Χριστογενετικὲς , ἡσυχαστικὲς ἐμπειρίες στὴ μεγαλούπολη

Γράφει ὁ ὅσιος γέροντας Ἰωσὴφ ὁ ἡσυχαστὴς γιὰ τὸν δάσκαλο τοῦ πάπα Δανιὴλ

«Τὴν τάξιν αὐτὴν παρελάβαμε μὲ τὸν Γέροντα Ἀρσένιον ἀπὸ ἕναν νηπτικὸν καὶ ἅγιον Γέροντα, τὸν Πάπα-Δανιήλ. Εἶχε καὶ ἄλλους ἐτότε ἁγίους πολλούς. Αὐτὸς ἦτο ὁ ἕνας. Καὶ ἱερεὺς καὶ ἡσυχαστὴς ἄκρον. Δὲν ἐδέχετο εἰς τὴν λειτουργίαν κανένα. Βαστοῦσε ἡ λειτουργία τοῦ τρισήμισυ καὶ τέσσαρες ὧρες. Ἀπὸ τὰ δάκρυα δὲν ἠμποροῦσε νὰ δώση τὰς ἐκφωνήσεις. Ἐγένετο λάσπη τὸ ἔδαφος. Δὶ αὐτὸ καὶ ἀργοῦσε πολύ.»

 

Καμμιὰ φορᾶ τὰ φέρνει ἔτσι ὁ καλὸς Θεὸς τὰ πράγματα ὥστε νὰ μεταφέρονται τροπικῶς, οἱ ἐρημιὲς τῶν ἡσυχαστῶν στὴν  μισόκαλη τσιμεντούπολη.

Εἶναι ἕνας νέος παπὰς σὲ μιὰ μεγάλη ἐνορία τοῦ Λεκανοπεδίου ποὺ ὧρες -ὧρες δὲ μπορεῖ νὰ συγκρατήσει τὰ κύματα ἀγάπης, χαρᾶς καὶ κατανύξεως κατὰ τὴν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας ὥστε κάποτε δυσκολεύεται μέχρι καὶ νὰ προφέρει τὶς ἐκφωνήσεις , καὶ γίνεται ἀντιληπτὸς ἀπὸ τοὺς ἐνορίτες του, κάποιοι ἀπὸ τοὺς ὁποίους μοιράζονται τὴν σὺν-κίνηση καὶ κλαῖνε μαζὶ μὲ τὸν ποιμένα τοὺς , μπροστὰ στὸν Ἀμνὸ τοῦ Θεοῦ , τὸν προσφερόμενο καὶ μηδέποτε δαπανώμενο.

Κάποιοι θεωροῦσαν καὶ θεωροῦν ὑπερβολικὸ τὸν λόγο τοῦ ὁσίου Συμεὼν τοῦ νέου Θεολόγου «Ἄνευ δακρύων μὴ κοινωνήσης ποτέ», τὸν ὁποῖο ἐπανέλαβε στοὺς χρόνους μας καὶ ὁ γέροντας Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης.  Ὅμως στὸ πρόσωπο αὐτοῦ του νέου ἱερέως  βλέπουμε τὸν λόγο αὐτὸ νὰ σαρκώνεται , νὰ γίνεται κὰθ΄ ἡμέραν πράξη....

«Πλῦνον μὲ τοῖς δάκρυσί μου κάθαρον αὐτοῖς μὲ Λόγε...»

Πάτερ Χ. σὲ εὐχαριστῶ πού μου θύμησες πῶς ὁ Χριστὸς γεννᾶται  στὶς καρδιές μας, ποὺ κατάντησαν σπήλαια ληστῶν  ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια καὶ τὴν ἀγνωσία ...

http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr/2013/12/blog-post_5799.html

Πηγή: Τρελογιάννης