Οι
δύο άντρες είναι από αυτούς που ο Κύριος έχει ευλογήσει να προσφέρουν
-αφιλοκερδώς- τις υπηρεσίες τους σε ναούς και μοναστήρια, κάνοντας
διάφορες τεχνικές εργασίες καθώς είναι παλιά μαστόρια, σε σύνταξη (νέοι
ακόμη).
Όπως λέω εγώ αυτό είναι το δικό τους..."καφενείο".
Τους γνωρίζω πολύ καλά και είμαι σε θέση να ξέρω ότι ενώ οι ίδιοι θεωρούν πως δεν κάνουν τίποτε σπουδαίο "την ώρα μας περνάμε", μάλλον
Όπως λέω εγώ αυτό είναι το δικό τους..."καφενείο".
Τους γνωρίζω πολύ καλά και είμαι σε θέση να ξέρω ότι ενώ οι ίδιοι θεωρούν πως δεν κάνουν τίποτε σπουδαίο "την ώρα μας περνάμε", μάλλον
ο Κύριος έχει
άλλη γνώμη καθώς αυξήθηκαν τα ελέη και οι ευλογίες στα σπίτια τους, από
τότε που Τον υπηρετούν.
Μια μέρα δούλευαν στο προαύλιο μιας τοπικής (στον Βόλο) εκκλησίας και -όπως μου αφηγήθηκε ο ένας- είδαν ιερείς να περιεργάζονται μία εικόνα, στολισμένη με άνθη και να συζητούν.
"Και δεν ρωτήσατε τί έγινε"; είπα εγώ.
Όχι δεν είχαν ρωτήσει, γιατί δεν ήταν η δουλειά τους...
Ρώτησα όμως εγώ που -ως δημοσιογράφος- είναι η δουλειά μου να ρωτώ.
Και έμαθα (από απολύτως έγκυρη πηγή) τα εξής:
Παραμονή του Δεκαπενταύγουστου, ένας επίτροπος του ναού άνοιξε το ντουλάπι να βγάλει την εικόνα της Κοίμησης της Θεοτόκου και την βρήκε με ένα δάκρυ από τον οφθαλμό της Κυράς να κατεβαίνει μέχρι τον Χριστό!
Ειδοποίησε αμέσως έναν ιερέα που επίσης το είδε και, μέρες μετά, αυτό παρατηρούσαν οι μαζεμένοι ιερείς.
Το δάκρυ έχει αποτυπωθεί στο τζάμι της εικόνας, υπάρχει ακόμη και έχει φωτογραφηθεί.
Κάποιος ειδικός που ρωτήθηκε, απέκλεισε την υγρασία λέγοντας ότι θα κάλυπτε όλη την εικόνα και όχι μόνον το συγκεκριμένο σημείο.
Το θέμα δεν πήρε δημοσιότητα και δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τον λόγο. Ίσως και φρονίμως ποιούντες οι αρμόδιοι να περιμένουν να δουν την όποια εξέλιξη.
Για τον λόγο αυτό κι' εμείς δεν ονομάζουμε το ναό.
Δεν είναι αυτό το ζήτημα άλλωστε αλλά το ότι η Κυρά μας τίμησε με το δάκρυ Της (μακάρι να είναι δάκρυ χαράς) και αυτό δεν εξηγείται.
Είναι θαύμα!
Και το θαύμα συνέβη απλά, δίχως θόρυβο, σε μέρα σαν όλες τις άλλες όπου τα αυτοκίνητα έτρεχαν με θόρυβο δίπλα, οι άνθρωποι πηγαινοέρχονταν στα καθ'ημέραν και οι δύο άντρες ευπρέπιζαν (ανυποψίαστοι) τον οίκο του Θεού. Γιατί έτσι απλά συμβαίνουν τα Υπέροχα, έτσι αλαφροπατάει η Κυρά στην γη, μην μας τρομάξει το φως Της.
Ξέρω κι'εγώ...μπορεί και να πήγε να σκουπίσει τον ιδρώτα στους δύο αγαθούς εργάτες Της και να δάκρυσε η ίδια από τον πολύ ήλιο.....
Είχε καύσωνα εκείνες τις μέρες....
Μια μέρα δούλευαν στο προαύλιο μιας τοπικής (στον Βόλο) εκκλησίας και -όπως μου αφηγήθηκε ο ένας- είδαν ιερείς να περιεργάζονται μία εικόνα, στολισμένη με άνθη και να συζητούν.
"Και δεν ρωτήσατε τί έγινε"; είπα εγώ.
Όχι δεν είχαν ρωτήσει, γιατί δεν ήταν η δουλειά τους...
Ρώτησα όμως εγώ που -ως δημοσιογράφος- είναι η δουλειά μου να ρωτώ.
Και έμαθα (από απολύτως έγκυρη πηγή) τα εξής:
Παραμονή του Δεκαπενταύγουστου, ένας επίτροπος του ναού άνοιξε το ντουλάπι να βγάλει την εικόνα της Κοίμησης της Θεοτόκου και την βρήκε με ένα δάκρυ από τον οφθαλμό της Κυράς να κατεβαίνει μέχρι τον Χριστό!
Ειδοποίησε αμέσως έναν ιερέα που επίσης το είδε και, μέρες μετά, αυτό παρατηρούσαν οι μαζεμένοι ιερείς.
Το δάκρυ έχει αποτυπωθεί στο τζάμι της εικόνας, υπάρχει ακόμη και έχει φωτογραφηθεί.
Κάποιος ειδικός που ρωτήθηκε, απέκλεισε την υγρασία λέγοντας ότι θα κάλυπτε όλη την εικόνα και όχι μόνον το συγκεκριμένο σημείο.
Το θέμα δεν πήρε δημοσιότητα και δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τον λόγο. Ίσως και φρονίμως ποιούντες οι αρμόδιοι να περιμένουν να δουν την όποια εξέλιξη.
Για τον λόγο αυτό κι' εμείς δεν ονομάζουμε το ναό.
Δεν είναι αυτό το ζήτημα άλλωστε αλλά το ότι η Κυρά μας τίμησε με το δάκρυ Της (μακάρι να είναι δάκρυ χαράς) και αυτό δεν εξηγείται.
Είναι θαύμα!
Και το θαύμα συνέβη απλά, δίχως θόρυβο, σε μέρα σαν όλες τις άλλες όπου τα αυτοκίνητα έτρεχαν με θόρυβο δίπλα, οι άνθρωποι πηγαινοέρχονταν στα καθ'ημέραν και οι δύο άντρες ευπρέπιζαν (ανυποψίαστοι) τον οίκο του Θεού. Γιατί έτσι απλά συμβαίνουν τα Υπέροχα, έτσι αλαφροπατάει η Κυρά στην γη, μην μας τρομάξει το φως Της.
Ξέρω κι'εγώ...μπορεί και να πήγε να σκουπίσει τον ιδρώτα στους δύο αγαθούς εργάτες Της και να δάκρυσε η ίδια από τον πολύ ήλιο.....
Είχε καύσωνα εκείνες τις μέρες....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου