Η προκλητικότητα της Αγκυρας και η αβάσταχτη ελαφρότητα της Αθήνας

Εδώ και καιρό γινόμαστε όλοι μάρτυρες μιας κλιμακούμενης τουρκικής προκλητικότητας στο Αιγαίο σε σημείο που χωρίς κάποιος να έχει γνώση των αμυντικών θεμάτων έχει εικόνα του τι συμβαίνει. Ταυτόχρονα βλέπουμε την Ελληνική κυβέρνηση (όχι μόνο τη σημερινή, όλες των τελευταίων ετών) να παρακολουθεί σχεδόν ατάραχη τις εξελίξεις σαν να πρόκειται για κάτι που συμβαίνει σε μια ξένη χώρα.

Ιδίως τελευταία η Άγκυρα βγάζει προς τα έξω μια σχεδόν εμμονική επιθετικότητα προς πάσα κατεύθυνση. Πριν λίγες μέρες η γειτονική μας χώρα κατέρριψε Συριακό μαχητικό αεροσκάφος με την δικαιολογία ότι πέταξε πάνω από τον εθνικό της εναέριο χώρο. Λίγα 24ωρα μετά είδαμε τουρκική κορβέτα να φτάνει έξω από το Σούνιο έχοντας μείνει στα ελληνικά νερά σχεδόν μια ολόκληρη μέρα χωρίς να την ενοχλήσει κανείς!
Οι δικαιολογίες για την συνεχιζόμενη απάθεια από Ελληνικής πλευράς πολλές.. η Τουρκία είναι ισχυρότερη στρατιωτικά η Τουρκία δεν έχει οικονομικά προβλήματα κ.α.
Από την άλλη μεριά η Συρία μη έχοντας τόσο σύγχρονα οπλικά συστήματα και εν μέσω εμφυλίου έχει αντιπαρατεθεί στην Τουρκία σχεδόν από την απαρχή της κρίσης, έχοντας καταρρίψει μέχρι και τουρκικό αεροσκάφος Phantom RF-4. Χθές σε εμπλοκή με τουρκικά αεροσκάφη τα συριακά μαχητικά κλείδωσαν με τα όπλα τους τα τουρκικά F16 ενώ η συριακή αεράμυνα έκανε το ίδιο σε όλη τη διάρκεια της εμπλοκής. Αποτέλεσμα τα τουρκικά μαχητικά να αποχωρήσουν του Συριακού εναέριου χώρου "ησύχως".. Αν σε αυτά συνυπολογίσουμε ότι η Συρία δεν είναι ούτε μέλος του ΝΑΤΟ ούτε μέλος της Ε.Ε - αντίθετα όλους αυτούς τους είχε απέναντι της σε όλη τη διάρκεια της συριακής κρίσης καθώς και πολλούς άλλους - τότε θα μας πιάσει απογοήτευση..
Όταν βλέπουμε να εκτυλίσσεται όλο αυτό μπροστά στα μάτια μας αναρωτιέται κανείς τι καλύτερη πάσα θα περίμενε η Ελληνική κυβέρνηση από αυτή που μας έκανε η Τουρκία δια του πρωθυπουργού της όταν μετά την κατάρριψη του συριακού αεροσκάφους δήλωνε στα μέσα της πατρίδας του «Ένα συριακό αεροπλάνο παραβίασε τον εναέριο χώρο μας. Τα F-16 μας απογειώθηκαν και το έπληξαν. Γιατί; Διότι αν παραβιάσεις τον εναέριο χώρο μου, το χτύπημα μας θα είναι γερό».
Εμάς οι Τούρκοι παραβιάζουν καθημερινά τον εναέριο χώρο μας με οπλισμένα F16, με CN235 ηλεκτρονικού πολέμου, με πακέτα αεροσκαφών που κάνουν εικονικούς βομβαρδισμούς σε ελληνικά νησιά, με πολεμικά πλοία που κόβουν βόλτες στο Αιγαίο λες και είναι τουρκική λίμνη...
Ας σκεφτούμε τώρα λίγο τα δεδομένα. Η χώρα μας είναι μέσα σε μια φοβερή οικονομική κρίση ενώ η Τουρκία, φαινομενικά τουλάχιστον δεν αντιμετωπίζει σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Επιπλέον διαθέτει μεγάλη στρατιωτική ισχύ και είναι από τα αγαπημένα παιδιά των Αμερικανών ή ήταν μέχρι ο Ερντογάν καβαλήσει το καλάμι.. 
Παρόλα αυτά η Τουρκία καλείται να αντιμετωπίσει μια σωρεία προβλημάτων, εσωτερικό πρόβλημα - παρά την νίκη του Ερντογάν στις εκλογές, δυσαρέσκεια των ΗΠΑ για το κινεζικό πυραυλικό σύστημα, κακή σχέση με το Ισραήλ, το πάντα ανοιχτό μέτωπο με τους Κούρδους και φυσικά την αντιπαράθεση της με την Συρία η οποία από ότι φάνηκε σήμερα δεν έχει σκοπό να αφήσει την Άγκυρα να παριστάνει το νταβατζή της περιοχής.  
Αντίστοιχα εμείς διατηρούμε (με τεράστιο κόστος) μια πανίσχυρη στρατιωτική μηχανή που δεν είναι εύκολος αντίπαλος για κανένα, η οποία μονίμως σηκώνει αεροσκάφη για να αναγνωρίζουν τα τουρκικά.. παρακολουθεί διακριτικά τουρκικά πλοία που κάνουν κρουαζιέρα στο Αιγαίο και δεν αντιδρά ποτέ σθεναρά δίνοντας το σωστό μήνυμα στους Τούρκους. Για την ώρα η Τουρκία ίσως απλά να προσπαθεί να εξάγει την εσωτερική κρίση της προς τα έξω, παρόλο που οι τελευταίες υποκλαπείσες συνομιλίες του Νταβούτογλου για προβοκατόρικο χτύπημα στη Συρία δεν δείχνουν τίποτα τέτοιο. Ίσως όμως, να διαβάζει τις αντοχές μας και να προσπαθεί να βρει τις τρύπες στην άμυνα μας. Πράγμα που σημαίνει ότι όσο ενδοτικοί είμαστε στη “καλή” περίπτωση χάνουμε κάθε μέρα και ένα μικρό κομμάτι των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων ενώ στη “κακή” τους αφήνουμε να αποκτήσουν στρατηγικό πλεονέκτημα “διαβάζοντας” την άμυνα μας αλλά και τη δυνατότητα του πρώτου πλήγματος.

Κάτι πάει στραβά λοιπόν στο πως αντιμετωπίζουμε την τουρκική προκλητικότητα. Όσο παριστάνουμε ότι δεν συμβαίνει τίποτα και αφήνουμε διακριτικά τους Τούρκους να αλωνίζουν αποδεχόμαστε μια κατάσταση που τείνει να παγιωθεί. Σήμερα η πραγματικότητα μας λέει ότι έχουμε απολέσει κυριαρχικά μας δικαιώματα έναντι των Τούρκων με την συνεχή υποχωρητικότητα μας ή στη καλύτερη περίπτωση αυτά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα είναι ξαφνικά υπό διαπραγμάτευση με τον νταή της περιοχής. Κάτι που επηρεάζει άμεσα το ζήτημα της ανακήρυξης ελληνικής ΑΟΖ βάζοντας σε συζήτηση το πόση είναι η Ελλάδα και σε ποιον ανήκει ο υποβρύχιος πλούτος της... Και αυτό είναι το καλό, το ήπιο σενάριο. Αν αύριο η Τουρκία αποφασίσει ότι είμαστε πολύ αδύναμοι ή πολύ μαλθακοί για να αντιδράσουμε και προκαλέσει δυναμικά κάποιο τετελεσμένο τι θα γίνει; Θα πάμε να διαπραγματευθούμε για τα χαμένα; Δεν διδαχθήκαμε από το Κυπριακό; Από τα Ίμια; Ποιος φταίει στην αλυσίδα δεν απασχολεί κανένα. Είτε φταίνε οι επιτελείς(;) μη ενημερώνοντας την κυβέρνηση για τη σοβαρότητα της κατάστασης είτε η κυβέρνηση επιλέγει να δείχνει αυτή τη χαλαρή στάση απέναντι στους Τούρκους, αν δεν αλλάξουμε, σύντομα θα βρεθούμε μπροστά σε δυσεπίλυτους γρίφους.Άμυνα Πολιτική

 

ΠΗΓΗ