Αντιρατσισμός σημαίνει.... κατά του Έλληνα (όπως το βλέπει η Νέα Τάξη των παρα-Νόμων)
..........................................
Αλλά εγώ θα βρω μια γωνιά να υφάνω τις μυστικές μου λέξεις -με γιασεμί και λιβάνι- και θάρθουν οι συλλαβές μου να συναντήσουν τους βόγκους σου -που θα στάζουν αίμα και μέλι- και όλο τούτο θα γίνει το σύνθημα που αυτοί των παρα-Νόμων δεν θα το
καταλάβουν, δεν θα το καταργήσουν, δεν θα με φυλακίσουν, γιατί δεν καταργείται ο Έρωτας, δεν φυλακίζεται ο στεναγμός.
Ναι, ένας στεναγμός θα γίνω και θ'ανταμώσω με τα κλάματα των ελληνικών αιώνων και των "Χριστός Ανέστη" που είπαν οι παππούδες μου στην Κατοχή (την πριν απ'αυτή που ζούμε), στην Βόρειο Ήπειρο, στην Πόλη, στον Πόντο και όπου κράτησαν πολύ οι Μεγάλες Παρασκευές, πριν την Ανάσταση.
Εμένα ας μου μισερέψουν τις ανάσες, ας με λιώσουν, ας με καταργήσουν. Αυτό που δεν ξέρουν είναι πως άνθισε και φέτος το γιασεμί μου και έχω κρυμμένο ένα λυγμό στη ρίζα του.
Ετούτος ο λυγμός ζωντανεύει τις νύχτες που το ποτίζω και ποιός μπορεί να μου πει να μην ποτίζω το λουλούδι;
Ποιός θα μου πει να μην πονάω, να μην κραυγάζω στις σιωπές μου, να μην σηκώνω φλάμπουρα -με το μάτι της τρελής σε εγρήγορση επ-Ανάστασης-;
Θα σου λέγω "σ'αγαπώ" και θα σημαίνει "βγες στη γωνία το βράδυ να στήσουμε προσευχές", θα μου λες "φούντωσε το δεντρολίβανο" και θα καταλαβαίνω πως ήρθε η νύχτα που δεν θα κοιμηθεί κανένας, θα σου χτυπώ το παντζούρι και θα βγαίνεις να πλέξουμε το σκοινί της αυτοκτονίας τους, θα μου αφήνεις βασιλικό στην πόρτα και θα χαίρομαι πως πήγαν καλά τα κομποσκοίνια, θα γράφουμε "ζήτω η Ελλάδα" και θ'ανησυχούν, τρέμοντας τις ενοχές τους.
Όλα τούτα θα θεριέψουν μια νύχτα και των αντικρινών σπιτιών της γειτονιάς οι γογγυσμοί θ'ανταμωθούν στις γωνιές -που κάποτε βγάζαμε θερινά καρεκλάκια οι γείτονες- κι' όλα μαζί τα αδικεμένα μας ποτάμι θα γίνουν και θα πνίξουν αυτούς που πόθησαν το χαμό μας.
Ένα μεγάλο, αργόσυρτο, βουερό ποτάμι που θα καθαρίσει τον κόσμο και θα τον ξανακάνει γειτονιά ζεστών ψωμιών, κουλουριών "βάλε κι' άλλη βανίλια", γελαστών νυχτερινών ανταμώσεων, σταυροβελονιάς σε καμβά με την μυρωδιά παλιού σεντουκιού......
Και μια και θ' ανοίξεις το μπαούλο, βγάλε και την σημαία, να ξεμουδιάζει από τις ντροπές....
Υ.Γ. Πρόσεξες τις μαυρισμένες παύλες μου και κάποιες μαύρες υπογραμμίσεις;
Δεν είναι λάθος.
Δοκιμή συνθήματος είναι, μέχρι να μπορούμε να μιλάμε λεύτερα.
Δίχως τελείες, αποσιωπητικά και παύλες....Μόνο με θαυμαστικά !
Ναι, ένας στεναγμός θα γίνω και θ'ανταμώσω με τα κλάματα των ελληνικών αιώνων και των "Χριστός Ανέστη" που είπαν οι παππούδες μου στην Κατοχή (την πριν απ'αυτή που ζούμε), στην Βόρειο Ήπειρο, στην Πόλη, στον Πόντο και όπου κράτησαν πολύ οι Μεγάλες Παρασκευές, πριν την Ανάσταση.
Εμένα ας μου μισερέψουν τις ανάσες, ας με λιώσουν, ας με καταργήσουν. Αυτό που δεν ξέρουν είναι πως άνθισε και φέτος το γιασεμί μου και έχω κρυμμένο ένα λυγμό στη ρίζα του.
Ετούτος ο λυγμός ζωντανεύει τις νύχτες που το ποτίζω και ποιός μπορεί να μου πει να μην ποτίζω το λουλούδι;
Ποιός θα μου πει να μην πονάω, να μην κραυγάζω στις σιωπές μου, να μην σηκώνω φλάμπουρα -με το μάτι της τρελής σε εγρήγορση επ-Ανάστασης-;
Θα σου λέγω "σ'αγαπώ" και θα σημαίνει "βγες στη γωνία το βράδυ να στήσουμε προσευχές", θα μου λες "φούντωσε το δεντρολίβανο" και θα καταλαβαίνω πως ήρθε η νύχτα που δεν θα κοιμηθεί κανένας, θα σου χτυπώ το παντζούρι και θα βγαίνεις να πλέξουμε το σκοινί της αυτοκτονίας τους, θα μου αφήνεις βασιλικό στην πόρτα και θα χαίρομαι πως πήγαν καλά τα κομποσκοίνια, θα γράφουμε "ζήτω η Ελλάδα" και θ'ανησυχούν, τρέμοντας τις ενοχές τους.
Όλα τούτα θα θεριέψουν μια νύχτα και των αντικρινών σπιτιών της γειτονιάς οι γογγυσμοί θ'ανταμωθούν στις γωνιές -που κάποτε βγάζαμε θερινά καρεκλάκια οι γείτονες- κι' όλα μαζί τα αδικεμένα μας ποτάμι θα γίνουν και θα πνίξουν αυτούς που πόθησαν το χαμό μας.
Ένα μεγάλο, αργόσυρτο, βουερό ποτάμι που θα καθαρίσει τον κόσμο και θα τον ξανακάνει γειτονιά ζεστών ψωμιών, κουλουριών "βάλε κι' άλλη βανίλια", γελαστών νυχτερινών ανταμώσεων, σταυροβελονιάς σε καμβά με την μυρωδιά παλιού σεντουκιού......
Και μια και θ' ανοίξεις το μπαούλο, βγάλε και την σημαία, να ξεμουδιάζει από τις ντροπές....
Υ.Γ. Πρόσεξες τις μαυρισμένες παύλες μου και κάποιες μαύρες υπογραμμίσεις;
Δεν είναι λάθος.
Δοκιμή συνθήματος είναι, μέχρι να μπορούμε να μιλάμε λεύτερα.
Δίχως τελείες, αποσιωπητικά και παύλες....Μόνο με θαυμαστικά !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου