Δεν περνάει του διαβόλου ο φασισμός

Είναι απλό και είναι τραγικό: Επαναλαμβάνεται η ιστορία του Πύργου της Βαβέλ (όπου, ως γνωστόν, οι αλαζόνες άρχοντες θέλησαν να χτίσουν έναν πύργο ψηλότερο από τον θρόνο του Θεού, Εκείνος τους μπέρδεψε τις γλώσσες, κατέληξαν σε ασυνεννοησία και ο πύργος κατέρρευσε).

 

 

 

Με μόνη παραλλαγή τις ανάγκες της παγκοσμιοποίησης, τα διεθνή αφεντικά της μαζοποίησης του ανθρώπου έδωσαν την εντολή "καταστρέψτε την Ελλάδα της ιστορίας, του φιλότιμου, της αξιοπρέπειας -πάση θυσία-", οι εγχώριοι εκτελεστές ανέλαβαν την εκτέλεση του έργου (και των Ελλήνων ως ελευθέρων ανθρώπων) και ο κοσμάκης τραβάει το "πάση θυσία"...
Θεός πουθενά στα σχέδιά τους (πώς θα μπορούσε άλλωστε;), ενάντιοί του ΟΛΟΙ, με την προφανή ελπίδα ότι δεν υπάρχει ή καθεύδει. 
Πάνω από τον Θεό, πάνω από την  πατρίδα, πάνω από την Αγάπη, η σωτηρία των παγκόσμιων συμφερόντων του εξαποδώ -ονομασμένη σωτηρία της χώρας, την στιγμή που... οι πολίτες της αυτοκτονούν-.
Όμως επειδή ο Θεός δεν είναι ιδεολόγημα (σαν τα κομματικά τους μανιφέστα) αλλά η μοναδική -ρυθμιστική της ζωής- αξία και πραγματικότητα, Τον βρήκαν μπροστά τους ακριβώς την στιγμή που είχαν πιστέψει πως δεν θα τους ....ενοχλήσει!
Όμως επειδή η πατρίδα έχει μέσα της το αίμα που έβαψε την λευτεριά της στο χρώμα του απόλυτου αγαθού, του έρωτα, ξαναβάφτηκαν κόκκινοι οι δρόμοι της και δεν μπορούν να τους διαβούν!
Όμως επειδή η Αγάπη έχει τα τεκμήρια καρφιά μιας Σταύρωσης και γιαυτό δεν εκπίπτει, οι κενοί τους λόγοι έπεσαν με τον κρότο των παλιών ειδώλων που συνετρίβησαν.
Κάπως έτσι αρχίζει η διάλυση (τους).
Κάπως έτσι οι συμμαχίες τους κατά του Ανθρώπου τινάζονται στον αέρα και οι διεθνείς αλήτες τρέμουν για την εξουσία τους.
Υπάρχουν και οι άλλοι που επιχαίρουν, ελπίζοντας σε δική τους άνοδο στην εξουσία. Επειδή όμως και αυτοί είναι -εναργώς- τοποθετημένοι κατά της Ορθοδοξίας και της πατρίδας μας (υπηρετώντας την αχταρμοποίηση δι' άλλης οδού) περιμένετε και θα δείτε και την δική τους πτώση....
Φυσική ακούγεται η ερώτηση "και τί θα γίνει;"
Αυτό που θα γίνει είναι το θέλημά Του, που καμία σχέση δεν έχει με τους δικούς τους αριθμούς και συσχετισμούς, καθώς η μέριμνά Του δεν αναπαύεται σε νούμερα και υπολογισμούς αλλά στην απροϋπόθετη Αγάπη και το έλεός Του.
Το θέλημά Του.....
Ό,τι δεν είναι Αυτός απλά δεν θα υπάρχει, ό,τι δεν είναι ευλογημένο θα καταρρέει, όσοι δεν είναι δικοί Του θα γίνονται περίγελος, όσα Του αντιστέκονται θα χαθούν τη στιγμή που η έννοια Του για τον κόσμο θα πάρει φωτιά στα καλοκαίρια της Χάριτος.
Και μετά θα μαζέψει καθένας την περιουσία που διέσωσε τον καιρό του πολέμου (ξέρετε τώρα...δάκρυα μετανοίας, εξαγορεύσεις τυλιγμένες σε πετραχήλια, δισκοπότηρα με αποτυπώσεις τρεμόντων χειλέων, λόγια που ακούμπησαν μια νύχτα στην εικόνα της Κυράς, δεήσεις που έβαλαν πυρκαγιές στα πόδια των πρεσβευτών Αγίων, στεναγμούς που μέτρησαν κόμπους 33 -ολοένα πολλαπλασιαζόμενους-, δοξάσματα που λιβάνισαν Σταυρούς και ευγνωμοσύνες...).

Με όλο τούτο το βιός θα ξαναχτίσουμε την πατρίδα, θα ξανανθίσουν τα βασιλικούδια και τα γιασεμιά στις αυλές μας, θα ξαστερώσει ο ουρανός και θα βγάλουμε το θυμιατό στο πρεβάζι να το βλέπουν όλοι και να καταλαβαίνουν πως εδώ δεν περνάει του διαβόλου ο φασισμός αλλά, απελεύθεροι εμείς, έχουμε διαλέξει τον Αναστημένο Χριστό, άχρι θανάτου!