Τί λές ωρέ Δένδια;

Άκουσα τον Δένδια -ξέρετε, τον υπουργό- να κάνει δηλώσεις για τις συλλήψεις στην Χρυσή Αυγή, λέγοντας περίπου 4-5 φορές σε 5 λεπτά την φράση "το κράτος δικαίου" και αμέσως θυμήθηκα πώς βιώνουμε εμείς το κράτος δικαίου ή το δίκαιον του κράτους: Θυμήθηκα λοιπόν τα δέκα μοναχικά ευρώ


του πορτοφολιού μου, την φιλενάδα μου να λέει συχνά "μάζεψα τα δεκαράκια να πάρω ψωμί ή "να ανάψω κερί" ή "άφησα 2 ευρώ χρέος στον χασάπη", την είσοδο που πληρώνουμε στα νοσοκομεία, τους απολυμένους, τα άνεργα παιδιά, τους φίλους που σπουδάζουν παιδιά αγκομαχώντας, τα κλειστά μαγαζιά (όχι για διακοπές), την Δέσποινα με τα πρησμένα δάχτυλα που ζει με 50 ευρώ την εβδομάδα οικογένεια επτά ανέργων ανθρώπων, την Βάσω που προσπαθεί να διασώσει την αξιοπρέπειά της ψιθυρίζοντας "δεν είχαμε να φάμε σήμερα και έδωσα στον άντρα μου γάλα και ψωμί", την Ρεπούση και τους ομοίους της να βρίζουν τα ιερά και όσιά μας, τα όσα εκχώρησαν και εκχωρούν στα ξένα συμφέροντα, θυμήθηκα και τί να πρωτοθυμηθώ....
Και σκέφτηκα: "Τόσο πολύ έχει ξεπέσει το δίκιο ώστε να έχει καταντήσει αυτό που λέει ο Δένδιας;"
Εντάξει, θέλει η π...... να κρυφτεί και δεν την αφήνει η χαρά αλλά όχι κι'έτσι! Έχουν χαρά που έπιασαν τους Χρυσαυγίτες (όλως τυχαίως την συγκεκριμένη στιγμή που απολύουν, που αντιμετωπίζουν απεργίες, που ήρθε η Τρόϊκα για νέα..."σωτηρία") αλλά όχι ο οίκος ανοχής -που κατάντησαν την πατρίδα- να ονομάζεται και κράτος δικαίου! Δεν ζούμε δα και στον χρυσούν αιώνα του Περικλέους.
Εντάξει οι Χρυσαυγίτες δεν είναι και τα καλύτερα παιδιά της πιάτσας αλλά όχι πως οι άλλοι είναι και το καϊμάκι σε αγνό γιαουρτάκι...
Η ιστορία μου θυμίζει τις πόρνες της Συγγρού που πανηγύριζαν όταν η αστυνομία συνελάμβανε -ως παράνομη- κάποια που τύχαινε να παίρνει τους περισσότερους πελάτες, ξεχνώντας πως και οι ίδιες δεν ήταν νόμιμες και θα έρχονταν και η ώρα τους...
Ανεξάρτητα με το τί είναι η Χρυσή Αυγή, καμμία δημοκρατία δεν διασώθηκε, απλά γιατί δεν υπάρχει δημοκρατία. Ξεκαθάρισμα λογαριασμών είναι, όπου κυριάρχησε ο νονός που γνώριζε τον δικαστή, τον αστυνόμο, τας Αρχάς.....
Όσο η Χρυσή Αυγή ήταν χαμηλόβαθμη, ήταν κάτι σαν τον τρελλό του χωριού. Μόλις η σοβαρή ανεπάρκεια της "δημοκρατίας" τους την πριμιδότησε με την προτίμηση απεγνωσμένων και έγινε απειλή, -καθόλου κομψά, μηδέ έξυπνα- έπαιξαν μαζί της το γνωστό παιχνίδι "κλέφτες και αστυνόμοι". Μέχρι και το νεκρό παλληκάρι έβαλαν στο παιχνίδι, του κράτησαν και ενός λεπτού σιγή στη Βουλή, ξεχνώντας ωστόσο να κρατήσουν έστω ενός δευτερολέπτου σιγή στα δικά τους θύματα, αυτούς που αυτοκτόνησαν!
Η Χρυσή Αυγή δεν με ενδιαφέρει παρά ως φαινόμενο προς εξέταση.
Οι "δημοκράτες"  όμως με ενδιαφέρουν πολύ, διότι όταν παθαίνουν ντελίριο "δημοκρατικότητας" (=κρίση πανικού για την εξουσία τους) κάτι κακό συμβαίνει (το ζήσαμε και το ζούμε).