Το έλεγε πολύ απλά, λες και συμβαίνει στον καθένα.
Πάντα έτσι μου λέει τα υπέροχά της, που με αφήνουν..."παγωτό".
Δεν της είπα ότι αυτό το έχω ξανακούσει να συμβαίνει μόνο σε ασκητές, όπως στο Γέροντα Παίσιο, μην τυχόν και ακούσει ο ενάντιος και της βάλει ιδέες...
Πάντα έτσι μου λέει τα υπέροχά της, που με αφήνουν..."παγωτό".
Δεν της είπα ότι αυτό το έχω ξανακούσει να συμβαίνει μόνο σε ασκητές, όπως στο Γέροντα Παίσιο, μην τυχόν και ακούσει ο ενάντιος και της βάλει ιδέες...
"Ήρθε" είπε "ένα πουλάκι στην αυλή. Δεν ξέρω αν είναι δεκαοχτούρα ή ίσως περιστέρι μεγάλο αλλά έρχεται κάθε μέρα.
Είναι χοντρή και κουτσή σαν εμένα και της το είπα. Το πουλάκι με κοιτούσε και του είπα να περιμένει να φέρω το φαγητό του.
-Έλα, της είπα, είσαι σαν εμένα κουτσή και χοντρή, περίμενε να σε ταΐσω.
Πήγα μέσα, μούσκεψα το ψωμάκι και αυτό περίμενε...Του έβαλα να φάει. Έφαγε και το τελευταίο ψίχουλο η...χοντρή και έμεινε, πάλι, να με κοιτάζει.
-Άντε πήγαινε τώρα. Έχω δουλειές. Έλα αύριο πάλι, της είπα, και έφυγε...
Δόξα τω Θεώ! Άκου να μου στέλνει ο Κύριος πουλάκια να τα ταΐζω.
Τί ευλογία!"
Κι'εγώ
σκέφτηκα την ευλογία που έχω εγώ να μιλώ καθημερινά μ'αυτή
την..."χοντρή και κουτσή" που της κάνουν υπακοή τα ζωάκια, λες και
βρισκόμαστε σε ασκηταριό!
Και όμως μένει στην πόλη. Σε έναν πολυσύχναστο δρόμο, απέναντί μου....
Και όμως μένει στην πόλη. Σε έναν πολυσύχναστο δρόμο, απέναντί μου....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου