Καλημέρα
και χρόνια πολλά στους εορτάζοντες αλλά και σε όλους, καθώς κρατάει
ακόμη το χρώμα των γιορτών που έσπασαν το γκρίζο με το οποίο ορίζουν
τους καιρούς μας οι εξουσίες.
Τέλος λοιπόν οι μέρες της σχόλης, "τα κεφάλια μέσα".....
Πάλι στην ανάλγητη καθημερινότητα , ξανά αυτό το χτυποκάρδι για τις μέρες που ξημερώνουν.
Όμως εγώ λέω να τους την φέρουμε. Να κρατήσουμε μέσα μας το γιορτάσι και να το κάνουμε τόσο συγκεκριμένο και τόσο απόρθητο, που να μην μπορούν να το προσβάλουν!
Λέω να καταισχύνουμε τα συστήματα και τις μεθοδεύσεις τους, πέφτοντας στα γόνατα και μιλώντας ή απλά κοιτώντας τον Χριστό και την Παναγιά.
Δεν είναι πάντα εύκολο να Τους μιλάς όταν οι κουβέντες σου στεγνώνουν στον λαιμό ή όταν ο ενάντιος και τα όργανά του σε βυθίζουν στην ολιγοπιστία.
Δεν είναι εύκολο να σταματάς και να προσεύχεσαι όταν τρέχεις να γλυτώσεις ή να συμμαζέψεις την ζωή που σου την κατάντησαν ασυμμάζευτη.
Και τούτο το τρεχαλητό, προς λάθος ή προς καμία κατεύθυνση, είναι η νίκη των ισχυρών του σκότους....
Εγώ λέω να κόψουμε την φόρα μας (και την δική τους, επίσης) σταματώντας καταμεσής της καταιγίδας και του χαμού, για να πούμε -σαν τραγούδι παιδικής εκδρομής- το "Κύριε ελέησον". Και καθώς αυτοί δεν αγαπούν τις εκδρομές της παιδιάστικης εμπιστοσύνης και αγαθότητος, θα έχουμε κάνει το πρώτο ρήγμα στο νεκροσάβανο με το οποίο παλεύουν να μας τυλίξουν.
Οι Χριστιανοί δεν είμαστε πλασμένοι για τον θάνατο. Τους τον επιστρέφουμε λοιπόν και μεις κρατάμε λίγο Φως απ' το αστέρι της σπηλιάς, λίγο χαμόγελο από το επιλόχειο της Κυράς και όλη την ελπίδα που φτιάχτηκε για μας όταν Εκείνος ήρθε να μας βρει με ανθρώπινους όρους, κατανοητούς από μας και εξιλεωτικούς του προπατορικού.
Προσωπικά, πολύ με αναπαύει το που καταδέχτηκε να κατέβει κοντά μας. Δεν στάθηκε στο ύψος του ουρανού (όπως μπορούσε αλλά και εδικαιούτο) να πει "ελάτε" (και όποιος μπορούσε, μπορούσε) αλλά ΚΑΤΕΒΗΚΕ, έγινε ένας από μας, υπέφερε όσο κανένας από μας και πώς να τον αρνηθείς ένα τέτοιο 'Ερωτα;
Δεν σε ερωτεύονται και κάθε μέρα θεοί και μάλιστα με σίγουρη και απόλυτη Αγάπη, πριν καν γεννηθείς!
Τί να λέμε τώρα!
Ας αφήσουμε λοιπόν τους άρχοντες του κόσμου και του σκότους στα έργα τους και μεις ας πάμε εκδρομή στην ορισμένη από Κείνον αθωότητα, παίρνοντας στο καλαθάκι της ψυχής μας δάκρυ, χαμόγελο και τραγουδάκια του Θεού.
Έχω την βεβαιότητα πως όταν γυρίσουμε, οι εξουσίες θα έχουν υπηρετήσει το "ως εκλίπει καπνός εκλιπέτωσαν" (κοινώς θα γίνουν στάχτη και μπούρμπερη) και όλος ο κόσμος θα έχει γίνει εξοχή του Θεού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου