«Η Εκκλησία τους τελευταίους καιρούς θα περιορίζεται όλο και πιο πολύ και οι πιστοί δύσκολα θα τολμούν να διακηρύξουν την πίστη τους δημόσια»

, γράφει ένας καθολικός καρδινάλιος 150 χρόνια πριν
Παρακάτω ένα απόσπασμα από ένα κείμενο του επισκόπουRichard Williamson, - του Βρετανού “traditionalist” καθολικού επισκόπου, που ανήκε στην την υπερ-παραδοσιακή καθολική αδελφότητα ‘Κοινωνία του Αγίου Πίου Θ΄’, από την οποία διαγράφηκε το 2012, ενώ έχει κατηγορηθεί ως «αρνητής του Ολοκαυτώματος» (δες εδώ) - για τον Καρδινάλιο Pie (1815-1880).
Ο Καρδινάλιος Pie (1815-1880) ήταν ένας πολύ καλός

 

καθολικός κληρικός του 19ου αιώνα στη Γαλλία, και ένας από τους μεγάλους υπερασπιστές της Πίστης ενάντια στο φιλελευθερισμό, αυτόν πουκατατρώγει τον κόσμο από τη Γαλλική Επανάσταση (1789) και μετά. Ο Πάπας Πίος Χ φύλαγε τα έργα του δίπλα στο κρεβάτι του και τα διάβαζε συνεχώς.


Ο Καρδινάλιος Pie έλεγε: «Όταν ο Χριστιανισμός σε μια χώρα μειώνεται στα ελάχιστα της δημόσιας ζωής, όταν ο Χριστιανισμός δεν είναι πλέον η ψυχή της δημόσιας ζωής, της δημόσιας εξουσίας, των δημόσιων θεσμών, τότε ο Ιησούς Χριστός ασχολείται με τη χώρα αυτή με τον τρόπο που τον αντιμετωπίζουν. Εκείνος συνεχίζει να δίνει τη χάρη Του και τις ευλογίες Του στα άτομα που τον χρειάζονται, αλλά εγκαταλείπει τους θεσμούς, τις εξουσίες που δεν τον χρειάζονται. Και τα θεσμικά όργανα, οι βασιλείς, τα έθνη μετατοπίζονται όπως η άμμος στην έρημο, πέφτουν σαν τα φύλλα του φθινοπώρου που τα παρασέρνει ο άνεμος». (Cardinal Pie, Έργα, τομ. II, σ.. 259-60).
Παρακάτω είναι δύο σημαντικά αποσπάσματα που πρέπει να έχουμε κατά νου το 2014.
«Ας αγωνιστούμε, ελπίζοντας ενάντια στην ίδια την ελπίδα, η οποία είναι αυτό που θέλω να πω στους λιπόψυχους Χριστιανούς, σκλάβους της εύνοιας του κόσμου, λάτρεις της επιτυχίας και κλονισμένους από την προέλαση του κακού. Λαμβάνοντας υπόψη το πώς αισθάνονται, παρακαλούν τον Θεό να γλιτώσουν από τις αγωνίες της τελικής δοκιμασίας του κόσμου. Είναι αυτή η δοκιμασία κοντά ή είναι ακόμη πολύ μακριά; Κανείς δεν ξέρει, και δεν θα τολμήσει να κάνει μια εικασία. Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο, ότι δηλαδή όσο πιο κοντά ερχόμαστε στο τέλος του κόσμου, τόσο περισσότερο οι κακοί και δόλιοι θα έχουν το πάνω χέρι. Η Πίστη δύσκολα θα βρίσκεται στη γη. Αυτό σημαίνει ότι θα έχουν σχεδόν εξαφανιστεί από τους επίγειους θεσμούς. Οι ίδιοι οι πιστοί δύσκολα θα τολμούν να διακηρύξουν την πίστη τους δημόσια ή στον κύκλο τους.

«Η διαίρεση, ο διαχωρισμός και το διαζύγιο των κρατών από τον Θεό, το οποίο για τον Απόστολο Παύλο είναι σημάδι που προλέγει το τέλος, θα προχωράει μέρα με τη μέρα. Η Εκκλησία, ενώ παραμένει πάντα μια ορατή κοινωνία, θα μειώνεται όλο και περισσότερο όσον αφορά τα άτομα και το σπίτι. Όταν ξεκίνησε (η Εκκλησία) είπε ότι ήταν κλεισμένη μέσα, και ζήτησε περισσότερο χώρο για να αναπνεύσει, αλλά καθώς η ίδια πλησιάζει το τέλος της στη γη, ξέρω ότι θα πρέπει να πολεμήσουμε μάχες οπισθοφυλακής σε κάθε σπιθαμή του δρόμου, καθώς (η Εκκλησία) θα περικυκλώνεται και θα περιορίζεται σε όλες τις πλευρές. Όσο ευρέως εξαπλώθηκε σε προηγούμενες εποχές, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η προσπάθεια να μειωθεί σε μέγεθος. Τέλος, η Εκκλησία θα υποβληθεί σε αυτό που μοιάζει με πραγματική ήττα, και στο Θηρίο θα δοθεί να κάνει πόλεμο εναντίον των αγίων και να τους συντρίψει. Η αυθάδεια του κακού θα φτάσει στο αποκορύφωμά του».
Αυτά είναι τα προφητικά λόγια, βγαίνουν αληθινά μέρα με την ημέρα, και αν και δεν είναι καθόλου ευχάριστα, στηρίζονται στην Αγία Γραφή. Ένας σοφός Αγγλικανός Επίσκοπος (Butler) τον 18ο αιώνα, δήλωσε, «Τα πράγματα είναι αυτά που είναι. Οι σημαντικές συνέπειές τους θα είναι αυτές που θα είναι. Γιατί τότε πρέπει να επιδιώκουμε να εξαπατήσουμε τους εαυτούς μας;»
Kyrie eleison. - Επίσκοπος Richard Williamson
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

http://lithosfotos.blogspot.gr/2014/07/blog-post_30.html