Επτά-οκτώ βήματα...

Ανάμεσα σε δυο μέρες σημαδιακές αγίων, περπάτησε το αγόρι μας. 
Έχοντας πίσω του την μνήμη του εορτάζοντος στις 2 Ιανουαρίου παππούλη της Ρωσίας, του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ και ανήμερα της κοιμήσεως του αγίου των ελληνικών γραμμάτων Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, έκανε τα πρώτα του βήματα ο Σπυρίδων-Λουκάς.
"Ας πορεύεται εις οδόν ειρήνης, στον δρόμο του Κυρίου" είπα όταν μου το ανακοίνωσε η κόρη μου και μέσα μου έλιωσαν μέλια, αγιοκέρια και κάηκαν λιβάνια.

Και τί ήταν; Επτά-οκτώ βηματάκια με ανοιχτά τα χεράκια του (σαν να ήθελε να αγκαλιάσει τον κόσμο πριν τον βαδίσει ή μήπως για να δώσει λίγο απ'τον Άγιο Σπυρίδωνα και τον Άγιο Λουκά τον ιατρό που του ορίστηκαν -βαπτιστικώς- προστάτες και βοηθοί;) 

 

 

 

Και όμως! Τα βήματα ενός παιδιού είναι πάντα σημαντικά καθώς μαζί του περπατάει ένας ακόμη άγγελος, απλώνει για έναν ακόμη το χέρι Της η Κυρά, πληθαίνουν οι βηματισμοί προς τις τρίβους της δικαιοσύνης, οι προσευχές αναμεριάζουν τα τριβόλια των δρόμων για να διαβεί ένας ακόμη χριστιανός, τα σπαθιά των Αρχαγγέλων μάχονται για να μην έχουν οδό οι ενάντιοι, οι Άγιοι χαμογελούν με κέφι στο τρεκλίζον μωρό και οι δικοί του φαντάζονται τους μεγάλους διασκελισμούς του, καθώς θα τρέχει σε υπακοές, σε χαρές και χάρες από τον Κύριο δωρισμένες.
Δεν τον είδα ακόμη να περπατάει. 
Φαντάζομαι όμως τις θάλασσες των ματιών του να απλώνονται παντού γύρω, καθώς ο ουρανός θα ευλογεί το δικό του χρώμα στο βλέμμα του μικρού πρίγκηπα που είπε να πάει βόλτα στην ζήση, να την πάρει κάποτε στους ώμους και να την αποθέσει στα πόδια του Βασιλιά -γιατί τί νόημα έχει η ζωή αν δεν την αφιερώσεις σε Κείνον ;- 
Και τί νόημα έχουν οι διαδρομές μας αν δεν είναι προς Παράδεισο μεριά;
Επτά-οκτά πρώτα βήματα....
Να θυμηθώ να κοιτάξω αύριο στον κήπο, μήπως και φρεσκοάνθισαν επτά- οκτά τριαντάφυλλα....

Αναρτήθηκε από ΕΛΕΝΑ 

http://anazhthseis-elena.blogspot.gr/2014/01/blog-post_2849.html