Μια μέρα σαν όλες τις άλλες με τα αυτοκίνητα να κορνάρουν στους δρόμους, την εξουσία να χλεύαζει την φτώχεια των πολιτών, τους πεινασμένους να ονειρεύονται το μεσημβρινό συσσίτιο, αυτούς που ακόμη έχουν εργασία να τρέμουν τις επόμενες μειώσεις του ήδη πενιχρού μισθού, τους καταστηματάρχες να στέκονται στις πόρτες των άδειων -από πελάτες- καταστημάτων με τα χέρια στις τσέπες και τα παιδιά να ερωτεύονται με απόγνωση -ως αντίδοτο στην κρίση-.
Και όμως η μέρα δεν είναι συνηθισμένη καθώς ένας αστεροειδής χτύπησε την Ρωσία και της άφησε πάνω από πεντακόσιους τραυματίες, από τα θραύσματα των μετεωριτών.
Αυτός ο αστεροειδής περνάει σχεδόν ξυστά από την γη και θα συνεχίσει να περνάει μέχρι το βράδυ. Απομένει να δούμε την συμπεριφορά της ουράς του. Δεν κινδυνολογώ.
Διερωτώμαι μόνο αν όλοι αυτοί που κουρελιάζουν την αξιοπρέπεια του Ανθρώπου, που συσκέπτονται -καθισμένοι σε μαλακιές βελούδινες καρέκλες- για το επόμενο βήμα της κυριαρχίας τους και για την διασφάλιση της επικράτησής τους, έχουν ποτέ διανοηθεί ότι θα μπορούσε ένα κομμάτι μετεωρίτη να αλλάξει το "υπέροχο" status quo τους.
Αν δηλαδή έχουν φανταστεί ότι η "τελειότητα" τους και η ευδαιμονική τους αλαζονεία θα μπορούσαν να γίνουν βορά της ορμής μιας πέτρας (αυτό -περίπου- είναι ο μετεωρίτης).
Όλοι αυτοί οι...σίγουροι πως το βράδυ θα έχουν ένα δείπνο εργασίας ή απλά λεπτής ευωχίας (πατέ χήνας και χαβιάρι), αδιαφορώντας για τις οιμωγές των λαών, υπολογίζουν πως ίσως να μην είναι ακριβώς έτσι και το ίσως αυτό να κρέμεται από ένα φθαρμένο κομποσκοίνι εκτός της περιοχής.... ελέγχου τους;
Μαζί με αυτούς και όλοι εμείς οι μεριμνώντες και τυρβάζοντες περί πολλά, σκεφτόμαστε ότι η απόσταση του αστεροειδούς από την γη μπορεί να εξαρτάται από το "Κύριε ελέησον" περιπλανώμενο διαρκώς σε απόκρημνα βράχια ασκητικών τόπων ή καρφωμένο στα χείλη ενός δικαίου, που δεν ξέχασε εκείνο το "ένα" του οποίου εστί χρεία;
Το άκρως πιθανό -βάσει επιστημονικών υπολογισμών- είναι ο αστεροειδής να περάσει και να φύγει.
Ωστόσο, ας μην βιαστούμε να πούμε "ε, μα το είχαν πει οι επιστήμονες".
Το ζήτημα είναι τί θα επιτρέψει το Αφεντικό.
Μόνο Αυτός μπορεί να αλλάξει τα -ανθρωπίνως- δεδομένα και να τα κάνει όλα "όπα", για μία προσευχή, για ένα καντήλι που θα ανάβει εκείνη την ώρα, για ένα κομποσκοίνι σε χέρι που θα τρέμει από την κούραση, για μια ψυχή που θα τρελαίνεται για Κείνον...
Βλέπετε, οι ώρες των αστεριών και των αστεροειδών δεν είναι οι ώρες των δυνατών αλλά η στιγμή του (μόνου) Δυνατού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου