Αυτοί είναι μερικοί από τους Φίλους μας που νιώσαμε ότι ήταν εκεί, όταν γεννήθηκε το μωρό μας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ανταποκρίνονται.
Μερικές από τις προηγούμενες φορές, ήταν "φανταχτερές" και εξουθενωτικά γλυκές, ως προς την επέμβασή τους. Κάποιες είναι ήδη δημοσιευμένες, στο μπλογκ μας, προς δόξαν Θεού. 
Για τον ίδιο λόγο το κάνουμε και τώρα, με την χαρά κάποιου που παρουσιάζει, αυτός μικρός και ανίσχυρος, τα μεγάλα και σπουδαία μέσα του...
Εμείς άξιοι κανενός καλού πράγματος δεν είμαστε.
Όμως για κάποιον λόγο που δεν ξέρουμε (υποψιαζόμαστε το άμετρον έλεός Του) έτσι και τους φωνάξουμε "ακούμε" το "παρών" τους.
Μας αρέσει να έχουμε
τις εικόνες τους έτσι όλες μαζί, περίπου όπως αραδιάζεις τις φωτογραφίες των ευεργετών σου στην ξύλινη πλάτη μιας παλιάς σερβάντας, για να θυμόμαστε να .... μην ξεχάσουμε.
Η αλήθεια είναι πως συνήθως ξεχνούμε.
Η ευτυχία μας είναι ότι εκείνοι δεν μας ξεχνούν. Ποτέ!
Τους ευχαριστούμε και παρακαλούμε τον Κύριο να μας αξιώσει και σε έμπρακτη και όχι μόνο λεκτική και "ανέξοδη" ευχαριστία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου