Ὅ,τι ξεκίνησε στὴν Ρωσία, θὰ τελειώσει στὴν Δύση...

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός, 

Δάσκαλος Κιλκὶς - Θεολόγος
Στὰ χρόνια τοῦ Σταλινισμοῦ, ὁ ὁποῖος εἶχε μετατρέψει τὴν σοβιετικὴ χώρα σὲ ἀπέραντο ἐργοτάξιο κνουτοκρατούμενων μυρμηγκιῶν ἢ σὲ στρατόπεδα ἐξοντώσεως ἀνεπιθυμήτων, χιλιάδες φυλακισμένοι εἶχαν ἐπισκεπτήριο μία φορὰ τὸν χρόνο, γιὰ 15 λεπτά. Οἱ γυναῖκες τους -ὅπως μᾶς τὸ διηγεῖται ὁ Σολζενίτσιν στὸ

«Ἀρχιπέλαγος Γκουλὰγκ-, ποὺ συχνὰ ζοῦσαν χιλιάδες μίλια μακριά, μάζευαν καπίκι-καπίκι τὰ ναῦλα τους, ὅλο τὸ χρόνο, γιὰ νὰ ταξιδέψουν τὴν ὁρισμένη ἡμερομηνία, ποὺ μποροῦσαν νὰ ἀντικρίσουν τὸ πρόσωπο τοῦ συζύγου τους, μόλις γιὰ 15 λεπτά, καὶ μάλιστα πίσω ἀπὸ μία χοντρή, προστατευτικὴ σίτα.

Κι ἐνῶ «ζοῦσαν» γι’ αὐτὴν τὴν στιγμὴ καὶ ἑτοίμαζαν τὰ λόγια, ποὺ θὰ τοὺς ἔλεγαν μὲς στὰ 15 αὐτὰ λεπτά, τὶς πιὸ πολλὲς φορὲς δὲν ἄνοιγαν καθόλου τὸ στόμα, μόνο κοιτάζονταν μὲ πόνο ὅλη τὴν ὥρα, ὥσπου νὰ τὶς ἀπομακρύνουν οἱ δεσμοφύλακες. Κί αὐτὸ γινόταν γιὰ 10, 15 καὶ 25 χρόνια.

Τί κρατοῦσε τόσο σφιχτὰ δεμένες τὶς καρδιὲς ἐκεῖνες; Μὰ τό βαθὺ καὶ δυνατὸ μυστήριο τῆς οἰκογένειας, τὸ εὐλογημένο καταφύγιο. Τὰ 15 λεπτὰ ἀρκοῦσαν, γιὰ νὰ βιώσουν καὶ νὰ ἐπιβεβαιώσουν οἱ δύστυχες ἐκεῖνες γυναῖκες, τὴν θεόζευκτο ἕνωση.

Εἶναι γνωστὸ πώς, ὅσο βασίλευαν στὶς χῶρες ἐκεῖνες τὰ σκοτάδια τοῦ μαρξισμοῦ, οἱ θεσμοὶ ποὺ δέχτηκαν τὰ πιὸ βαριὰ πλήγματα ἦταν ἡ οἰκογένεια καὶ ἡ Ὀρθοδοξία, ἡ ὁποία περιβάλλει τὸν γάμο καὶ τὴν οἰκογένεια μὲ τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὴν ἱερότητα...

τοῦ μυστηρίου.

Θυμίζω ὅτι ἥρωας τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης καὶ παράδειγμα πρὸς μίμηση, εἶχε ἀναδειχθεῖ ὁ Πάβελ Μορόζιν, ὁ φανατισμένος ἔφηβος, ποὺ κατήγγειλε στὶς ἀρχὲς τοὺς γονεῖς του, ὡς κουλάκους (=εὔποροι χωρικοί), προκαλώντας τὴν δολοφονία τους καὶ τοῦ ὁποίου τὸ ἄγαλμα κατεδαφίστηκε, ὅταν σαρώθηκε ὁ «ὑπαρκτός».

Ὁ Μορόζιν εἶχα ὑψωθεῖ σὲ πρότυπο ἐπαναστατικῆς ἀρετῆς καὶ κομματικῆς ἀφοσιώσεως, ὄντας στὴν πραγματικότητα ἡ πιὸ κυνικὴ ἐνσάρκωση τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ πνεύματος, αὐτοῦ ποὺ ἀπέκοβε τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ κάθε κοινωνικό, πνευματικὸ καὶ προσωπικὸ δεσμό, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἀπορροφηθεῖ ἐξ ὁλοκλήρου ἀπὸ τὸ Κόμμα, νὰ μεταβληθεῖ σὲ πειθήνιο ἐνεργούμενό του.

Ὅταν κατέπεσε τὸ καθεστὼς τοῦ τρόμου, ὅλα αὐτὰ σωριάστηκαν. Ὅμως, ὅ,τι ἄρχισε ἐκεῖ, τελειώνει στὴν σάπια Δύση, τῆς ὁποίας καταντήσαμε σκωληκοειδῆ ἀπόφυση καὶ κακέκτυπο. Τὸ βλέπουμε ὅλοι. Βάλθηκαν ὅλα τὰ κατακάθια τῆς ψευτοπροόδου νὰ μαγαρίσουν καὶ νὰ διαλύσουν τὴν οἰκογένεια. Σύμφωνα συμβίωσης, ἀναγνώριση τῆς ὁμοφυλοφιλικῆς ἀσέλγειας, ποινικοποίηση οὐσιαστικά τῆς πολυτεκνίας, πράξεις ποὺ μαραζώνουν τὸ ὁλόδροσο δέντρο τῆς οἰκογένειας. Καὶ ὅπως ἔχω ξαναγράψει τὰ δηλητήρια ἐνσταλάζονται ἀπὸ τὸ σχολεῖο ἀκόμη.

Δὲν θὰ βρεῖς στὸ Δημοτικὸ καὶ τὸ Γυμνάσιο οὔτε ἕνα κείμενο στὰ «περιοδικὰ ποικίλης ὕλης», τὰ ζοφερὰ βιβλία Γλώσσας, στὸ ὁποῖο νὰ ἐξυμνεῖται καὶ νὰ προβάλλεται ἡ ὑγιὴς οἰκογένεια. Διαζύγια, ἀπιστίες γονέων, ἐνδοοικογενειακὴ βία, σκύβαλα καὶ περιτρίμματα, ποὺ μαυρίζουν τὶς ψυχὲς τῶν παιδιῶν.

Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἄφησε κυριολεκτικὰ ἐμβρόντητο τὸν συντάκτη αὐτῶν τῶν γραμμῶν, γιὰ τὸ μέγεθος τῆς ἀνευθυνότητας καὶ τοῦ ἐσκεμμένου διασυρμοῦ τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας εἶναι ὅσα «ἐκτόξευαν» κάποιοι δημοσιολογοῦντες σὲ πρωινὴ ἐκπομπὴ τῆς λεγόμενης Δημόσιας Τηλεόρασης. Οὔτε λίγο οὔτε πολὺ ἐκθείαζαν τὰ ὀφέλη τοῦ διαζυγίου ἐν μέσω τῆς κρίσης.

Πολλὰ ζευγάρια καταφεύγουν ἢ ὠθοῦνται στὸ διαζύγιο γιατί ἔτσι ἐπιτυγχάνουν: πρόωρη συνταξιοδότηση, ἀποφυγὴ κατασχέσεως οἰκίας, λαμβάνουν ἐπιδόματα προνοίας, ἐλαχιστοποιεῖται ἡ περίπτωση διαθεσιμότητας-ἀπόλυσης, ἀντιμετωπίζονται εὐνοϊκότερα φορολογικῶς, τὰ παιδιὰ τους γίνονται δεκτὰ σὲ παιδικοὺς σταθμοὺς καὶ εἰσάγονται σὲ ἑστίες ἢ λαμβάνουν ὑποτροφίες οἱ φοιτητὲς-παιδιὰ χωρισμένων γονέων. (Ἤδη στὸ νομὸ Ἀττικῆς τὰ διαζύγια, ἀπὸ 4.600 ποὺ ἦταν ὅλο τὸ 2012, μέχρι τὸν Αὔγουστο τοῦ 2013 ἔφτασαν τὰ 4.800. Τὰ διαζύγια αὐτὰ χαρακτηρίζονται εἰκονικά. Οἱ πνευματικὲς καὶ ἠθικές, ὅμως συνέπειες αὐτοῦ τοῦ γεγονότος εἶναι τεράστιες καὶ καλὸ εἶναι κάποιος ἔμπειρος πνευματικὸς νὰ τὶς ἀναλύσει. Τὸ μόνο ποὺ μπορῶ νὰ πῶ ὡς δάσκαλος ποὺ ἀντιμωπίζει καὶ ζεῖ μὲς στὴν τάξη τέτοια πράγματα καθημερινά, εἶναι ὅτι κατάρρευση τῆς οἰκογένειας εἶναι ἡ φρικτότερη ἐμπειρία στὴν ζωὴ ἑνὸς παιδιοῦ). 

Τὸ θέμα ὅμως εἶναι ἀλλοῦ. Ὁ θεσμὸς τῆς οἰκογένειας, ἐκτὸς ἀπὸ προστασία καὶ θαλπωρή, ἱκανοποιεῖ καὶ τὴν ἀνάγκη ποὺ αἰσθάνεται τὸ ἄτομο νὰ εἶναι μέλος μίας κοινότητας οἰκείας, ἀμεσότερης καὶ προσωπικῆς. Λειτουργεῖ ὡς συνεκτικὸς ἱστὸς καὶ καταφύγιο, κάτι παρόμοιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν ἔννοια τῆς πατρίδας. 

(«Δὲν ζεῖ χωρὶς πατρίδα, ἡ ἀνθρώπινη ψυχὴ» λέει ὁ Παλαμᾶς).

Τὶς τελευταῖες ὅμως δεκαετίες ἐν ὀνόματι κάποιου νεφελώδους προοδευτισμοῦ καὶ ἀβασάνιστου ἐξευρωπαϊσμοῦ, καταστρέψαμε ἀδίστακτα τῆς ἐθνικές μας ρίζες, ἐγκαταλείψαμε τὴν ἔξοχη παράδοσή μας, ποὺ δὲν ἦταν ἕνα στοιχεῖο αἰσθητικὸ καὶ διακοσμητικὸ ὅπως συνήθως τὸ θεωροῦν οἱ «θολοκουλτουριάρηδες», ἀλλὰ τὸ ὑπαρξιακὸ ὑφάδι ζωῆς τοῦ λαοῦ μας, ἀποδυναμώσαμε καὶ διαλύουμε πιὰ τὴν οἰκογένεια καὶ ἰδοὺ τὰ ἐπιχείρα τῆς ἀφροσύνης.

Διαζύγια καί, κυρίως τὰ νέα παιδιά, ἀνέστια καὶ πνευματικῶς λιμοκτονοῦντα, μίας καὶ δὲν βρίσκουν «καταφυγὴ καὶ σκέπη κραταιὰ» στὴν οἰκογένεια, ἀποδημοῦν «εἰς χώραν μακράν», βρίσκουν ἄλλες «οἰκογένειες» ἐπικίνδυνες καὶ ἀκραῖες ποὺ τοὺς προσφέρουν, ἐκτὸς ἀπὸ προστασία, καὶ κουκοῦλες, γκλόμπς, μολότωφ, βία, μίσος, φανατισμὸ καὶ καταστροφή.

(Πόσο ἐπίκαιρος εἶναι ὁ Φώτης Κόντογλου, ὅταν ἔγραφε πρὶν ἀπὸ 50 χρόνια, στὰ «Μυστικὰ Ἄνθη»: «Ἡ νεότητα μαραζώνει γιατί δὲν ἔχει, ἡ δυστυχισμένη, μήτε σκοπὸ στὴ ζωή της, μήτε ἐνθουσιασμὸ γιὰ κάποιες ἰδέες, μήτε ὄρεξη γιὰ τίποτα. Ἄκεφη καὶ ἀνόρεχτη. Εἶναι σὰν ὑπνοβάτης. Συζητᾶ ὁλοένα γιὰ ἀσήμαντα πράγματα ποὺ τοὺς δίνει μεγάλη σημασία καὶ εἶναι νὰ κλαίγει κανεὶς ἀκούγοντας τὶς κουβέντες της, τὰ πειράγματά της, καὶ βλέποντας τὶς ἀνόητες σκηνοθεσίες, ποὺ μ’ αὐτὲς προσπαθεῖ νὰ δώσει κάποια σημασία στὴ ζωή.

Οἱ ψυχὲς τῶν νέων εἶναι ρημαγμένες ἀπὸ τὰ ἄγρια ἔνστικτα, ποὺ τὰ ἀνεβάσανε στὴν ἐπιφάνεια ἀπὸ τὰ σκοτεινὰ τάρταρα τῆς ἀνθρώπινης φύσης, κάποιοι ἐχθροί τοῦ ἀνθρώπου, κάποιοι πνευματικοὶ ἀνθρωποφάγοι, ποὺ ἀνάμεσά τους πρωτοστατεῖ ἕνας τρελλὸς λύκος λεγόμενος Νίτσε, μία μούμια σὰν παλιόγρια λεγόμενη Βολταῖρος, κάποιος ζοχαδιακὸς Φρόυντ, κι ἕνα πλῆθος ἀπὸ τέτοια ὄρνια καὶ κοράκια καὶ νυχτερίδες.

Ὅσοι τοὺς θαυμάζανε, ἂς καμαρώσουνε σήμερα τὰ φαρμακερὰ μανιτάρια ποὺ φυτρώσανε μέσα στὶς καρδιὲς καὶ στὶς ψυχὲς τῆς γαγγραινιασμένης ἀνθρωπότητας»).

Καὶ ἡ τρισάθλια κυβέρνηση, οἱ γελωτοποιοί τῆς Μέρκελ, ἀντὶ νὰ στηρίζει τὴν οἰκογένεια καὶ δὴ τὴν πολύτεκνη, νὰ διατηρήσει τὰ οὕτως ἢ ἄλλως πενιχρὰ εὐεργετήματα τοῦ γάμου καὶ τῆς παιδοποιΐας, ἐπιβραβεύει τὸ διαζύγιο. Ἂς μην  ἀποροῦμε γιὰ τὶς δολοφονίες, τὰ μαχαιρώματα, τὶς βιαιοπραγίες ποὺ «φυτρώνουν» στὶς καρδιὲς τῶν κατοίκων αὐτῆς τῆς χώρας. Ὅπως ὅμως λέει θυμόσοφα ὁ λαός μας «ὅπως ἔστρωσες θὰ κοιμηθεῖς»...

ΠΗΓΗ

Ἀναβάσεις