" Κάποιος άγνωστος, φαίνεται σαν άρχοντας, θέλει να σας μιλήσει . Δεν τον έχω ξαναδεί ούτε σε σας ούτε στο ναό. Μάλλον είναι περαστικός"
"Άφησέ τον να μπεί" είπε ο ιερέας . Μέσα στο κελί μπήκε ένας ψηλός άνδρας με ίσια κορμοστασιά που θύμιζε πρώην στρατιωτικό . Ήταν άψογα αλλα σεμνά ντυμένος . Φαινόταν σαν να ήταν σιδερωμένος μαζί με το κοστούμι του πριν βγει απο το σπίτι.
Ο ξένος κοίταξε ερευνητικά το δωμάτιο σαν να ήθελε να
καταλάβει απο την επίπλωση, το πνεύμα και τον χαρακτήρα του κατόχου . Μετα χαιρέτησε, έβγαλε το καπέλο του και σταμάτησε στην πόρτα εν αναμένοντας την πρόσκληση του ιερέα να καθίσει .
Μπορούσε κανείς να διακρίνει την αριστοκρατική παιδεία μέσα στον ξένο . Παιδεία που δημιουργείται και καλιεργείται απο γεννεά σε γεννεά και κληρονομείται σαν το οικόσημο. Πάρα τα χρόνια του, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν όμορφος , αλλα με μιά ομορφιά σαν την κρύα ομορφιά του αγάλματος , ανυπάκουη στον χρόνο και στην ζεστασιά του ήλιου .
Ο ιερέας του υπέδειξε την παλιά ξεθωριασμένη πολυθρόνα προορισμένη για τους επισκέπτες και είπε : " Παρακαλώ, καθίστε. Πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω; "
Ο επισκέπτης κάθισε άκουμπώντας ελαφρά τα χέρια του στην πολυθρόνα . Δεν άρχισε να μιλάει αμέσως και έτσι ο ιερέας πρόλαβε να τον εξετάσει με το βλέμμα . Αισθανόταν ότι αυτός ο άνθρωπος γνωρίζει την αξία του και είναι συνηθησμένος να εξουσιάζει τους ανθρώπους με " σιδερένιο χέρι μέσα στο βελούδινο γάντι ". Οι τρόποι του ήταν κομψοί και συγκρατημένοι και στο πρόσωπό του ξεχώριζε μια έμφυτη ευγένεια .
Φαίνεται ότι ήταν απο κάποιο παλιό αριστοκρατικό γένος με σταγόνες απο το αίμα των Ριούρικ να κυλούν στις φλέβες του. Μονο τα σβησμένα γυάλινα ματια του ήταν σε δισαρμονία με ολόκληρη την εικόνα, σαν να ήταν σκεπασμένα με σκοτεινό πέπλο και έκρυβαν κάποιο μυστικό της ψυχής του.
Η ματιά που έριχνε ο επισκέπτης φαινόταν σαν γρήγορο και απότομο χτύπημα ξίφους, που γρήγορα έσβηνε, έχανε τη ζωντάνια του ώσπου ο ιερέας έβλεπε μπροστα του μόνο δύο κόγχες.
"Ποιο είναι το πρόβλημα που σας έφερε στο ταπεινό μου κελί", ρώτησε ο ιερέας,"θα χαρώ πολύ αν καταφέρω να βοηθήσω".
"Έχω κάτι μεγαλύτερο απο ένα πρόβλημα" ,απάντησε ο επισκέπτης
"έχω την αίσθηση ότι είμαι στην θηλιά και ταλαντέυομαι ανάμεσα στη ζωη και τον θάνατο.Με βασσανίζει ο φόβος που μπήκε στην καρδιά μου εδω και πολλά χρόνια . Είναι ο φόβος μήπως πράγματι υπάρχει Θεός .Η σκέψη ότι απαρνήθηκα Τον Ζωντανό Θεό με ακολουθεί σαν φάντασμα που εκδικείται για αυτήν την πατροκτονία. Γεννήθηκα σε οικογένεια όπου η πίστη ήταν μόνο εξωτερική παράδοση, κάτι δηλαδή σαν τον μουντό ήχο μιας καμπάνας που έρχεται απο το βάθος του χρόνου.
Το θέμα της θρησκείας ποτέ δεν με ενδιέφερε . Απο τα νεανικά μου χρόνια, πίστευα ότι το πρόβλημα είναι λυμένο άνευ όρων και τελειωτικά.
Ο βλάσφημος θεομάχος Νίτσε, έχει γράψει ένα περίεργο διήγημα για έναν τρελό που έτρεχε στους δρόμους και φώναζε : " Ο Θεός πεθανε! Τον σκοτώσατε !". Ο τρελός θρηνούσε το θάνατο του Θεού και κανένας δεν μπορούσε να τον παρηγορήσει. Για εμένα αυτο το διήγημα ήταν αλληγορικό,ο τρελός θρηνούσε για την τρέλα του.
Δεν είχα ποτέ παρόμοια συναισθήματα .
Μου φαίνεται ότι γεννήθηκα ήδη άθεος.
Όμως μια φορά είχα έναν εφιάλτη : ονειρευόμουν ότι ήμουν μέσα σε ένα ακυβέρνητο διαστημόπλοιο και ξέροντας ότι ποτέ πια δεν θα μπορέσω να επιστρέψω, ότι χάθηκα στο απέραντο διάστημα ανάμεσα σε αστέρια -γίγαντες απο φωτιά και πάγο . Το διάστημα έγινε δική μου παγίδα, ένας λαβύρινθος χωρίς διέξοδο . Αισθανόμουν την θανατηφόρα παγωνιά και την αίσθηση μιας απέραντης φρίκης ακόμα και όταν ξυπνησα. Για πολύ καιρό θυμόμουν την εικόνα του διαστημόπλοιου που απομακρύνεται απο την γη κάνοντάς την να φαίνεται σαν μια φωτεινή κουκίδα.
Τα πιο σημαντικά πράγματα στην ζωη μου ήταν τα ανώτερα μαθηματικά και η φυσική που έγιναν και επάγγελμα μου. Εδω είχα πολλές και γρήγορες επιτυχίες . Πολυ νέος είχα όλους τους ανώτερους επιστημονικούς τίτλους και ήμουν αρχηγός ενός πολυ μεγάλου ερευνητικού ιδρύματος. Δεύτερη αγάπη μου ήταν η λογοτεχνία.Μια αγάπη που μου εμφύτευσαν οι γονείς μου .
Έτσι πέρασαν πολλά ξένοιαστα χρόνια ωστόσο μετά συνέβη κάτι το απρόσμενο και ακατανόητο .
Σαν να άρχισε να τρέμει η γη κάτω απο τα πόδια μου.
Μια έμμονη σκέψη με πήρε στο κατόπι.
Αν ο Θεός εντέλει υπάρχει;
Δεν εβρισκα πουθενά την απαντηση . Οι εξισώσεις ήταν άφωνες, και η λογοτεχνία που απασχολούσε τα συνεσθήματα και το πάθος μου δεν μπορούσαν να δώσουν λύση στα οντολογικά μου προβλήματα .
Με την εμφάνιση των πρώτων ανησυχιών σε σχέση με την ύπαρξη του Θεού άρχισα να διαβάζω απο την αντιθρησκευτική λογοτεχνία για να στηρίξω την απιστία μου αλλά και αυτό με απογοήτευσε .
Διάβασα τον Μπάουερ, τον Ρενάν, τον Καούτσκι όμως βαρέθηκα γρήγορα.
Δεν μπορούσα να βγάλω καμία άκρη ήταν απλώς σαν φτυσίματα στον ουρανό.
Απορούσα ! " Πως μπορούσαν οι διανοούμενοι μας να καταπίνουν τέτοια αναγνώσματα ;"
Δεν εννοούσα την αθεϊα, διότι παραμένω και είμαι άθεος, αλλα της θλιβερές απολογίες της.
Μετά καταπιάστηκα με την φιλοσοφία αλλα και εκεί δεν εβρισκα αποδείξεις.
Οι λογικές συρραφές δεν ήταν γερές. Όλα αυτα τα συγγράμματα μου φαινόντουσαν σαν πύργοι χωρίς θεμέλια κρεμασμένοι στον αέρα..
Περνούσα ολόκληρες νύχτες διαβάζοντας τα πολύπλοκα βιβλία της φυσικής και τηςμαθηματικής θεωρίας, αλλα ούτε και εκεί δεν έβρισκα απάντηση .
Οχι σπάνια, οι συγγραφείς χρησιμοποιούσαν την λέξη "θεός" αλλα ήταν ένας θεός που δεν είχε κεφαλαίο το "Θ" .
Ένας θεός σαν δυνατότητα των αριθμών , σαν αρχική ουσία του κόσμου , σαν ουσία του σύμπαντος , σαν αρχή της "πανσυμπαντικής αρμονίας" , σαν κάποιος πρωτόγονος νους και λογική του σύμπαντος.
Και αυτά ωστόσο, ήταν πάλι χωρίς αποδείξεις.
Παρ΄όλα αυτά με είχαν παρασύρει αυτά τα συγγράμματα, γιατί μου άρεσε το θάρρος της ανθρώπινης σκέψης που προσπαθούσε να πιάσει την αρχή και το τέλος της κοσμογονίας.Μου άρεσε αυτή η συστηματική κλίμακα των υποθέσεων που έμοιαζαν με τρέλα .
Πρέπει να πω ότι πάντα θαύμαζα την ομορφιά των μαθηματικών .
Για μένα ήταν ποίηση όπου οι αριθμοί ακούγονται σαν ρυθμοί και ομοιοκαταληξίες που δημιουργούν στίχους και στροφές ,που οι εξισώσεις πάλλονται σαν χορδές του βιολιού και οι μαθηματικοί υπολογισμοί λάμπουν σαν αστέρια στον νυχτερινό ουρανό.Ο Αϊνστάιν ήταν για μένα ο Ντοστογιέφσκι της φυσικής και ο Λομπατσέφσκι ο Χλέμπνικωφ της γεωμετρίας. Όμως έπιανα τον εαυτό μου πανω στην σκέψη ότι είμαι μαγεμένος με το παιχνίδι του μυαλού , ότι βρίσκομαι πίσω απο την επιφάνεια του καθρέφτη και γυρνάω μέσα στο χορό μαζί με τις ύπουλες σκιές της "αλήθειας" .
Σκεφτόμουν ότι αυτος ο θαυμασμός είναι ένα είδος διανοητικής τοξικομανίας μια απόπειρα να πνίξω τον φόβο εμπρός στην πιθανότητα της ύπάρξης του Θεού."
"Ήρθατε σ´εμένα", είπε ο ιερέας, "για να βεβαιωθείτε για ακόμα μια φορά ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για την πίστη και να καθησυχάσετε τον εαυτό σας με την ήττα μου;
Εγω όμως θα σας πω κάτι τελείως διαφορετικό: εάν μπορούσα να αποδείξω την ύπαρξη του Θεού αυτο θα αποδείκνυε την ανυπαρξία του Θεού, τουλάχιστον σε μένα"
"Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνουν τα λόγια σας" ρώτησε ο επισκέπτης.Φυγή απο την απαντηση,ή ένα παράδοξο ρητό στο στυλ του Όσκαρ Ουάιλντ, η μιά θέση της διαλεκτικής του Χέγκελ για την ομοιότητα των αντιθέτων;"
Ο ιερέας απάντησε: "Θα ήθελα πρώτα να σημειώσω ότι η θέση για την ομοιότητες ανάμεσα στα αντίθετα δεν είναι του βερολινέζου καθηγητή αλλα στην πραγματικότητα η αποκρυφυστική διδασκαλία των ιερέων της Εφέσου , μυσταγωγία και μυστήριό τους. Ο πρώτος που το ανέβασε στην φιλοσοφική στοά απο το υπόγειο του ναού της Αρτέμιδος ήταν ο Ηράκλειτος, απόγονος των ιερέων της Εφέσου, ο οποίος αντάλλαξε την μύηση του ιεροφάντη με την κάπα του φιλοσόφου. Αυτή η διδασκαλία δηλώνει ότι το καλό και το κακό, το φως και το σκότος , η πληρότητα και το μηδέν ,το ναι και το όχι, ο Θεός και ο διαβολος ειναι μεταξύ τους ενωμένα .
Οι μαρξιστές λένε ότι αυτή η ομοιότητα είναι η ψυχή της διαλεκτικής . Συνεπώς μπορούμε να πούμε ότι ο Χεγκελισμός και ο Μαρξισμός έχουν αποκρυφιστική βάση και δαιμονική πλευρά. Το μυστήριο της διαλεκτικής τους είναι η αιματηρή φλόγα και εκατόμβες των επαναστάσεων. Τώρα θα προσπαθήσω να απαντήσω στην ερώτηση σας, σχετικά με το άν οι συνειδητές αντιλήψεις μου που αποτελούνται απο κάποιες γνώσεις τις οποίες αποκόμισα στην διάρκεια μερικών δεκαετιών, μπορούν να χωρέσουν, να ορίσουν και να κατανοήσουν το απόλυτο.
Τι ασήμαντο και θλιβερό θα ΄πρεπε να είναι αυτό το ον που μπορεί και χωράει μέσα στον τόσο περιορισμένο και ατελή δικο μου νου!
Σκεφτείτε τι σημαίνει η λέξη " πίστη ".
Πίστη είναι η περιοχή του μυστηρίου . Όπου υπάρχουν αποδείξεις δεν υπάρχει πίστη. Εκεί στην θέση της πίστης μένει η γνώση. Η αποκάλυψη αντικαταθίσταται απο την λογική, τα δόγματα απο τους συλλογισμούς, η μεταφυσική απο την φυσική,και το μυστήριο απο επίπεδες έννοιες .
Το οφθαλμοφανές πια δεν είναι πίστη αλλα καταγραφή γεγονότων".
"Εσείς λέτε ότι η πίστη δεν έχει αποδείξεις" είπε διαφωνώντας ο επισκέπτης,"τότε σε τι να πιστεύουμε : στο απόλυτο σκοτάδι του σκεπτικισμού με τις συνεχόμενες αρνήσεις που φτάνουν μέχρι άρνηση της ίδιας της άρνησης, όπως στον Σέξτο Εμπειρικό;"
"Η Πίστη έχει αναμφίβολες και αναμφισβήτητες αποδείξεις διαφορετικού χαρακτήρα" απάντησε ο ιερέας.
"Είναι η διαισθητική διείσδυση στον υπέρ λογικό άυλο κόσμο, η επικοινωνία του ανθρώπου ( περιορισμένη προσωπικότητα) με Τον Θεό ( Απόλυτη Προσωπικότητα ). Είναι η πραγματική μυστική εμπειρία η οποία αποκτιέται απο την άμεση επαφή με τον πνευματικό κόσμο.
Είναι η εσωτερική αίσθηση της ψυχής, η υποκειμενική γνώση που θα την έλεγα και οικεία ή ιδιαίτερη. Εδώ γίνεται η κοινωνία με την Θεία Χάρη που στην δικη σας γλώσσα περιγράφεται ως ενέργεια ανωτέρας φύσεως . Στην κοινωνία με τον Θεό αλλάζει ο ίδιος άνθρωπος, ως υποκείμενο γνώσης και ο πνευματικός του ορίζοντας διευρύνεται αμέτρητα . Πρέπει να θυμόμαστε ότι η ψυχή του ανθρώπου είναι πιο βαθιά απο την λογική του και η γνώση καταλαμβάνει την σφαίρα των συναισθημάτων όπου η διάχυτη αγάπη είναι μια απο της βασικές δυνάμεις κατανοήσεως, αυτή δηλαδή που ενώνει το άπειρο με το περιορισμένο, Τον Ζωντανό Θεό με τον άνθρωπο."
"Ομολογώ ότι αιφνιδιάστηκα",είπε ο επισκέπτης,"θα σκεφτώ αυτά που μου είπατε αλλα χρειάζομαι χρόνο γι'αυτό. Πρόσφατα είχα μια συζήτηση με έναν συνάδελφο σας τον οποίο μπορω να χαρακτηρίσω ως " διανοούμενο στο ράσο ". Άρχισε να μου αποδεικνύει την ύπαρξη του Θεού βασιζόμενος στην θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν και στην κβαντομηχανική του Γκαίνσμπεργκ. Είχε πολύ ενθουσιώδη και νικηφόρο τόνο και σήκωνε ακόμα και το δάχτυλο του σαν δάσκαλος. Μπερδευόταν και έκανε λάθη συνέχεια προσπαθώντας να μου εξηγήσει τον Αινστάιν σαν να ήμουν μαθητής, χωρίς να έχει υποψιαστεί πως τα μαθηματικά και η φυσική είναι το επάγγελμα μου.
Τον λυπόμουν πραγματικά. Ύστερα του έγραψα ένα γράμμα όπου έκανα προσπάθεια να του εξηγήσω πόσο άσχημα γνωρίζει την θεωρία της σχετικότητας και τον συμβούλεψα να μην ασχολείται άλλο με τον Αϊνστάιν για να μην πνιγεί μέσα στις " σχετικότητες ". Πολυ σύντομα έλαβα την απάντηση του με την οποία με ευχαριστούσε για κατα την γνώμη του πολυ εποικοδομητικές παρατηρήσεις μου."
Ο επισκέπτης κοίταξε το ρολόι του και είπε: "Επιτρέψτε μου να σας κάνω και άλλη μια ερώτηση : Γιατί δεν φανερώνεται ο Θεός στον κόσμο, έτσι ώστε να σβήσει οποιεσδήποτε αμφιβολίες σχετικά με την ύπαρξη Του και κατ΄αυτόν τόν τρόπο να Τον βλέπουμε σαν τον ήλιο η τα αστέρια; Θα είχαν εξαφανιστεί πολλά προβλήματα και η ζωη θα ήταν πιο απλή."
"Ο Θεός κρύβει το πρόσωπο Του στα νέφη για να μην στερήσει στον άνθρωπο την δυνατότητα επιλογής ανάμεσα στην πίστη και απιστία, επιτρέποντας έτσι στον άνθρωπο, να λύσει το υπαρξιακό του πρόβλημα αυτόνομα",απάντησε ο ιερέας . "Αν δεν υπήρχε τέτοια επιλογή τότε η πίστη δεν θα μπορούσε να υπάρχει σαν ελεύθερη πράξη της ψυχής και στην θέση της θα έμπαινε το ηθικά αδιάφορα ολοφάνερο. Ο Θεός δεν μας έβαλε μπροστά στο αναπόφευκτο γεγονός της ύπαρξης Του. Ήθελε να είναι ο εσωτερικός παράγοντας της ανθρώπινης ψυχής. Θέλει να Τον ψάχνουμε με ελεύθερη βούληση, να πηγαίνουμε σ' Αυτόν, να διψάμε γι'Αυτόν. Θέλει να είναι η αγάπη της καρδιάς μας και όχι το αποτέλεσμα μιας λογικής μας ανάλυσης .
Ο Θεός μας έδωσε την δυνατότητα της προσωπικής επαφής μαζι Του, ότι πιο άξιο και ανώτερο που μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στον Δημιουργό και το δημιούργημα . Την σχέση του Θεού με το κόσμο μπορούμε να δούμε σαν την σχέση του μάστορα και του προϊόντος . Ωστόσο ο άνθρωπος δεν είναι προϊόν ειναι η αντανάκλαση του Θεού στην γη.
Αν ο άνθρωπος δεν είχε την ελεύθερη βούληση τότε δεν θα ήταν εικόνα του Θεού .
Χωρίς την ελευθερία δεν υφίσταται η ύπαρξη του καλού υπάρχει απλά μια αναγκαιότητα .
Χωρίς προσωπική ελευθερία δεν υπάρχει αγάπη και χωρίς την πνευματική αγάπη δεν μπορεί να υπάρξει η θέωση σαν ένωση του ανθρώπου με τον Θεό.
Πιστεύω θα συμφωνήσετε ότι ακόμα και ο πιο δυστυχής δεν θα ήθελε να ανταλλάξει την θέση του σαν άνθρωπος με ένα ευτυχισμένο ζώο."
"Πράγματι", χαμογέλασε ο ξένος,"παρά τα βάσανά μου δεν θα ήθελα να μεταμορφωθώ σε ένα γάιδαρο χωρίς βάσανα και ικανοποιημένο απο την ζωη του!
Τι θα μπορούσατε να με συμβουλέψετε αν και δεν υπόσχομαι ότι θα εκπληρώσω την συμβουλή σας;"
Ο ιερέας απάντησε:"Μου φαίνεται ότι η δική σας άρνηση του Θεού στην πραγματικότητα είναι κρυφή και βαθιά αποθυμιά για τον Θεό την οποία βιώνετε σαν πόνο που δεν μπορείτε να καταλάβετε απο που προέρχεται. Η καρδιά σας θρηνεί την μοναξιά της σαν το μωρό στην κούνια του που θρηνεί για την έλλειψη της ζεστασιάς της μητέρας . Και ο νους σας είναι πετρωμένος μέσα στην υπερηφάνεια του, γοητευμένος απο την νεκρή λάμψη του Εωσφόρου και αντιστεκόμενος στην καρδιά στην οποία λέει: "Σώπασε και άσε με στα χέρια του κακού δαίμονα της ζωής μου.Δεν θέλω ούτε τον Θεό ούτε καμία άλλη δύναμη να μ' εξουσιάζει" Για ποια αιώνια ζωη μου μιλάς; Το μέλλον του σύμπαντος είναι μια μαύρη διαστημική τρύπα στην οποία θα εξαφανιστούν οι κόσμοι σαν σκιές , όπως θα εξαφανιστεί και η ίδια η ύλη.Θα τελειώσει ο χρόνος αλλά δεν θα έρθει η αιωνιότητα . Θα γίνει η αποκορύφωση του σύμπαντος που είναι το μέγα Τίποτα".
Ο επισκέπτης απόρησε και είπε:"Δηλαδή κρυφοακούσατε τον διάλογο με τον εαυτό μου; Η σας φανερώθηκαν τα όνειρα μου;"
"Όχι, απλώς γνωρίζω πολύ λίγο την εσχατολογία του αθεϊσμού", απάντησε ο ιερέας,"είναι το σατανικό μυστήριο του γενικού χαμού. Και σαν συμβουλή σας ζητώ να αποσυνδέεστε απο την ροή των σκέψεων σας τουλάχιστον μια φορά την ημέρα και μέσα απο την καρδιά να λέτε: " Θεέ, εάν είσαι υπαρκτός , φανέρωσε Τον Εαυτο Σου σ'εμένα. Χωρίς Εσένα δεν μπορω να Σε βρω".
Ο επισκέπτης ευχαρίστησε τον ιερέα για την συζήτηση αποχαιρέτησε και βγήκε έξω. Απο το πουθενά ξεφύτρωσε ένα αυτοκίνητο , ο οδηγός γρήγορα άνοιξε την πόρτα και με σεβασμό κάθισε τον επισκέπτη μέσα σαν τον πρίγκιπα στην άμαξα . Την επόμενη στιγμή το αυτοκίνητο εξαφανίστηκε στην στροφή.
(Μετάφραση απο τα Ρωσικά Alexei Kyrilloff)
Προσευχή των Πατέρων της Όπτινα
ΚΥΡΙΕ, βοήθησέ με να αντιμετωπίσω με ψυχική γαλήνη όλα όσα θα μου φέρει ή σημερινή ήμερα. Βοήθησέ με να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο θέλημα Σου.Στην κάθε ώρα αυτής της ημέρας φώτιζε με και δυνάμωνε με για το κάθε τι.
Όποιες ειδήσεις κι αν λάβω στο διάστημα της σημερινής ημέρας, δίδαξε με να τις δεχθώ με ηρεμία και με την πεποίθησι ότι προέρχονται από το άγιο θέλημα Σου.Καθοδήγησε τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου σε όλα τα έργα μου και τα λόγια μου.Σ' όλες τις απρόοπτες περιστάσεις μη με αφήσεις να ξεχάσω, ότι τα πάντα προέρχονται από Σένα.Δίδαξε με να συμπεριφέρομαι σε κάθε μέλος της οικογενείας μου με ευθύτητα και σύνεση, ώστε να μην συγχύσω και στενοχωρήσω κανένα.ΚΥΡΙΕ, δος μου την δύναμη να υποφέρω τον κόπο και όλα τα γεγονότα της ημέρας αυτής καθ' όλη την διάρκεια της.Καθοδήγησε την θέλησή μου και δίδαξε με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και να αγαπώ.ΑΜΗΝ.
http://klassikoperiptosi.blogspot.gr/2013/04/blog-post_17.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου