Του Διονύση Μακρή
Ηγάπησας πάντα τα ρήματα καταποντισμού, γλώσσαν δολίαν. Δια τούτο ο Θεός καθέλοι σε εις τέλος’ εκτίλαι σε και μεταναστεύσαι σε από σκηνώματος σου και το ρίζωμά σου εκ γης ζώντων...
Δύο χρόνια ο Αναστάσης προσπαθούσε να βρει δουλειά. Κατέθετε συνεχώς βιογραφικά, πήγαινε σε συνεντεύξεις, τηλεφωνούσε σε γνωστούς και φίλους... Παντού όμως συναντούσε δυσκολίες! Και εκτός το ότι δεν είχε δουλειά είχε και το άγχος πως έπρεπε να δημιουργήσει οικογένεια, να κάνει ένα παιδί γιατί τα χρόνια περνούσαν.
Ήδη συμπλήρωνε τέσσερα χρόνια γάμου με τη γυναίκα του την Κατερίνα, η οποία πλησίαζε πλέον τα σαράντα. Ευτυχώς που η Κατερίνα εργαζόταν και έστω και δύσκολα εξασφάλιζαν τα προς το ζην. Βοηθούσαν φυσικά και λίγο οι γονείς τόσο του Αναστάση, όσο και της Κατερίνας παρέχοντας μέρος της μειωμένης σύνταξής τους.
Ο Αναστάσης μέχρι που νυμφεύθηκε είχε πολλή καλή δουλειά. Οι μεταπτυχιακές γνώσεις στο μάρκετινγκ που είχε αποκτήσει από τις πολυετείς σπουδές του στην αλλοδαπή τον έκαναν πραγματικά περιζήτητο. Οι περισσότερες εταιρίες στις οποίες κατέθεσε βιογραφικά, αμέσως μετά την επιστροφή του στην Αθήνα του απάντησαν θετικά. Τότε είχε την πολυτέλεια θα λέγαμε να επιλέξει σε ποιά εξ αυτών των εταιριών θα εργαστεί. Μάλιστα διαπραγματευόταν το μισθό του και τους όρους της εργασίας του, απαιτούσε γραμματειακή υποστήριξη και bonus στην περίπτωση που θα ξεπερνούσε τους επιχειρησιακούς στόχους. Έβγαζε δηλαδή αρκετά χρήματα. Γι’ αυτό καυχιόταν πως ήταν βασικό και λίαν απαραίτητο στέλεχος της επιχείρησης. Έφθανε μάλιστα στο σημείο ορισμένες φορές να υποστηρίζει πως αυτός συμβάλει σημαντικά στα κέρδη της επιχείρησης! Ενδεικτικό ήταν και το ακριβό σπορ αυτοκίνητο που κατάφερε να αγοράσει με τη συμπλήρωση ενός έτους στην εταιρία.
Όλα πήγαιναν λοιπόν μία χαρά. Εκδρομές, νυκτερινές διασκεδάσεις, τακτικές αποδράσεις σε χώρες του εξωτερικού. Ο Αναστάσης, όπως είθισται να λέγει ο λαός μας γλεντούσε καλά τη ζωή του, όπως κάθε νέος στην ηλικία του. Είχε ως χόμπι του να φλερτάρει συνεχώς κοπέλες. Να δημιουργεί εφήμερες σχέσεις, οι περισσότερες των οποίων διαλύονταν σε λίγους μήνες. Όπως ο ίδιος έλεγε δεν είχε κανέναν απολύτως ανάγκη. Οι γονείς του μόνο ανυσηχούσαν και τον παρότρυναν να αφήσει τα ξενύχτια και να κοιτάξει να βρει μία καλή κοπέλα για να κάνει οικογένεια, να μην μείνει μαγκούφης, όπως χαρακτηριστικά του έλεγαν. Αλλά ο Αναστάσης αγνοούσε τις συμβουλές των γονιών του.
Πέρασαν τα χρόνια. Είχε συμπληρώσει οκτώ έτη στην πολυεθνική φαρμακευτική εταιρία που δούλευε και είχε αναρριχηθεί στα υψηλόβαθμα στελέχη της. Εκείνο το διάστημα γνώρισε την Κατερίνα, μία σεμνή και καλοσυνάτη κοπέλα. Δημιούργησε σχέση μαζί της. Η Κατερίνα εργαζόταν σε ένα μεγάλο εμπορικό κατάστημα στην Ερμού. Ο Αναστάσης έβλεπε πως ταίριαζε μαζί της. Έτσι αποφάσισε έπειτα από τρία σχεδόν χρόνια να την γνωρίσει στους γονείς του. Εκείνοι ενθουσιάστηκαν με την καλοσύνη και το σεβασμό της Κατερίνης και του πρότειναν να προχωρήσει αμέσως σε γάμο. Η αδελφή του Αναστάση, η Σοφία άλλωστε είχε ήδη παντρευτεί πριν από αρκετό καιρό και είχε αποκτήσει δύο πανέμορφα κοριτσάκια. Ήταν καιρός πλέον να νυμφευθεί και ο ίδιος που ήδη πλησίαζε τα 37 του χρόνια. Έτσι και έγινε.
Ο γάμος των δύο νέων έγινε το καλοκαίρι του 2008. Η πολυτέλεια, η άνεση και η ευημερία προμήνυαν πως τα δύο αυτά παιδιά θα είχαν λαμπρό μέλλον. Ακόμη και το ταξίδι του μέλιτος στην Καραϊβική πρόδιδε ότι οικονομικά τουλάχιστον το νιόπαντρο ζευγάρι είχε όλες τις προϋποθέσεις, σύμφωνα με τη λαϊκή αντίληψη να δημιουργήσει μία καλή οικογένεια. Μία οικογένεια χωρίς όμως το Θεό. Γιατί ο Θεός για τους δύο αυτούς νέους ήταν κάτι το απόμακρο. Πίστευαν αόριστα, όπως όλοι! Τι ανάγκη άλλωστε είχαν από την παρουσία Του. Είχαν τα πάντα σε αφθονία. Μόνο η Κατερίνα διάβαζε κατά καιρούς κανένα εκκλησιαστικό βιβλίο που της προμήθευε η μητέρα της, η κυρά Καλλιόπη, μία σεβάσμια και πιστή γυναίκα. Καμία φορά έτσι για το καλό άναβε και κάποιο κεράκι στο Πανεπιστημιακό εκκλησάκι της Καπνικαρέας.
Τα πρώτα δύο χρόνια του γάμου ήταν για το ζευγάρι εξαιρετικά. Εκδρομές, φιλικές συναντήσεις, γλέντια, ξενύχτια, αγορές...
Στο τέλος του 2010 όμως άρχισαν οι πρώτοι τριγμοί στην πολυεθνική φαρμακευτική εταιρία αλλά και οι πρώτες σοβαρές γκρίνιες στο γάμο τους. Συγκεκριμένα ο επικεφαλής της πολυεθνικής εταιρίας, στην οποία εργαζόταν ο Αναστάσης απέλυσε μέσα σε λίγους μήνες γύρω στα 30 άτομα από τα 70 που είχε συνολικά. Ακουγόταν μάλιστα έντονα πως οι απολύσεις θα αγγίξουν και τα υψηλόβαθμα στελέχη, στα οποία ήδη είχαν γίνει περικοπές στους υψηλούς μισθούς που έπαιρναν. Η ανασφάλεια λοιπόν που είχε δημιουργηθεί λόγω της οικονομικής κρίσης προκαλούσε διενέξεις και προστριβές. Το γεγονός αυτό μαρτυρούσε πως τρίζουν οι καρέκλες και γι’ αυτούς. Στις 23 Νοεμβρίου του 2010, δύο ημέρες πριν την γιορτή της Κατερίνας ανακοινώθηκαν δύο απολύσεις μεγάλων στελεχών, η μία αφορούσε τον Αναστάση.
Ο ίδιος ανέμενε κάτι τέτοιο μετά από την έντονη λογομαχία που είχε με τον γενικό διευθυντή. Αν και στεναχωρήθηκε αρκετά ωστόσο διόλου δεν θορυβήθηκε. Κι αυτό γιατί, όπως πίστευε τα πτυχία του και οι μεταπτυχιακές σπουδές του αποτελούσαν εγγύηση. Επιπλέον το όνομά του στον φαρμακευτικό τομέα ήταν πάρα πολύ γνωστό. Κάπου λοιπόν, όπως λογάριαζε στο φτωχό μυαλό του θα βολευόταν, έστω και με λίγο μικρότερο μισθό. Μέχρι τότε η αποζημίωσή του, όπως λογάριαζε έφθανε για να περάσει άνετα αρκετούς μήνες. Έτρεφε την ελπίδα πως μέσα στο διάστημα αυτό θα έβρισκε μία νέα δουλειά.
Οι μήνες ωστόσο περνούσαν αλλά δουλειά δεν έβρισκε ο Αναστάσης. Οι δυσκολίες και τα πρώτα έντονα καβγαδάκια με την Κατερίνα ενίσχυαν το άγχος και την αγωνία του. Μάταια εκείνη του συνιστούσε υπομονή. Ο Αναστάσης όχι μόνο δεν μπορούσε να κάνει υπομονή αλλά είχε γίνει πολύ οξύθυμος. Όλα του έφταιγαν. Η απόγνωση του διακρινόταν με την πρώτη ματιά. Αρκούσε μία μικρή συζήτηση για να καταλάβεις πόσο αγχωμένος ήταν!
- Το τελευταίο καιρό συνήθιζε να συναντά ένα νέο φίλο τον Μανώλη, που γνώρισε στο σπίτι της αδελφής του. Είχε όπως έλεγε περίεργες απόψεις ο Μανώλης, τις οποίες δεν είχε ακούσει ποτέ μέχρι τότε. Τον ευχαριστούσε να μιλά μαζί του... Ηρεμούσε όπως έλεγε στην Κατερίνα καθώς τον άκουγε να του μιλά για τον άγνωστο για εκείνον Θεό. Μία μέρα που συναντήθηκε μαζί του στο Π. Φάληρο για να πιουν έναν καφέ, ο Αναστάσης είπε στο Μανώλη με βαριά καρδιά.
- Μανώλη το άποφάσισα θα φύγω στο εξωτερικό. Δεν μπορώ να μείνω άλλο εδώ, πνίγομαι στην κυριολεξία. Η Ελλάδα σκοτώνει τα παιδιά της. Δεν θέλω να είμαι το επόμενο θύμα της. Κράτος είναι άλλωστε αυτό που έχουμε..., έλεγε ενώ νευριασμένος καθώς ήταν «στόλισε» τους πολιτικούς άρχοντες με διάφορα «κοσμητικά» επίθετα.
- Μανώλη -συνέχισε- στο εξωτερικό πιστεύω να βρω τον παλιό καλό μου εαυτό. Έχω χάσει την αυτοπεποίθησή μου. Μας κατέστρεψαν οι κλέφτες οι πολιτικοί. Κινδυνεύω να πάθω κατάθλιψη αν παραμείνω εδώ.
- Δεν φταίνε οι πολιτικοί Αναστάση. Την αποκλειστική ευθύνη της κατάστασης αυτής που έντονα και εσύ βιώνεις την έχουμε εσύ και εγώ! Την έχουμε εμείς που ανοίξαμε διάπλατα τις πύλες της ψυχής μας για να αλωνίζει ανεξέλεγκτα τώρα ο Αντίδικος στα σπίτια μας, τις οικογένειές μας, την πατρίδα μας! Κι παρ’ όλα αυτά παραμένουμε αμετανόητοι. Και ο εγωισμός μας δυστυχώς είναι ο μόνος που δεν έχει υποστεί περικοπές. Συνεχίζει μέχρι σήμερα να μεσουρανεί λες και δεν τον άγγιξε η οικονομική κρίση. Όλοι μας σχεδόν αναπολούμε τις περιόδους της ξενοιασιάς, της άνεσης και της ευημερίας. Οι πολιτικοί ταγοί το εκμεταλλεύονται αυτό και μιλούν για οικονομική ανάπτυξη, την οποία εννοούν ως επιστροφή στην άνεση, στην ευημερία, στις ανούσιες διασκεδάσεις, στα ποτά και στα ξενύχτια... Αλλά εσύ τι νομίζεις; Μπορούν αυτά να προσφέρουν την ευτυχία; Λύση λοιπόν δεν είναι να αναζητήσεις έστω και στο εξωτερικό να βρεις και πάλι την ανίερη αυτή ζωή. Και προσωπικά πιστεύω Αναστάση, ότι η λύση δεν είναι η φυγή από την χώρα. Κάτι τέτοιο θα ήθελαν διακαώς και οι εμπνευστές της τεχνητής αυτής κρίσης. Πιστεύω πως η λύση είναι η επιστροφή μας από το εγώ στο εμείς. Πρέπει να γίνουμε άνθρωποι και να εγκαταλείψουμε τις ζωώδεις αντιλήψεις. Και τότε να είσαι βέβαιος πως όλα θα διορθωθούν κατά θαυμαστό τρόπο. Γιατί είμαι πλέον πεπεισμένος ότι η δοκιμασία αυτή, που επέτρεψε ο καλός Θεός αποσκοπεί στη συντριβή του εγωισμού μας;
- Δηλαδή ρε Μανώλη θες να μου πεις ότι για την πόρτα που συνεχώς τρώω κατάμουτρα από τις διάφορες εταιρίες ευθύνεται αποκλειστικά ο εγωισμός μου; Μου φαίνεται πως δεν τα λες σήμερα καλά. Πως συνειδητά αγνοείς την στυγνή πραγματικότητα. Δεν βλέπεις ότι μεγάλες επιχειρήσεις εγκατέλειψαν και συνεχίζουν να εγκαταλείπουν την Ελλάδα αυξάνοντας κατακόρυφα την ανεργία, ενώ άλλες βάζουν οριστικό λουκέτο. Ακόμη και μικρές επιχειρήσεις, βιοτεχνίες αναγκάζονται να μετακομίσουν στη Βουλγαρία, τη Σερβία, τη Ρουμανία. Και έχουν δίκαιο οι άνθρωποι. Τους σφίγγουν τη θηλιά για να τις εξαφανίσουν μέσω της δυσβάστακτης φορολογίας. Είναι λοιπόν λογικό οι άνθρωποι αυτοί να αντιδρούν. Δεν θα βγάλουν αυτοί που δεν φταίνε το φίδι από τη τρύπα, επειδή κάποια αρρωστημένα πολιτικά μυαλά έπαιξαν και παίζουν μέχρι σήμερα βρώμικα παιχνίδια με μίζες σε βάρος του ελληνικού λαού. Η χώρα μας καταστρέφεται, υποδουλώνεται στους Γερμανούς και τους Σιωνιστές. Η ανεργία ανεβαίνει με γεωμετρικούς ρυθμούς σπάζοντας όλα τα ρεκόρ. Μόνο οι αστυνομικές δυνάμεις καταστολής έχουν αυξήσει τη δουλειά τους. Κάνουν μάλιστα και υπερωρίες, τις οποίες όμως δεν τις πληρώνονται... Τι εγωισμό λοιπόν μου τσαμπουνάς;
- Όλα αυτά που ανέφερες καλέ μου φίλε συνιστούν πράγματι μία αδιαμφισβήτητη στυγνή πραγματικότητα. Ο καθένας μας την βλέπει και τη βιώνει μέσα από τις πολλαπλές δυσκολίες της καθημερινότητας. Αυτή όμως η πραγματικότητα αποτελεί και το βασικό έργο του Αντιδίκου! Έργο που καταλήγει σε απόγνωση, θλίψη, απογοήτευση ακόμη και στην αυτοκτονία, στην απώλεια της ψυχής. Δεν νομίζεις όμως πως είναι καιρός να αλλάξουμε ρότα; Μήπως ήρθε η ώρα να ακολουθήσουμε το δρόμο του Θεού στην καθημερινότητά μας; Να πάρουμε τα όπλα του Χριστού και να δώσουμε ένα σοβαρό χτύπημα στο έργο του Αντιδίκου; Να μετανοήσουμε βρε αδελφέ, να αλλάξουμε τον τρόπο της ζωής μας. Πιστεύω πως αν επιστρέψουμε στον ουράνιο Πατέρα με ταπείνωση και συντριβή όπως ο άσωτος Υιός θα καταφέρουμε να γίνουμε συνδαιτυμόνες του δείπνου και να γευτούμε γεύσεις ευτυχίας μέσα από τη θυσία, την αγάπη, την προσευχή, την ανιδιοτέλεια, στο αντάμωμα των ψυχών... Μ’ αυτά τα όπλα κατατροπώνεται ο διάολος, που αλωνίζει σήμερα ανεξέλεγκτα ολάκερη την ευλογημένη χώρα μας.
- Δηλαδή πιστεύεις ότι αν μετανοήσω θα αλλάξουν όλα στη ζωή μου; Αυτά είναι παραμύθια που λένε οι παπάδες και εσείς οι θεολόγοι για να κρατάτε αιχμαλώτους τους ανθρώπους και να αποκτάτε οπαδούς. Πες ότι μετανιώνω, αυτό σημαίνει πως θα βρω δουλειά; Για χαζό με περνάς ρε Μανώλη;
- Όχι, αδελφέ μου αν σε θεωρούσα χαζό δεν θα σου έλεγα τίποτε. Αντιθέτως σε θεωρώ πολύ έξυπνο και γι’ αυτό σου προτείνω ως μοναδική διέξοδο στα προβλήματά σου την μετάνοια. Η οδός της μετανοίας θα διαπιστώσεις ότι θα σου λύσει όλα, μα όλα ειλικρινά τα προβλήματα, ακόμη κι αυτό της ανεργίας. Αν θες βάζουμε και στοίχημα. Αρκεί φυσικά η σύμφωνη γνώμη σου για να δεις αλλαγές από την πρώτη κιόλας στιγμή.
- Πάει το στοίχημα, πες μου τι πρέπει να κάνω;
- Στάσου τότε να πάρω τον γέροντά μου να σου κλείσω ένα ραντεβού για να εξομολογηθείς.
Ο Μανώλης δεν έχασε την ευκαιρία. Πήρε τον πνευματικό του και τον παρακάλεσε να ορίσει κάποια ώρα για να συναντήσει το φίλο του. Ο γέροντας ζήτησε να μιλήσει ο ίδιος στον Αναστάση. Του συνέστησε μάλιστα να γράψει αναλυτικά σε ένα τετράδιο στάδια της ζωής του και να επιμείνει ειδικά σε εκείνο που αφορά τη σχέση του με την μουσουλμάνα από την Τουρκία. Σαστισμένος από τη ξαφνική αποκάλυψη του άγνωστου γέροντα ο Αναστάσης είπε:
- Δεν σας καταλαβαίνω γέροντα. Για ποιά μουσουλμάνα μιλάτε; Μήπως κάνετε λάθος;
- Για εκείνη που γνώρισες στο εξωτερικό παλικάρι μου όταν σπούδαζες και δεν μπορείς να τη βγάλεις από το μυαλό σου. Άντε τα υπόλοιπα θα τα πούμε από κοντά λεβέντη μου. Ο Χριστός και η Παναγιά να σε ευλογούν. Και να μην σκιάζεσαι, όλα θα διορθωθούν, όλα θα πάνε καλά.
Η αποκάλυψη αυτή του γέροντα ήταν ευδιάκριτο ότι συγκλόνισε τον Αναστάση. Ο Μανώλης κατάλαβε πως κάτι σημαντικό διαμείφθηκε στην σύντομη συνομιλία που είχε γιατί είχε παντελώς αλλάξει η όψη του προσώπου του. Του είπε τότε:
-Ο παπούλης Αναστάση θα σε βοηθήσει να εισέλθεις στα λυτρωτικά μονοπάτια της μετάνοιας. Έχει μεγάλο χάρισμα από το Θεό. Θα δεις πολλά να αλλάζουν στη ζωή σου...
-Το κατάλαβα, το κατάλαβα...
-Πως το κατάλαβες;
-Ο γέροντάς Μανωλη μου μίλησε για μία σχέση που είχα με μία μουσουλμάνα. Μία σχέση που το τελευταίο ειδικά διάστημα την επανέφερα στη σκέψη μου και την θεωρούσα ως διέξοδο. Σκέφτηκα μάλιστα πολλές φορές μετά τους καυγάδες που προκαλούσα με την Κατερίνα να προχωρήσω σε διαζύγιο και να πάω να τη βρω στην Κωνσταντινούπολη, όπου ζει. Αναρωτιέμαι πως γνώριζε ο γέροντας τη σκέψη μου;
-Του το αποκάλυψε ο Χριστός καλέ μου φίλε. Και του έδωσε την πληροφορία αυτή για να μπορέσεις να πιάσεις την ευκαιρία από τα μαλλιά, που λέει ο λαός μας και να επανέλθεις στην οδό της αληθινής πίστεως. Η πρόσκληση λοιπόν σου έγινε με θαυμαστό μάλιστα τρόπο. Τώρα όλα εξαρτώνται αποκλειστικά από σένα.
( συνεχίζεται)
Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου