να αμελούν μαζί με τη δική τους ψυχή & τα παιδιά...
 

Αυτούς τους πατέρες (αμφ: και τις μητέρες...) - και ας μη νομίσει κάποιος πως αυτό που λέω τώρα είναι αποτέλεσμα θυμού- θα τους χαρακτήριζα χειρότερους & από τους ίδιους τους παιδοκτόνους.
( αμφ:
Σε προειδοποίησα..."Ζει" στην επικαιρότητα της εποχής μας αυτός ο Δάσκαλος.)
Διότι, εκείνοι χωρίζουν βέβαια το σώμα από την ψυχή, αυτοί όμως φέροντας και το σώμα μαζί με την ψυχή, την ρίχνουν στη φωτιά της κόλασης.
Και εκείνο το θάνατο οπωσδήποτε θα τον υποστεί, επειδή υπάρχει ο φυσικός νόμος, αυτός όμως (θα) μπορούσε και τον αποφύγει, εάν δεν το οδηγούσε εκεί η αδιαφορία των πατέρων.
Επιπλέον, τον θάνατο του σώματος θα τον εξαφανίσει εντελώς, όταν έλθει η Ανάσταση, την καταστροφή όμως της ψυχής, τίποτα πια δε θα μπορέσει να τη εξουδετερώσει...
Διότι, δεν τον ακολουθεί πια η σωτηρία, αλλά είναι καταδικασμένη να τιμωρείται αιώνια.
Ώστε δίκαια θα χαρακτηρίζαμε τους γονείς αυτούς χειρότερους από τους παιδοκτόνους.
Διότι, δεν είναι το ίδιο το να ακονίσει κανείς ξίφος & το να οπλίσει και να το τοποθετήσει στο λαιμό του παιδιού, όσο είναι φοβερό το να καταστρέψει την ψυχή του παιδιού & να την οδηγήσει στην απώλεια...
Διότι, για μας ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ πιο πολύτιμο από την ψυχή...

(Προς τους πολεμούντας τοις επί το μονάζειν ενάγουσιν, Γ΄ΕΠΕ 27,456-470.PG 47,352-356)

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.-
(349 - 14 Σεπτεμβρίου 407 μ.Χ)

* για την μεταφορά - & μόνο - του κειμένου,
                            αμφοτεροδέξιος.-

Αναρτήθηκε από ΕΛΕΝΑ  

 http://anazhthseis-elena.blogspot.gr/2015/06/blog-post_15.html