Είναι απίστευτο το ποιές μεθόδους απεργάζονται για να διαλύσουν το ελληνικό έθνος οι συνεργάτες του ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΛΙΑΜΕΠ.Κτυπούν αδίστακτα στο θυμικο και στην πονοψυχία των Ελληνων, για να τους "εξαναγκάσουν" να δεχθούν τους μετανάστες ως ισοτιμους...
Σήμερα, αυτοί, αποτελούν μέλη της νέας κυβέρνησης.
ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ= ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ!
Πόπη Σουφλή
ΣΧΟΛΙΟ: Λαυρέντης είπε.. 5 January
Όσο υπάρχουν κράτη στην περιοχή που η ιθαγένεια καθορίζεται από το θρήσκευμα (βλέπε Ισραήλ) ή το αίμα (βλέπε Αλβανία και αποσχιστικές μειονότητες της περιοχής), είναι τουλάχιστον βλακώδης αυτοκτονία η πρόταση απόδοσης της Ελληνικής ιθαγένειας, έτσι όπως προτείνεται από το άρθρο…
Προϋπόθεση θα πρέπει να είναι τουλάχιστον η έμπρακτη αποδοχή της κουλτούρας και των ηθών της περιοχής μας, κάτι που δεν το βλέπουμε να προτείνεται από το ΕΛΙΑΜΕΠ ούτε σαν αστείο!
Αντίθετα υπάρχει διαρκής προτροπή απεμπόλησης από εμάς συνηθειών (βλέπε γιορτή Χριστουγέννων στα σχολεία, αλλαγή της σχολικής ιστορίας και εθνικές εορτές) για να αισθανθούν άνετα … οι άλλοι!
Ελπίζω ότι η εργολαβική εκ μέρους του ΕΛΙΑΜΕΠ ανάληψη του θέματος “ιθαγένεια” (φαίνεται από την μονοθεματικότητα των άρθρων τον τελευταίο καιρό, σε πλήρη σύμπλευση με τον Παυλόπουλο, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα antifa! – οποία συμμαχία…) να αποτύχει παταγωδώς για το καλό της χώρας.
Άλλωστε το μόνο επιχείρημα που προβάλεται είναι η “πονοψυχιά”, η οποία με τρία εκατομμύρια μετανάστες άρχισε να στερεύει από τον Ελληνικό λαό. -
Όχι στενόκαρδες λύσεις για τα παιδιά των μεταναστών
Γράφει ο Κατρούγκαλος Γιώργος
Το διεθνές δίκαιο δεν αναγνωρίζει ένα γενικό δικαίωμα εισόδου ή εγκατάστασης σε άλλη χώρα από αυτήν της ιθαγένειας.
Συνεπώς, τα κράτη μπορούν να ορίζουν κυρίαρχα τα νομικά θέματα εισόδου και παραμονής στο έδαφός τους, όπως και το μείζον θέμα χορήγησης της ιθαγένειας στους αλλοδαπούς που βρίσκονται στο έδαφος τους.
Μοναδικός φραγμός που έχει τεθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου είναι η
εφαρμογή πολιτικών ρατσιστικού χαρακτήρα έναντι των μεταναστών.
Έτσι, στην υπόθεση East African Asians του 1970 κρίθηκε ότι νομοθετική διάκριση βασισμένη στη φυλή θα μπορούσε να εξομοιωθεί με ταπεινωτική μεταχείριση.
Συνεπώς, τόσο το «δίκαιο του αίματος» που ισχύει στην Ελλάδα (απονομή της ιθαγένειας βάσει της γέννησης από πολίτες) όσο και το «δίκαιο του εδάφους» (απονομή της ιθαγένειας σε όσους γεννούνται εντός της Επικράτειας) δεν είναι αντίθετα στο διεθνές δίκαιο. Το πρόβλημα όμως δεν είναι νομικό, αλλά πολιτικοκοινωνικό.
Η ενσωμάτωση της δεύτερης και της τρίτης γενιάς μεταναστών είναι ένα από τα σημαντικότερα πολιτικά διακύβευματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι πολυπολιτισμικές ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Για την Ελλάδα υπάρχει μια πρόσθετη διάσταση, δεδομένου ότι η μετανάστευση προς τη χώρα μας, και γενικότερα προς τη Νότια Ευρώπη, έχει διακριτά χαρακτηριστικά από αντίστοιχα μεταναστευτικά ρεύματα προηγούμενων δεκαετιών προς τις μητροπολιτικές χώρες της Δύσης.
Η «νέα» αυτή μετανάστευση, η οποία αναπτύσσεται στο πλαίσιο των διεθνών ανισοτήτων της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας είναι, εν πολλοίς, παράνομη μετανάστευση.
Οι παράνομοι μετανάστες είναι σύγχρονοι παρίες, απόβλητοι και αόρατοι για το νομικό σύστημα.
Μόνη αξιομνημόνευτη εξαίρεση από τον κανόνα της άρνησης δικαιωμάτων στους παράνομους μετανάστες αποτελεί η δυνατότητα φοίτησης των παιδιών τους στα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, εφ’όσον, δεν απαιτείται ως δικαιολογητικό εγγραφής η προσκόμιση νομιμοποιητικών εγγράφων.
Τα παιδιά αυτά που αποτελούν σήμερα το 10% του σχολικού δυναμικού κατά τις μετριοπαθέστερες εκτιμήσεις, είναι όμως αντιμέτωπα με το φάσμα του νομικού κενού μόλις τελειώνουν την εγκύκλια εκπαίδευση.
Η πρόσφατη ρύθμιση του άρθρου 41 παρ. 7 του ν. 3731/08 δεν δίνει λύση στο πρόβλημα.
Το γεγονός και μόνον ότι επιχειρηθηκε νέα ρύθμιση τρία μόλις χρόνια μετά το νόμο 3386/2005 για τους αλλοδαπούς και τέσσερα από το νέο Κώδικα Ιθαγένειας (3284/2004) αποτελεί αδιάψευστη απόδειξη της εμβαλωματικής προχειρότητας με την οποία αντιμετωπίζεται το μείζον αυτό θέμα.
Η αιτιολογική έκθεση του νόμου συνομολογεί την κρατική αβελτηρία, κάνοντας λόγο, ευφημιστικά, για «χρόνια εκκρεμότητα».
Δυστυχώς, όμως, μολονότι γίνεται λόγος και για «προώθηση της κοινωνικής συνοχής», η νέα διάταξη συνεχίζει την παράδοση των στενόκαρδων ρυθμίσεων.
Όχι απλώς δεν υπάρχει μέριμνα για τα παιδιά των παράνομων μεταναστών, αλλά και για τα παιδιά των νόμιμων δεν εξασφαλίζεται η πολιτογράφηση, ακόμη και όταν έχουν ολοκληρώσει τις βασικές τους σπουδές στην Ελλάδα, αλλά απλώς η ιδιότητα του μακροχρονίως παραμένοντος και ακόμη και αυτό όχι αυτόματα, αλλά μετά από απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας..
Η ατολμία του νομοθέτη είναι αδικαιολόγητη, αν ληφθεί υπόψη ότι χώρες με αντίστοιχη πίεση μεταναστευτικών ροών, που εφαρμόζουν όπως και η Ελλάδα, το δίκαιο του αίματος (Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία) ακολουθούν πολύ πιο γενναιόδωρες πολιτικές.
Συνεπώς, η «χρόνια εκκρεμότητα» παραμένει και θέτει όλους μας και το νομικό μας πολιτισμό στο σύνολο του ενώπιον των ευθυνών μας. Δημοκρατία, ισονομία και δικαιώματα δεν συμβιβάζονται με την ύπαρξη παριών και αποβλήτων.
5 January, 2009
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου