Αυτός ο τόπος, ο ελληνικός, γέννησε και θα
γεννήση και πάλι ήρωες και αγίους, γιατί τούτη η γη είναι σπαρμένη με
τον σπότο της λεβεντιάς και της θυσίας.
Οι δυσκολίες υπήρχαν πάντα. Όπως πάντα υπήρχε και η διάθεσή μας να δίνουμε το «παρών» όποτε μας καλούσε η πατρίδα.
Ναι, η κρίση μας αφορά όλους. Κι ενώ όλοι από κάπου κάτι περιμένουμε, ας αναρωτηθή ο καθένας : εγώ τι κάνω για να βγη η χώρα μου από την κρίση;
Αγαπάμε την Ελλάδα και την στηρίζουμε.
Βιώνουμε, αναλύουμε, «δίνουμε λύσεις», μα προοπτική σωτηρίας δεν βλέπουμε.
Με το να κυνηγάμε το κακό, δεν λύνεται το πρόβλημα! Ένας είναι ο τρόπος, να στραφούμε στο καλό, στο δημιουργικό, στην ελπίδα.
Ο καθένας μας δεν είναι παρά μια κορυφή ενός δέντρου που έχει τις ρίζες του βαθιά καρφωμένες μέσα στον χρόνο.
Ο ελληνικός λαός παραμένει ικανός όχι μόνο να επιβιώση κάτω από αντίξοες συνθήκες, αλλά μπόρεσε να αποτελέση και παράδειγμα προς μίμηση λόγω της αντίστασής του.
Ας αρχίσουμε να μιλάμε όλοι σαν μια φωνή, εσύ, εγώ, ο διπλανός, για τα προτερήματά μας, τις αξίες και τα ιδανικά μας, τις ένδοξες σελίδες της ιστορίας μας, τους Αγίους μας, την πλούσια γλώσσα, ακόμη και για την επερχόμενη ανάκαμψη, για τα καλά της κρίσης!
Λέει ο γέροντας Πορφύριος :
«Ο Θεός έχει βάλει μια δύναμη μέσα στην ψυχή του ανθρώπου.
Απ' αυτόν εξαρτάται πώς τη διοχετεύει, για το καλό ή το κακό.
Αν το καλό το παρομοιάσουμε με ανθόκηπο γεμάτο λουλούδια, δένδρα και φυτά και το κακό με αγκάθια και τη δύναμη με νερό, τότε μπορεί να συμβεί το εξής:
Όταν το νερό το διοχετεύουμε στον ανθόκηπο, όλα τα φυτά αναπτύσσονται, πρασινίζουν, ανθίζουν, ζωογονούνται.
Την ίδια στιγμή τ' αγκάθια, επειδή δεν ποτίζονται, μαραίνονται, χάνονται και το αντίθετο.
Και εμείς αυτή τη στιγμή κάνομε το αντίθετο.
Δεν χρειάζεται λοιπόν να ασχολείστε με τ' αγκάθια.
Μην καταπιάνεστε με την εκδίωξη του κακού.
Κατευθύνετε το νερό, δηλαδή όλη τη δύναμη της ψυχής σας, προς τα λουλούδια και θα χαίρεστε την ομορφιά, την ευωδία, τη δροσιά τους.»
Οι δυσκολίες υπήρχαν πάντα. Όπως πάντα υπήρχε και η διάθεσή μας να δίνουμε το «παρών» όποτε μας καλούσε η πατρίδα.
Ναι, η κρίση μας αφορά όλους. Κι ενώ όλοι από κάπου κάτι περιμένουμε, ας αναρωτηθή ο καθένας : εγώ τι κάνω για να βγη η χώρα μου από την κρίση;
Αγαπάμε την Ελλάδα και την στηρίζουμε.
Βιώνουμε, αναλύουμε, «δίνουμε λύσεις», μα προοπτική σωτηρίας δεν βλέπουμε.
Με το να κυνηγάμε το κακό, δεν λύνεται το πρόβλημα! Ένας είναι ο τρόπος, να στραφούμε στο καλό, στο δημιουργικό, στην ελπίδα.
Ο καθένας μας δεν είναι παρά μια κορυφή ενός δέντρου που έχει τις ρίζες του βαθιά καρφωμένες μέσα στον χρόνο.
Ο ελληνικός λαός παραμένει ικανός όχι μόνο να επιβιώση κάτω από αντίξοες συνθήκες, αλλά μπόρεσε να αποτελέση και παράδειγμα προς μίμηση λόγω της αντίστασής του.
Ας αρχίσουμε να μιλάμε όλοι σαν μια φωνή, εσύ, εγώ, ο διπλανός, για τα προτερήματά μας, τις αξίες και τα ιδανικά μας, τις ένδοξες σελίδες της ιστορίας μας, τους Αγίους μας, την πλούσια γλώσσα, ακόμη και για την επερχόμενη ανάκαμψη, για τα καλά της κρίσης!
Λέει ο γέροντας Πορφύριος :
«Ο Θεός έχει βάλει μια δύναμη μέσα στην ψυχή του ανθρώπου.
Απ' αυτόν εξαρτάται πώς τη διοχετεύει, για το καλό ή το κακό.
Αν το καλό το παρομοιάσουμε με ανθόκηπο γεμάτο λουλούδια, δένδρα και φυτά και το κακό με αγκάθια και τη δύναμη με νερό, τότε μπορεί να συμβεί το εξής:
Όταν το νερό το διοχετεύουμε στον ανθόκηπο, όλα τα φυτά αναπτύσσονται, πρασινίζουν, ανθίζουν, ζωογονούνται.
Την ίδια στιγμή τ' αγκάθια, επειδή δεν ποτίζονται, μαραίνονται, χάνονται και το αντίθετο.
Και εμείς αυτή τη στιγμή κάνομε το αντίθετο.
Δεν χρειάζεται λοιπόν να ασχολείστε με τ' αγκάθια.
Μην καταπιάνεστε με την εκδίωξη του κακού.
Κατευθύνετε το νερό, δηλαδή όλη τη δύναμη της ψυχής σας, προς τα λουλούδια και θα χαίρεστε την ομορφιά, την ευωδία, τη δροσιά τους.»
Είμαστε εδώ για να δώσουμε, όχι για να πάρουμε!
Πηγή : Εκδοτικό Σημείωμα του νέου τεύχους του "ΕΡΩ" της "ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου