των εθνικών μας συμφερόντων.
Μείζονα ζητήματα της εξωτερικής μας πολιτικής αφήνονται συχνά στον αυτόματο πιλότο. Σερνόμαστε πίσω από τις πρωτοβουλίες των άλλων. Δεν παράγουμε δυναμική εξωτερική πολιτική.
Τα γεγονότα στην Τουρκία σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή απομυθοποίησαν μάλλον αμετάκλητα τον Ερντογάν. Οι περιφερειακές ονειρώξεις της Άγκυρας, έχουν ναυαγήσει, οι κομπασμοί για χώρα με μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες διαψεύστηκαν. Ο ρόλος του τάχα κομβικού κράτους – παίκτη που θα διευθετούσε ανοιχτές πληγές, (Συρίας, Ιράν κ.λ.π.), είναι διάτρητος.
Τώρα έχουν αφυπνισθεί και οι αμερικανικοί αναλυτές, που έσπρωχναν τα ατλαντικά κέντρα αποφάσεων να εμπιστεύονται τυφλά τις μεγαλοστομίες Ερντογάν – Νταβούτογλου. Ο αμερικανικός παράγων, πολιτικά αφελής και παθολογικά φιλότουρκος, παρά τις κατά συρροήν διαψεύσεις των προσδοκιών του από την Άγκυρα, επέμεινε λόγω προφανών συμφερόντων των μηχανισμών που τον επηρεάζουν να αγνοεί και να υποτιμά, ακόμη και να δικαιολογεί τουρκικές συμπεριφορές, βαθύτατα προσβλητικές και πολλαπλά επιζήμιες γι’ αυτόν.
Τα παραδείγματα ουκ ολίγα:
- Η άρνηση του Ερντογάν να χρησιμοποιηθεί το τουρκικό έδαφος για διέλευση των αμερικανοβρετανικών στρατευμάτων στον πόλεμο του Ιράκ (2003). Κόστος βαρύτατο.
- Η τουρκο-ισραηλινή ρήξη, όταν ακρογωνιαίος λίθος της αμερικανικής πολιτικής στην Εγγύς Ανατολή θεωρείται μία αιώνια τουρκο-ισραηλινή συμμαχία.
- Η ακατανόητη στήριξη από Άγκυρα στη Συρία, του επιτόπιου βραχίονα της Αλ Κάιντα (Αλ Νάσρα).
- Σειρά άλλων πράξεων και παραλείψεων.
Να προσθέσουμε ακόμα την οικτρή διάψευση των ΗΠΑ στην εκτίμησή τους, ότι ο νεοοθωμανισμός Ερντογάν – Νταβούτογλου συνιστά το ιδανικό μοντέλο ήπιου πολιτικού Ισλάμ, εξαγώγιμο, ευπώλητο εις πάσαν την γην. Οδυνηρή η εμπειρία της «Αραβικής Άνοιξης». Ο νεοοθωμανός πόνταρε πολύ στο ισλαμικό πείραμα της Αιγύπτου. Η ανατροπή Μόρσι του αποστερεί την αυταρέσκεια του εξαγωγέα μοντέλου. «Υπεροψίαν και μέθην θα είχεν ο Δαρείος». Η διαρκώς κλιμακούμενη αστυνομική βία και η εκχειλίζουσα ήδη κατάσταση καταπίεσης περνούν το καθεστώς και τον ηγέτη του από τον θαυμασμό και την αγάπη του λαού στην αντιπαράθεση μαζί του.
Και ο Φετουλάχ Γκιουλέν παράτησε τον Ερντογάν, υπέρ του Αμπντουλάχ Γκιουλ.
Κι ενώ αυτά συμβαίνουν στην Τουρκία ο αγγλοαμερικανικός παράγων απεργάζεται για Κύπρο «λύση» τύπου Ανάν και έτι χειρότερη.
Με πρόσχημα την αξιοποίηση του φυσικού αερίου της Μεγαλονήσου έχουν εξαπολυθεί λυτοί και δεμένοι, με αρχιτέκτονα τον Αμερικανό ΥΠ.ΕΞ. Τζον Κέρι, να σύρουν την Κύπρον επί σφαγήν. «Σαν έτοιμος από καιρό» φέρεται ο αμετανόητος ανανιστής Πρόεδρος Αναστασιάδης. Ευλόγως τον εξεθείασε ο Νταβούτογλου: «… Δεν κληρονομεί ένα περιβάλλον τού «όχι» και είναι κάποιος που το 2004 είπε «ναι», άρα μπορεί ευθέως να δηλώσει ότι είναι έτοιμος να προχωρήσει»! Το παραπλανητικό, πλην βλακώδες επιχείρημα των πρόθυμων ενδοτικών είναι ότι, αν αποδεχθούμε το νεοανανικό σχέδιο, θα αποκατασταθεί η τραυματισμένη αξιοπιστία της Κύπρου, θα αναβαθμιστεί η πολιτική και οικονομική στήριξη από την Ε.Ε. – την βλέπουμε στην Ελλάδα! – και θα γεμίσει ιδιωτικές επενδύσεις !!
Υπό τις παρούσες ελλαδικές και κυπριακές συνθήκες κάθε ιδέα έναρξης διαπραγματεύσεων, υπέρ της οποίας κόπτονται οι εχθροί μας είναι άκρως επικίνδυνη.
Προέχει να ανατάξουμε τις δυνάμεις μας και την αυτοπεποίθησή μας. Να επωφεληθούμε από τη συγκυρία της τουρκο-ισραηλινής ρήξης, απαιτώντας από το Ισραήλ, που έχει υπαρξιακή ανάγκη Κύπρου – Ελλάδος, να θέσει το πανίσχυρο λόμπυ του στην υπηρεσία των ελλαδοκυπριακών συμφερόντων. Οι Ισραηλινοί άλλοτε χάριν της Τουρκίας εξηφάνισαν από τη διεθνή ατζέντα τον όρο Αττίλας – Κατοχή. Μπορούν τώρα να επιβάλουν τον όρο: Αντικατάσταση Αττίλα από Ευρωπαϊκή Δύναμη.
Πρέπει παντί σθένει να ματαιωθεί το αγγλοαμερικανοτουρκικό σχέδιο μεταφοράς του φυσικού αερίου Κύπρου – Ισραήλ μέσω Τουρκίας, για να μη καταστούμε ενεργειακοί όμηροι της Τουρκίας.
Αντισταθείτε! Είναι το μόνο όπλο των λαών.
Γράφει ο Στέλιος Παπαθεμελής, Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου