των ιεροκηρύκων του Grexit; Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Απέχουμε λίγα μόλις εκατοστά από το γκρεμό, αλλά τα πόδια μας βρίσκονται ακόμη σε στέρεο έδαφος...
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πρώτα απ΄ όλα πολιτικό. Αν υπάρξει μία ουσιαστική πρόταση εξόδου από την κρίση, τότε η σημερινή δυσμενής κατάσταση μπορεί να αντιστραφεί. Ο χρόνος, όμως, για να συμβεί κάτι τέτοιο είναι πλέον περιορισμένος, αφού έχει ήδη σπαταληθεί σε ανούσιες εσωτερικές διαμάχες. Η μεγαλύτερη δυσκολία για να προχωρήσει μία εθνική προσπάθεια για την ανόρθωση της οικονομίας είναι η ανικανότητα του πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί απλές καταστάσεις. Είναι κι η έλλειψη Παιδείας που έχει οδηγήσει ημιμαθείς να κατευθύνουν τις τύχες ενός ολόκληρου λαού στην πιο κρίσιμη φάση της σύγχρονης ιστορίας του.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις σαν να είναι λογιστές σε μία ανώνυμη εταιρεία. Ακόμη συμπεριφέρονται με έναν τρόπο που η μόνη εγγύηση που μας προσφέρει είναι η απόλυτη καταστροφή. Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνο στην κυβέρνηση, αλλά και στην αντιπολίτευση. Όσο προβληματική είναι η αδυναμία της κυβέρνησης να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, άλλο τόσο προβληματική είναι η αφασία που βρίσκεται η αντιπολίτευση, η οποία και επιμένει σε "λύσεις" του τύπου "λεφτά υπάρχουν".
Η ελληνική Οικονομία δεν πρόκειται να αρχίσει να παράγει επειδή θα εισπράξει το δημόσιο φόρους από ανθρώπους που δεν είναι σε θέση να τους πληρώσουν. Ούτε αν στείλει στο ταμείο ανεργίας άλλο 1,5 εκατομμύριο πολίτες. Μόνο με επενδύσεις μπορούμε να βγούμε από το τέλμα στο οποίο βρισκόμαστε. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η προοπτική να γίνει η Ελλάδα ένας επενδυτικός παράδεισος είναι τόσο εφικτή αυτή την στιγμή όσο και να εποικιστεί ο πλανήτης Άρης.
Μετρώντας τις πιθανότητες, αυτές λιγοστεύουν καθημερινά. Αν νομίζετε ότι έχουμε πιάσει τον πάτο, κάνετε λάθος. Τα χειρότερα είναι πιθανότατα μπροστά μας. Κι ακόμη χειρότερο θα είναι το γεγονός ότι ακόμη και τότε θα θριαμβεύουν οι θεωρίες συνωμοσίας. Όσο μεγαλώνει η δυστυχία, τόσο περισσότερος ζωτικός χώρος δίδεται στα άκρα και στις απίστευτες θεωρίες τους. Όσο βουλιάζουμε στον βούρκο, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να βγούμε από αυτόν.
Αν μπορούσαμε να αλλάξουμε αυτή την στιγμή κατεύθυνση στο καράβι και ν΄ αποφύγουμε τα βράχια, θα σας έλεγα με σιγουριά ότι θα άξιζε να πιάσετε θέση σε μία οποιαδήποτε καμπίνα ενός τόσο όμορφου σκάφους. Πως μπορεί, όμως, να σας καλέσει κάποιος σε ταξίδι με ένα όμορφο σκαρί, όταν πιστεύει ότι το πιθανότερο είναι να χαθεί στα κύματα και να συνθλιβεί στα βράχια;
Απαισιοδοξία; Να με συγχωρείτε! Θα είμαι ο πρώτος που θα βγω και θα πω ότι υπήρξα αυτό το διάστημα υπερβολικός και απαισιόδοξος, όταν δω κάτι που πραγματικά να μας δίνει ελπίδα. Προς το παρόν πιστεύω ότι είμαι ένας πραγματιστής. Κι οι αλήθεια είναι ότι κάποιοι αυτή την ώρα τρίβουν τα χέρια τους κι αυτοί οι κάποιοι δεν είναι φίλοι αυτής της χώρας...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου