....κάτι που έμοιαζε στην επόμενη Κυριακή

....και τί έχω εγώ -εκτός από το φτωχό μου κομποσκοίνι- για να σε πείσω να μην ενδώσεις;
Και τί έχω, αδελφέ, -εκτός από προσευχές που ορφάνεψαν στα χείλη μου- για να σου προσπέσω να αντισταθείς;
Και πώς να σου πω τα εμβατήρια που αγάπησες, τώρα που γίνανε μοιρολόγια;
Και πού να σε συναντήσω, αφού η πατρίδα μας έγινε παλιομοδίτικη σαν πλισέ φούστα παλαιών παρελάσεων;



Και πώς να σου δώσω την καρδιά μου σε σύνθημα, αφού όλοι οι τοίχοι που γράφαμε είναι πουλημένοι;
Και πώς να σου τάξω ότι θα ξαναβρεθούμε στους μπαξέδες, αφού κι'αυτοί πια είναι γεμάτοι ψΟφοδέλτια;
Και τί έχω εγώ -εκτός από τον βαφτιστικό μου σταυρό- για να φιλήσω και να μην προδοθώ;
Και τί έχεις εσύ, για να αντισταθείς στα ισκαριώτικα χαμόγελα και τις ακριβές γραβάτες τους;
Και τί έχουμε οι δυό μας, για να γίνουμε ένα και να στήσουμε Θερμοπύλες;
" Τον Χριστό" μου είπες απλά, άναψες το κερί σου και προχώρησες να φιλήσεις τις εικόνες.
" ...και όλου του κόσμου τις Κυριακές που πρέπει να ξαναλάμψουν στα μέτωπα των παιδιών μας " ψιθύρισα και από το βάθος του μέσα μου, με κοίταξε κάτι που έμοιαζε στην επόμενη Κυριακή....


http://anazhthseis-elena.blogspot.gr/2014/05/blog-post_2625.html

Αναρτήθηκε από ΕΛΕΝΑ