...να μην Σου μιλήσω

Βοήθησέ με,
να σταθώ όρθια (πήγα να πω αλλά μετά σκέφτηκα πως τόσα χρόνια όρθια, δεν κατόρθωσα πολλά από τα πράγματά Σου). 
Καλύτερα, βοήθησέ με να γονατίσω.
Αλλά και πάλι έχω γονατίσει πολλάκις και μόνο τα γόνατά μου πόνεσαν...
Βοήθησέ με να ακουμπήσω το μέτωπό μου στη γη και....

...να μην Σου μιλήσω, μέχρι να συνηθίσω την μυρωδιά του χώματος (της πρώτης μου ύλης)
...και μετά να μην μιλώ, μέχρι να ευωδιάσει το χώμα (δείγμα πως σβήστηκε το αρχικό μου και περνούν οι Άγιοι)

...και ύστερα να σωπαίνω, ώσπου να νιώσω το Αίμα Σου να αλλάζει τις υφές των χωμάτων
...και πιο μετά, να μην έχω τί να Σου πω αφού θα έχεις περάσει δίπλα μου και δεν θα έχω λόγο να σηκωθώ (γιατί προνόμιο είναι, να αξιωθώ να αγκαλιάσω τον βηματισμό Σου)....
...και ποιά είμαι εγώ, που ζητώ τέτοια τιμή;....
Βοήθησέ με -τελικά- να σταθώ όρθια, για να δειχτεί ο μικρό μου μπόϊ και να με ελεήσεις, Κύριε!