Ἕνας νέος ἐρωτεύεται...

Ἕνας χριστιανὸς νέος ἐρωτεύεται μιὰ κοπέλα καὶ ἀρχίζει νὰ τὴν βλέπει συχνά. Ἐπειδὴ ὅμως ὁ νέος αὐτὸς θέλει νὰ κάνει ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ δὲν θέλει νὰ ἔχει σαρκικὲς σχέσεις μὲ κοπέλες πρὶν ἀπὸ τὸν γάμο του, εἶναι ἀποφασισμένος νὰ μὴν προχωρήσει σὲ σαρκικὲς σχέσεις μὲ τὴν κοπέλα του, πρὶν ἀπὸ τὸν γάμο τους. Τὸ πονηρὸ πνεῦμα ὅμως, τοῦ ὑποβάλλει τὸν ἑξῆς λογισμό : " ἐὰν δὲν φθάσεις σὲ ὁλοκληρωμένες σχέσεις μὲ τὴν κοπέλα σου, δὲν θὰ τῆς δείξεις ὅτι πραγματικὰ τὴν ἀγαπᾶς. Ἐὰν δὲν τῆς δοθεῖς ὁλοκληρωτικά, καὶ ἐκείνη σὲ σένα, δὲν θὰ ἀποδείξετε ὁ ἕνας στὸν ἄλλο ὅτι ἀγαπιέστε ἀληθινά."

 

Ποιὰ θὰ πρέπει τώρα νὰ εἶναι ἡ ἀπάντηση καὶ ἡ στάση τοῦ χριστιανοῦ νέου στὴν πρόκληση καὶ ὑποβολὴ αὐτοῦ του λογισμοῦ;

Ἐδῶ θὰ συμβεῖ ἕνα ἐκ τῶν δύο: ἢ ὁ νέος θὰ ἀψηφήσει καὶ θὰ περιφρονήσει τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ πεισθεῖ στὴν προτροπὴ τοῦ πονηροῦ πνεύματος, ὅτι δηλαδὴ μόνο μὲ τὴν ὁλοκλήρωση τῶν σαρκικῶν σχέσεων ἐπιτυγχάνεται καὶ ἀποδεικνύεται ἡ γνήσια ἀγάπη σὲ δυὸ νέους πρὶν ἀπὸ τὸν γάμο, ( χωρὶς δηλαδὴ νὰ εἶναι ἀπαραίτητη ἡ τέλεση τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου πρὶν αὐτὲς συντελεσθοῦν ), ἢ ὁ νέος αὐτός, μένοντας σταθερὸς στὴν τήρηση τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ, δὲν ἁμαρτάνει πρὶν ἀπὸ τὸν γάμο του, καὶ δὲν προχωρεῖ σὲ σαρκικὲς σχέσεις μὲ τὴν κοπέλα του.
 

Στὴν πρώτη περίπτωση ὁ νέος θὰ ὑποστεῖ "πτώση", στὴν δεύτερη ὄχι. Στὴν δεύτερη περίπτωση, ὁ νέος δὲν θὰ χάσει τὴν ὑγεία καὶ τὴν χαρὰ τῆς ψυχῆς του, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, οὔτε τὴν δυνατότητα νὰ ἀγαπήσει ἀληθινά. 
 

Στὴν πρώτη περίπτωση, ὁ νέος θὰ χάσει τὴν χαρὰ τῆς ψυχῆς του ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, καὶ θὰ ἔχει μόνο τὴν φυσικὴ χαρά. Ἐπειδὴ ὅμως θὰ ἁμαρτάνει,ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔχει ἀπὸ τὸ Ἅγιο Βάπτισμα, θὰ ὑποχωρεῖ συνεχῶς, θὰ συστέλλεται μέσα του, χωρὶς ὁ ἴδιος νὰ τὸ ἀντιλαμβάνεται, λόγω τῆς ἀπειρίας του. Ἡ ὑποχώρηση τῆς χάριτος ὅμως, σταδιακὰ θὰ ὑποκατασταθεῖ ἀπὸ δαιμονικὴ ἐνέργεια, ἐπειδὴ τὸ σαρκικὸ πάθος θὰ ἀρχίσει νὰ ἑδραιώνεται, καὶ ἐπειδὴ μὲ τὴν διάπραξη τῆς σαρκικῆς ἁμαρτίας ὁ πειρασμὸς ἀρχίζει νὰ ἀποκτᾶ δικαιώματα ἐπάνω στὸν ἄνθρωπο. Ἔτσι ὁ ἄπειρος νέος θὰ ἀρχίσει νὰ χάνει καὶ τὴν φυσική του χαρά. Θὰ συμβεῖ ὅμως καὶ κάτι ἄλλο. Θὰ καταστρέψει τὸν ἔρωτα, ἐπειδὴ ἡ πρόοδος στὸν ἔρωτα καὶ αὐτὴ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀπομακρύνοντας ἔτσι τὸν ἑαυτὸ τοῦ ὅλο καὶ περισσότερο ἀπὸ τὴν ἐπίτευξη τῆς ἀληθινῆς, τῆς γνήσιας ἀγάπης.
 

Στὴν γνήσια ἀγάπη αὐτὸς ὁ νέος μπορεῖ νὰ φτάσει μόνο μετὰ ἀπὸ μετάνοια καὶ ἑδραίωση τῆς σχέσεώς του μὲ τὸν Θεό. Αὐτὸ γίνεται διὰ τῆς μετανοίας, τῆς ἐργασίας τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς συμμετοχῆς στὴν μυστηριακὴ ζωὴ τῆς ἐκκλησίας.     

http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr/2014/01/blog-post_6122.html

Πηγή: (Βιβλίο «Σχέσεις ἀνδρόγυνου πρὶν καὶ μετὰ τὸν γάμο» Δαμασκηνοῦ Μοναχοῦ Ἁγιορείτου), Τὸ κανδυλάκι