του κ ΤΣΙΑΒΑ ΔΗΜΗΤΡΗΠερισσότερο πολύτιμο όμως είναι να γνωρίζει ο δεχόμενος την επίθεση πώς να καλυφθεί.
Η πρώτη επιτυχία σε μια ένοπλη (με πυροβόλα όπλα) συμπλοκή είναι να αποφύγει ο αμυνόμενος να δεχτεί κάποια βολή, η οποία μπορεί να τον αχρηστεύσει ή να αποβεί μοιραία για τη ζωή του άμεσα.
Είναι δεδομένο, ότι ο επιτιθέμενος έχει πάντοτε το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, ενώ ο δεχόμενος την επίθεση αιφνιδιάζεται, ακόμη και αν βρίσκεται σε κάποιο υψηλό βαθμό ετοιμότητας.
Ο χρόνος αντίδρασής του, δηλαδή η αντίληψη ότι δέχεται ένοπλη επίθεση, η προσπάθειά του να ανασύρει και να προτάξει το όπλο που τυχόν φέρει, η αναγνώριση του σημείου από το οποίο δέχεται την επίθεση, καθώς και η προσπάθειά του να καλυφθεί, είναι αρκετά μεγάλος, οπότε δίνεται στον επιτιθέμενο η άνεση να χρησιμοποιήσει το όπλο του και άλλες φορές κατά του στόχου του,ο οποίος, χωρίς αμφιβολία, βρίσκεται ακόμη υπό ψυχοπνευματική σύγχυση.
Αν σκεφτεί κανείς, ότι ένας μέσος χρήστης πυροβόλου όπλου χειρός (handgun) μπορεί να εκτελέσει μια διπλή βολή μέσα σε ένα δευτερόλεπτο και να επαναλάβει στα επόμενα δευτερόλεπτα διπλές βολές, όσο αδέξιος και να είναι, αν πυροδοτήσει μέσα σε επτά (7) περίπου δευτερόλεπτα δέκα (10) περίπου φυσίγγια κάποια από τις βολίδες θα βρει το στόχο της.
Χωρίς αμφιβολία το σημαντικότερο μέτρο προστασίας, που επιβάλλεται να ληφθεί άμεσα, είναι η κάλυψη (cover) από τα πυρά του επιτιθέμενου (αντιπάλου).
Πρέπει λοιπόν, ο δεχόμενος την επίθεση σε αυτό το ελάχιστο χρονικό διάστημα των τριών τεσσάρων δευτερολέπτων να έχει αντιληφθεί το σημείο από το οποίο εξαπολύεται η επίθεση και ήδη να προσπαθεί να αποφύγει τα πυρά επιχειρώντας να βγει έξω από τη γραμμή τους.
Μια πρώτη αντίδραση είναι το βαθύ κάθισμα εναλλάξ στο κάθε πόδι και στη συνέχεια τρέχοντας zig zag (κάνοντας ελιγμούς) προς το μέρος που ελπίζει, ότι θα μπορέσει να καλυφθεί.
Εδώ σημειώνεται, ότι μεταξύ κάλυψης (cover) και απόκρυψης (concealment) η διαφορά είναι τεράστια.
Η κάλυψη είναι κάποιο υλικό αντικείμενο ή φυσικό κώλυμα, το οποίο θα σταματήσει ή θα επιβραδύνει δραστικά την ταχύτητα των βολίδων.
Η απόκρυψη, από την άλλη πλευρά, είναι κυρίως μια ενέργεια, η οποία δυσχεραίνει την οπτική επαφή του επιτιθέμενου προς τον αμυνόμενο.
Αν ο επιτιθέμενος γνωρίζει που περίπου έχει καταφύγει ο αμυνόμενος αργά ή γρήγορα θα τον βρει. Είναι γνωστό το παράδειγμα όπου ο αμυνόμενος καταφεύγει πίσω από ένα πυκνό θάμνο και ο επιτιθέμενος αν και δεν τον βλέπει πυροβολεί κατά του θάμνου και πλήττει τον αμυνόμενο.
Συνεπώς η κάλυψη θα πρέπει να προτιμάται της απόκρυψης.
Η απόκρυψη άλλωστε κυρίαρχο ρόλο παίζει στις επιθετικές τακτικές (ενέδρες,ελεύθεροι σκοπευτές), παρά στις αμυντικές.
Αν δεν υπάρχει κοντινό σημείο για κάλυψη, είναι προτιμότερο ο αμυνόμενος να μείνει στον ανοικτό χώρο και να προσπαθήσει να βγει από τη γραμμή των πυρών, κάνοντας διάφορους ελιγμούς και ανταποδίδοντας τα πυρά.
Δεν είναι καλή ιδέα να ξαπλώσει ο αμυνόμενος στο έδαφος.
Βέβαια, έτσι μειώνεται ο όγκος του στόχου, τον οποίο δίνει στον αντίπαλο, όμως, αν το έδαφος είναι σκληρό, οι βολίδες που θα αποστρακιστούν αμέσως μπροστά από τον αμυνόμενο, ενδέχεται να τον τραυματίσουν σοβαρά ή να τον σκοτώσουν.
Εδώ βέβαια αξίζει να σημειωθεί, ότι οι διάφοροι ελιγμοί για την αποφυγή των πυρών προϋποθέτουν και μια σχετική φυσική κατάσταση.
I.-Μέσα Κάλυψης
Εξετάζοντας διεξοδικώτερα τη λειτουργία της κάλυψης, ως σωτήριας αμυντικής τακτικής, αλλά και ως την επιλογή του πιο πρόσφορου μέσου για το σκοπό αυτό, θα πρέπει να γίνει διάκριση τακτικών και μέσων σε ανοικτό και κλειστό χώρο:
Α. Μέσα κάλυψης σε ανοικτό χώρο
1.-Αυτοκίνητο:
Στο μεγαλύτερο ποσοστό τους οι ένοπλες συμπλοκές λαμβάνουν χώρα σε αστικές περιοχές, δηλαδή σε πόλεις και μάλιστα μεγάλες.
Εκτός από τα κτίρια και τους κατοίκους, στις πόλεις υπάρχουν και μεταφορικά μέσα, τα οποία είτε κυκλοφορούν είτε είναι σταθμευμένα.
Το αυτοκίνητο είναι καλό μέσο κάλυψης ,όχι βέβαια το αποτελεσματικότερο, αλλά αυτό, που σε
Κάθε περίπτωση ένοπλης επίθεσης, αποτελεί το προσφορότερο, από πλευράς αμεσότητας, μέσο κάλυψης.
Βασικό του πλεονέκτημα, λοιπόν, είναι η ευκολία και η ταχύτητα της κάλυψης, που προσφέρει.
Και μόνο να φανταστεί κανείς, ότι σε κάθε δρόμο κάθε μεγάλης πόλης, στη μια τουλάχιστον πλευρά της οδού υπάρχει πάντα σειρά σταθμευμένων οχημάτων, που σε καμιά περίπτωση δεν απέχει το ένα από το άλλο όχημα πάνω από πέντε (5) έως έξι (6)μέτρα.
Ο πεζός, λοιπόν, που δέχεται ένοπλη επίθεση, ως προσφορότερο μέσο κάλυψης είτε συνειδητά είτε ενστικτωδώς ,επιλέγει το αυτοκίνητο. Το καλύτερο σημείο για κάλυψη πίσω από ένα αυτοκίνητο είναι το σημείο του κινητήρα, εκεί ακριβώς που βρίσκονται οι εμπρόσθιοι τροχοί (για τα περισσότερα των οχημάτων).
Το block του κινητήρα και οι σιδερένιες ζάντεςσταματούν τα πυρά του αντιπάλου. Κάλυψη σε οποιοδήποτε άλλοσημείο του αυτοκινήτου είναι επισφαλής.
Οι βολίδες των περισσότερων διαμετρημάτων μάχης (από 0,380 ACP έως και 0,45ACP) διαπερνούν με ευκολία τις λαμαρίνες ενός συμβατικού αυτοκινήτου.
Ο εποχούμενος, που δέχεται επίθεση, οφείλει κατά πρώτον να προσπαθήσει να διαφύγει με το αυτοκίνητο αναπτύσσοντας ταχύτητα και κάνοντας ελιγμούς.
Αν η επίθεση εξαπολύεται από επιβάτες μοτοσικλέτας θα πρέπει να την ανατρέψει με το όχημά του με οποιοδήποτε τρόπο.
Αν όμως ο δεχόμενος την επίθεση εγκλωβιστεί από άλλα οχήματα (π.χ. ερυθρός σηματοδότης,ανάσχεση κυκλοφορίας [μποτιλιάρισμα] κ.α.) και είναιαναγκασμένος να εμπλακεί, θα πρέπει οπωσδήποτε να εγκαταλείψει το όχημά του.
Η αποβίβαση γίνεται από την αντίθετη πλευρά, από την οποία προέρχονται πυρά.
Το ίδιο ισχύει και για τυχόν συνεπιβάτες.
Η κάλυψη και εδώ γίνεται με τον ίδιο τρόπο όπως με το σταθμευμένο αυτοκίνητο.
Εξαίρεση υπάρχει όταν τα πυρά προέρχονται από την πρόσθια πλευρά του αυτοκινήτου.
Στην περίπτωση αυτή ο οδηγός και ο συνοδηγός θα ανοίξουν τις πόρτες και θα καλυφθούν πίσω από αυτές, αλλά και πίσω από το χώρο του κινητήρα.
Τα τζάμια των παραθύρων θα πρέπει να είναι κατεβασμένα για δύο λόγους, πρώτο γιατί ενισχύουν την ανασταλτική ισχύ των θυρών και δεύτερο το ανεβασμένο τζάμι, αν πληγεί από βολίδα, θρυμματίζεται και ενδέχεται να τραυματίσει στο πρόσωπο το άτομο, που καλύπτεται πίσω από αυτό.
Κατά κανόνα βολίδα, που πλήττει λαμαρίνα αυτοκινήτου, δεν αποστρακίζεται, αλλά διαπερνά το υλικό σχετικά εύκολα.
Το μόνο σημείο, όπου μπορούν να υπάρξουν αποστρακισμοί είναι οι σιδερένιες ζάντες του αυτοκινήτου.
Κάλυψη πίσω από μοτοσικλέτα να αποφεύγεται συστηματικά, γιατί ένα μεγάλο εμφανές μέρος της,η αποθήκη καυσίμων (reservoir) αποτελεί κίνδυνο ενδεχόμενης έκρηξης με απρόβλεπτες συνέπειες για τον καλυπτόμενο, σε περίπτωση που πληγεί από βολίδα.
2.-Τοίχοι κτηρίων-τοιχία:
Ένα πολύ αποτελεσματικό μέσο κάλυψηςείναι οι τοίχοι των κτηρίων, οι οποίοι είναι αδιαπέραστοι από όλα τα συμβατικά διαμετρήματα μάχης.
Εδώ, ως τοίχοι κτηρίων,εννοούνται οι εξωτερικοί τοίχοι και οι γωνίες, που σχηματίζουν τα κτήρια, όπως π.χ. στις διασταυρώσεις.
Επίσης καλό μέσο κάλυψης αποτελούν και τα κατασκευασμένα από σκυρόδεμα (beton) τοιχία.
Τοιχία κατασκευασμένα από τούβλα ή τσιμεντόλιθους αποτελούν επισφαλή μέσα κάλυψης, γιατί τα ισχυρά διαμετρήματα τα διαπερνούν εύκολα.
Άτομα που καλύπτονται πίσω από τέτοιακαλύμματα (τοίχους κτηρίων και τοιχία beton) θα πρέπει να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη, ότι στα νώτα τους και σε ικανή απόσταση από αυτούς δεν θα πρέπει να υπάρχουν σκληρές επιφάνειες, για να αποφευχθούν τραυματισμοί από αποστρακισμούς βολίδων.
Για το λόγο αυτό πρέπει κατά το δυνατό να αποφεύγονται είσοδοι πολυκατοικιών ή κοιλώματα κτηρίων, γιατί εκεί οι αμυνόμενοι εγκλωβίζονται
3.-Κάδοι απορριμμάτων:
Οι κάδοι απορριμμάτων, εφόσον είναι μεταλλικοί, μπορούν να ανακόψουν την ταχύτητα των βολίδων και, αν είναι και γεμάτοι με απορρίμματα, να τις σταματήσουν εντελώς.
Είναι και αυτό ένα αποτελεσματικό μέσο κάλυψης, που βρίσκεται σεμεγάλη συχνότητα μέσα σε κατοικημένες περιοχές, σχεδόν σε κάθε διασταύρωση.
Πλαστικοί κάδοι να αποφεύγονται, ενώ μεταλλικοί με ρόδες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αλλαγή μέσου κάλυψης ή ακόμη και για αντεπίθεση.
4.-Δένδρα-κολώνες:
Εφόσον υπερκαλύπτουν τον όγκο του σώματος του δεχόμενου την επίθεση είναι καλά μέσα κάλυψης, τα οποία όμως θα πρέπει να εγκαταλείπονται αμέσως μόλις αυτό είναι δυνατό, γιατί σε κίνηση του επιτιθεμένου δεξιά ή αριστερά του μέσου κάλυψης δεν παρέχουν πλευρική ασφάλεια, ενώ δυσκολεύουν και την κίνηση του αμυνομένου.
Και πάλι ο καλυπτόμενος θα πρέπει να ελέγξει την ύπαρξη σκληρής επιφάνειας πίσω από το κάλυμμα για την αποφυγή αποστρακισμών.
Β. Μέσα κάλυψης σε κλειστό χώρο
1.-Οικίες:
Εδώ ο καλυπτόμενος, εφόσον βρίσκεται στο χώρο του, έχει το τακτικό πλεονέκτημα της άριστης γνώσης του χώρου και των αντικειμένων, που βρίσκονται μέσα σε αυτόν.
Καλά μέσα κάλυψης είναι οι γωνίες των τοίχων με διπλό τούβλο, μια βιβλιοθήκη γεμάτη βιβλία ή το πλυντήριο ρούχων, λόγω της κατασκευής του κάδου του από ατσάλι.
Οι υπόλοιπες ηλεκτρικές συσκευές πρέπει να αποφεύγονται, γιατί δεν παρέχουν καμία απολύτως ασφάλεια.
Το υλικό κατασκευής τους δεν μπορεί να αναχαιτίσει ούτε τα μικρά διαμετρήματα μάχης.
Καλό μέσο κάλυψης είναι ένα massif έπιπλο από σκληρό ξύλο.
Να αποφεύγονται πόρτες και παράθυρα, ιδίως όταν έχουν τζάμια.
Προβληματική και εδώ είναι η αποφυγή των αποστρακισμών των βολίδων, κυρίως από το δάπεδο και το ταβάνι και την τοιχοποιία, όταν είναι κατασκευασμένη από beton.
2.-Καταστήματα:
Στους χώρους αυτούς η κάλυψη παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον.
Και αυτό, γιατί κανένα κατάστημα δεν είναι ίδιο με κάποιο άλλο, οπότε δεν μπορεί να γίνει λόγος για τυποποιημένη τακτική άμυνας.
Τα καταστήματα διαφέρουν, ως προς το εμβαδόν τους, το εμπόρευμα, την επίπλωση, την παρουσία άοπλου πληθυσμού, τις διόδους διαφυγής κ.α.
Επειδή όλα αυτά δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν, ο δεχόμενος την επίθεση, πέραν των άλλων, θα πρέπει τάχιστα να αποφασίσει πίσω από ποιο μέσο θα καλυφθεί.
Έτσι σε ένα super market δε θα αναζητήσει κάλυμμα πίσω από το ράφι με τα φιαλίδια υγραερίου (γκαζάκια) ή σε ένα bar θα καλυφθεί πίσω από τον πάγκο (μπάρα), όπου υπάρχει και το μεταλλικό ψυγείο.
Γενικά ο αμυνόμενος πρέπει αναπτύξει μια κοινή λογική του τι είναι επικίνδυνο και τι όχι και τι θα τον προστατεύσει από τα πυρά και βέβαια να πάρει τέτοιες αποφάσεις, που θα του σώσουν τη ζωή και δεν θα προκαλέσουν παράπλευρες απώλειες τόσο από τα πυρά του αντιπάλου όσο και από τα δικά του.
3.-Άλλοι κλειστοί χώροι:
Εργοστάσια, αποθήκες, γραφεία, εκθεσιακά κέντρα, αεροδρόμια, σιδηροδρομικοί σταθμοί, λιμάνια,πλοία, τρένα.
Στους χώρους παραγωγής ενός εργοστασίου, οι οποίοι κατά κανόνα είναι μεγάλοι και έχουν οριζόντιους και κάθετους διαδρόμους, το«παιγνίδι» μπορεί να παιχτεί πιο εύκολα.
Εκεί υπάρχουν μεγάλες μεταλλικές μηχανές, οι οποίες προσφέρουν ικανοποιητική κάλυψη από τα κατ’ ευθείαν πυρά, σε αντίθεση με τους αποστρακισμούς, οι οποίοι είναι μη προβλέψιμοι και δεν μπορούν να αποφευχθούν.
Τα ίδια ισχύουν και για τους χώρους μεγάλων αποθηκών με τη διαφορά, ότι στους χώρους αυτούς οι αποστρακισμοί είναι λιγότεροι, λόγω και των υλικών συσκευασίας, που περιβάλλουν τα αποθηκευμένα προϊόντα.
Σημειώνεται ότι και στους δύο χώρους (παραγωγής και αποθήκευσης) η κάλυψη θα πρέπει να αλλάζει συνεχώς, ανάλογα με τις κινήσεις του επιτιθεμένου.
Στα γραφεία ισχύει, εν ολίγοις, ότι ισχύει και για τα σπίτια, μόνο που εδώ θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη το γεγονός, ότι υπάρχουν περισσότερες και μεγαλύτερες γυάλινες επιφάνειες και ενδέχεται σε μεγάλο βαθμό τραυματισμός από θραύσματα τζαμιών.
Γι αυτό ο καλυπτόμενος θα πρέπει να μένει μακριά από γυάλινες επιφάνειες.
Σε εκθεσιακά κέντρα ή σε εκδηλώσεις κλειστού χώρου, όπου υπάρχει συγκεντρωμένος ή κινείται πολύς κόσμος είναι δύσκολο να εκδηλωθεί επίθεση με πυροβόλο όπλο, γιατί ο επιτιθέμενος κινδυνεύει άμεσα να ακινητοποιηθεί και να αφοπλισθεί από παρισταμένους, τους οποίους δεν μπορεί να ελέγξει.
Μια τέτοια επίθεση θα γινόταν από παράφρονα ή από εκτελεστή, ο οποίος δρα από ιδεολογία, πολιτική ή θρησκευτική.
Σε μια τέτοια επίθεση ο αμυνόμενος μπορεί, χωρίς να υπολογίσει το κόστος της ζωής αθώων, να αναμιχθεί μέσα στο πλήθος και διαφύγει λάθρα.
Αν όμωςαποφασίσει να δώσει μάχη, πρώτον θα πρέπει να υπολογίσει ότι από τα δικά του πυρά ενδεχομένως βληθούν άοπλοι και να αποδεχτεί αυτό και δεύτερον θα πρέπει να αναζητήσει κάλυψη. Η κάλυψη σε τέτοιους χώρους είναι αρκετά δύσκολη υπόθεση και αυτό γιατί είναι δύσκολη η αναγνώριση του σημείου ή των σημείων, από όπου εξαπολύεται η επίθεση.
Σίγουρα κάλυψη δεν παρέχουν οι ξύλινες ή πλαστικές παροδικές κατασκευές των περιπτέρων μιας έκθεσης ή η εξέδρα και τα ηχεία μιας συναυλίας.
Ότι υπάρχει στο χώρο και είναι μόνιμη και συμπαγής κατασκευή από beton, σίδηρο ή massif ξύλο είναι ιδεώδες μέσο για κάλυψη.
Και εδώ θα πρέπει να τονισθεί ότι ο αμυνόμενος θα πρέπει να προσέξει τις γυάλινες επιφάνειες και να ελέγξει το ενδεχόμενο των αποστρακισμών.
Μεγάλα αεροδρόμια, σιδηροδρομικοί σταθμοί και μεγάλοι επιβατικοί σταθμοί πλοίων ή αυτοκινήτων συνήθως φυλάσσονται από δημόσια ή ιδιωτική ένοπλη δύναμη, οπότε ο δεχόμενος επίθεση το φρονιμότερο που έχει να κάνει είναι να αναζητήσει άμεσα ένα ασφαλές κάλυμμα, γιατί ο χώρος ενδεχόμενα θα κατακλυστεί από πυρά των δυνάμεων φύλαξης.
Δεν πρέπει καν να προτάξει όπλο,γιατί αμέσως θα στοχοποιηθεί και από τις δυνάμεις φύλαξης.
Σε περίπτωση που δεν μπορεί να αποφύγει τη χρήση του όπλου που τυχόν φέρει μαζί του, οι κινήσεις του μετά τη χρήση του όπλου θα πρέπει να είναι προσεκτικές και ήρεμες, ώστε να μην προκαλέσει νευρικές αντιδράσεις από το ένοπλο προσωπικό ασφαλείας.
Στα λεωφορεία, τα τρένα και τα κλειστά πλοία, εφόσον ο αμυνόμενος κάθεται, δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, παρά μόνο κινήσεις και ελιγμούς, για να αποφύγει μια ή δύο βολές.
Είναι πολύ δύσκολο, καθήμενος ων, να τραβήξει το όπλο του και να ανταποδώσει τα πυρά, εκτός και αν βρίσκεται συνεχώς σε ετοιμότητα σημείου μηδέν (κόκκινο συναγερμό).
Ακόμα και αν βρίσκεται όρθιος, πάλι λίγα πράγματα μπορεί να κάνει.
Είναι αρκετά επικίνδυνο για τους τυχαία παριστάμενους (bystanders) ναγίνει ανταλλαγή πυρών σε κινούμενο περιβάλλον, ειδικά μέσα σε λεωφορείο.
Σε ένα μεγάλο ανοικτό πλοίο υπάρχουν αρκετά σημεία κάλυψης, αλλά πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη οι αποστρακισμοί, λόγω των μεγάλων μεταλλικών επιφανειών.
Γενικά η χρήση του καλύμματος σε περίπτωσης ένοπλης επίθεσης μπορεί να σώσει ζωές, αλλά η επιλογή του και μάλιστα σε συντομότατο χρόνο πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να μειώνεται στο ελάχιστο ο κίνδυνος, έστω και έμμεσων τραυματισμών.
II.-Χρήση του μέσου κάλυψης
Σε τι όμως χρησιμεύει το μέσο κάλυψης εκτός από την πρόσκαιρη αποφυγή των πυρών του επιτιθέμενου;
Από τη μια δίνει το χρόνο στον δεχόμενο την επίθεση να συνειδητοποιήσει τι του συνέβη και να αναλάβει, αν τα καταφέρει, από το shock της επίθεσης και από την άλλη να σκεφτεί πως πρέπει να διαχειριστεί το περιστατικό με σκοπό να αποτρέψει κάθε περαιτέρω κίνδυνο για τη ζωή του.
Στο βαθμό που έχει ανακτήσει κάπως την ψυχραιμία του θα πρέπει πίσω από το κάλυμμα, που έχει καταφύγει, αφενός να οργανώσει άμεσα την άμυνά του αφετέρου δε να διεξάγει μάχη.
1.- Οργάνωση άμυνας:
Μόλις αυτός που δέχεται την επίθεση κατορθώσει να βρεθεί πίσω από το κάλυμμα, το πρώτο πράγμα που είναι υποχρεωμένος να κάνει, είναι να ελέγξει τον οπλισμό και τα πυρομαχικά του.
Να προσπαθήσει να υπολογίσει πόσες φορές πυροβόλησε κατά του επιτιθέμενου κατά τη διαδικασία της κάλυψης, αν έχει συμβεί αυτό, πόσα φυσίγγια του απέμειναν, πόσες βολές εκτέλεσε ο αντίπαλος εναντίον του και να εκτιμήσει με τι τύπο όπλου βάλλεται (περίστροφο, πιστόλι, υποπολυβόλο, τυφέκιο), καθώς και πόσα ενδεχομένως φυσίγγια έχει στη διάθεσή του ο επιτιθέμενος.
Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για πράξεις πρακτικής αριθμητικής, αλλά για μια ταχεία και συνολική διαδικασία αξιολόγησης της επιθετικής τακτικής του αντιπάλου και της σκοπευτικής του δεινότητας.
Από την άλλη πλευρά είναι υποχρεωμένος να προβεί σε εκτίμηση του περιβάλλοντος, έστω και προσωρινής ασφάλειας, που του προσφέρει το κάλυμμα.
Είναι εύκολα προσβάσιμο από τον επιτιθέμενο;
Θα προσπαθήσει αυτός να πλησιάσει το κάλυμμα από άλλες πλευρές, πρέπει να εκτεθεί σε
ανοικτό χώρο;
Έτσι λοιπόν είναι αναγκαίο ο καλυφθείς να προσπαθήσει να αναπλάσει στο μυαλό του το χώρο και το περιβάλλον, στο οποίο δέχτηκε την επίθεση.
Επίσης θα πρέπει να αποφασίσει, αν δεν θα παραμείνει πίσω από το κάλυμμα, πως θα εγκαταλείψει το κάλυμμα και προς τα πού (νέο κάλυμμα;) θα κατευθυνθεί.
Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται γεωμετρική απεικόνιση της σκηνής της επίθεσης, αλλά για μια ταχεία και συνολική εκτίμηση αποστάσεων, προσώπων και αντικειμένων στο χώρο.
Συνεπώς κατά την οργάνωση της άμυνας δύο στοιχεία είναι κυρίαρχα για τον αμυνόμενο.
Τι οπλισμό και πυρομαχικά έχει και ποιες κινήσεις μπορεί και πρέπει να κάνει στο χώρο.
2.-Διεξαγωγή μάχης:
Αφότου λοιπόν αυτός, που δέχτηκε επίθεση με πυροβόλο όπλο, κατορθώσει και βρεθεί, χωρίς σοβαρό τραυματισμό, πίσω από ένα κάλυμμα και οργανώσει την άμυνά του όσο καλύτερα μπορεί, θα πρέπει να αρχίσει να μάχεται.
Σκοπός της μάχης είναι πρώτο να τερματίσει την εναντίον του επίθεση και να σώσει τη ζωή του και δεύτερο, εφόσον επιτύχει στο πρώτο, να εξασφαλίσει όλα εκείνα τα στοιχεία, που θα του επιτρέψουν να αποδείξει, ότι ενήργησε ευρισκόμενος σε καθεστώς νόμιμης άμυνας και να «ακινητοποιήσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο» τον αντίπαλο, αν βεβαίως το κατορθώσει.
Το πώς μπορεί να σώσει κάποιος τη ζωή του σε μια ένοπλη συμπλοκή ανήκει στη σφαίρα της κοινής λογικής.
Υπάρχουν τρεις τρόποι να συμβεί αυτό:
α) τρέπει σε φυγή τον επιτιθέμενο,
β) ακινητοποιεί και δεσμεύει τον επιτιθέμενο και
γ) τον τραυματίζει ή τον φονεύει.
Αν ο δεχτείς επίθεση, έχει επιζήσει κατά τη λήξη της συμπλοκής, θα πρέπει να φροντίσει κάποια διαδικαστικά θέματα, προκειμένου να εξασφαλίσει το «ποινικό του μέλλον».
Σημειώνει την ώρα έναρξης της επίθεσης και λήξης της συμπλοκής, τηρεί τον τόπο ανέπαφο και αναζητεί στο χώρο που βρισκόταν ο επιτιθέμενος εγκαταλειφθέντα στοιχεία (π.χ. όπλο, κάλυκες, κηλίδες αίματοςκ.α.).
Εντοπίζει μάρτυρες που θα στηρίξουν την άποψή του (δηλαδή ότι δέχτηκε απρόκλητη επίθεση με φονική πρόθεση) και τα υποδεικνύει στην αστυνομία, την οποία φροντίζει να ειδοποιήσει ο ίδιος, αν δεν έχει φτάσει στο σημείο.
Αν υπάρχει τραυματίας ειδοποιεί ασθενοφόρο.
Των ενεργειών αυτών προηγείται βεβαίως η μάχη.
Κατά την τακτική που θα ακολουθηθεί στη μάχη ο αμυνόμενος πρέπει οπωσδήποτε να κάνει δύο ενέργειες.
Να βλέπει που είναι ή που κινείται ο επιτιθέμενος και να πυροβολεί κατ’ αυτού.
Έτσι λοιπόν η πρώτη ενέργεια είναι η κατόπτευση του επιτιθέμενου.
Αυτή γίνεται με στιγμιαίες εξόδους της κεφαλής από το κάλυμμα.
Οι έξοδοι αυτές πρέπει να είναι ταχύτατες και η επανακάλυψη άμεση, γίνονται δε πάντα από διαφορετική πλευρά.
Ποτέ δεν εμφανίζεται η κεφαλή έξω από το κάλυμμα στο ίδιο ύψος δύο συνεχόμενες φορές. Πραγματοποιώντας μερικές τέτοιες κατοπτεύσεις από διάφορες θέσεις του καλύμματος ο αμυνόμενος θα μπορέσει να διαπιστώσει επ’ ακριβώς τη θέση ή την κίνηση του βάλλοντος εναντίον του.
Εδώ σημειώνεται ότι κάλυψη, όπου στην πλάτη του καλυπτόμενου υπάρχει καθρέφτης ή τζαμαρία και ο επιτιθέμενος παρακολουθεί όλες τις κινήσεις του καλυπτομένου, είναι ολέθρια.
Η δεύτερη ενέργεια, αφότου έχει γίνει η κατόπτευση του επιτιθέμενου, είναι η πραγματοποίηση βολών εναντίον του.
Όμως για να είναι εφικτή η πραγματοποίηση αυτών των βολών θα πρέπει ο αμυνόμενος να εκθέσει ένα μέρος του σώματός του εκτός του καλύμματος.
Αυτή η έκθεση θα πρέπει να είναι η ελάχιστη δυνατή τόσο σε όγκο όσο και σε χρόνο.
Ο χρόνος θα πρέπει να είναι ο αναγκαίος μέσα στον οποίο θα βάλλονται δύο ή το πολύ τρείς ταχείες βολές.
Ο όγκος που θα προβάλλει από το κάλυμμα να είναι ο απόλυτα αναγκαίος, ώστε να μπορούν οι βολές να πραγματοποιούνται με μια σχετική αξίωση ευστοχίας.
Ευνόητο είναι, ότι δεν υφίσταται η «πολυτέλεια» πλήρως σκοπευμένης βολής.
Ποτέ δεν προβάλλει ολόκληρο το σώμα από το κάλυμμα, παρά μόνο το δεξί ή αριστερό μέρος κατά περίπτωση ή το κεφάλι και οι ώμοι, όταν εκτελείται βολή πάνω από το κάλυμμα.
Το όπλο σε καμία περίπτωση δεν στηρίζεται (ούτε ακουμπά) στο κάλυμμα.
Από όρθια θέση χρησιμοποιείται η διπλή λαβή του όπλου σε στάση Weaver ή ισοσκελούς.
Καλό θα είναι ανάλογα την πλευρά που εκτίθεται να χρησιμοποιείται και το αντίστοιχο χέρι, ως κύριο χέρι (δεξιό από δεξιά και αριστερό από αριστερά), γιατί έτσι εκτίθεται ο μικρότερος δυνατός όγκος του σώματος.
Πρόβλημα υπάρχει για τους δεξιόχειρες, που βάλλουν με ημιαυτόματο πιστόλι με το αριστερό χέρι από την αριστερή πλευρά του καλύμματος, λόγω της απόρριψης των καλύκων σχεδόν στο πρόσωπό τους.
Οι βολές είναι δυνατό να εκτελούνται και με απλή λαβή (με το ένα χέρι), ενώ το άλλο χέρι υποστηρίζει το σώμα στο κάλυμμα.
Είναι σημαντικό το όπλο να μην ακουμπά στο κάλυμμα ούτε όμως να απέχει και πολύ από αυτό. Απλή λαβή χρησιμοποιείται και σε περίπτωση τραυματισμού χεριού.
Από τα παραπάνω προκύπτει αβίαστα, ότι ο καλυφθείς αμυνόμενος περισσότερο κατοπτεύει, παρά πυροβολεί (άλλωστε πόσα φυσίγγια είναι δυνατόν να έχει μαζί του;)
Οι βολές του πρέπει να κατευθύνονται προς το σημείο, που βρίσκεται ο επιτιθέμενος.
Ανά πάσα στιγμή πρέπει να έχει την εποπτεία του χώρου και να ελέγχει άμεσα τις κινήσεις του επιτιθέμενου, ακόμα και όταν βρίσκεται στο στάδιο επαναγέμισης του όπλου του.
Γι αυτό και θα πρέπει να έχει εκπαιδευτεί, ώστε να επαναγεμίζει το όπλο του χωρίς να το βλέπει,αλλά ακόμη και να μπορεί να το επαναγεμίσει με ένα χέρι.
Το όπλο θα πρέπει να κρατιέται κοντά στο σώμα με μια κλίση 45° προς τα άνω, για να διευκολύνεται η κίνησή του προς τα δεξιά ή αριστερά και επάνω από το κάλυμμα.
Δεν πρέπει να διαφεύγει σε κανένα, ότι οι συμπλοκές, που διαρκούν πάνω από 60 δευτερόλεπτα, είναι σπάνιες.
Επίσης είναι γνωστό, ότι, όταν κάποιος με τις πρώτες βολές δεν βρίσκει το στόχο του, χάνει την ψυχραιμία του και όταν μάλιστα αντιληφθεί, ότι ο στόχος του ανταποδίδει τα πυρά, περιέρχεται σε κατάσταση πανικού.
Αυτή η ψυχολογική μετάπτωση του επιτιθέμενου μετατρέπεται σε τακτικό πλεονέκτημα για τον αμυνόμενο, ο οποίος αν ενεργήσει ψύχραιμα και σωστά, ελέγχει την κατάσταση και τελικά ίσως θα είναι αυτός, που θα επιβιώσει, όταν μάλιστα ακολουθήσει όσο το δυνατό πιο πιστά την κοινή λογική, που προσφέρει η χρήση του μέσου κάλυψης.
Όλα αυτά βέβαια με απόλυτη επίγνωση, ότι οι βολίδες των πυροβόλων όπλων, ταξιδεύουν με μεγάλες ταχύτητες και προξενούν εκτεταμένες βλάβες στο μυϊκό ιστό και τα οστά και ότι στην πορεία τους, εφόσον προσκρούσουν σε σκληρή επιφάνεια και αποστρακιστούν, δεν ακολουθούν κανένα τριγωνομετρικό κανόνα.
-Δημήτριος Στ. Τσιάβας
http://seminaria-asfalias.blogspot.gr/
σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου