Ο λαός έχει αποφανθεί για το μέλλον του

Σχόλιο attikanea: Τα.. νούμερα, δεν είναι μόνο στην Βουλή, αλλά σ' αυτούς που τα ψηφίζουν. Αυτοί κι αν είναι ... ΝΟΥΜΕΡΑ!

ΦΤΕΡΝΙΖΕΤΑΙ ένας και λέει: «Πες μου ένα νούμερο». Κι αμέσως έρχεται η απάντηση: «Αδωνις Γεωργιάδης».

 

Ολα τα νούμερα βέβαια δεν είναι ίδια. Ο Αδωνις στην προκειμένη περίπτωση δεν ξεφύτρωσε μόνος του. Δεν κάνει σόλο καριέρα, όπως λέγεται για τους καλλιτέχνες. Απολαμβάνει της εμπιστοσύνης και της εκτίμησης του ελληνικού λαού.

Τον Κάτμαν, τον Ταμπάκη και τους λοιπούς τους είχε ανακαλύψει η Αννίτα Πάνια. Τον Μίστερ Μπούτια η Βίκυ Μιχαλονάκου.

Τον Αδωνι τον έστειλε στη Βουλή και κατ’ επέκταση στην τηλεόραση ο ελληνικός λαός. Δεν εκφράζει τον εαυτό του όταν ...περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι ο Αδωνις. Εκφράζει τις χιλιάδες των ψηφοφόρων του. Ετσι πάει. Αλλοι μπορεί να τον δείχνουν με τα πέντε δάχτυλα, άλλοι όμως τον καμαρώνουν.

Αυτό είναι άλλωστε το μεγαλείο της Δημοκρατίας. Ο λαός να επιλέγει. Για τα πάντα: για την κυβέρνηση, για την αντιπολίτευση, για τους συνδικαλιστές. Που έβγαλαν χθες το μεροκάματο με μια ακόμη απεργία.

Ετσι πάει: οι παπάδες κάνουνε λειτουργία κάθε Κυριακή. Οι ποδοσφαιριστές παίζουν μπάλα άπαξ ή δις την εβδομάδα κι οι συνδικαλιστές κάνουνε απεργία κάθε σαράντα μέρες.

Ποιος να κάνει απεργία όμως όταν οι άνεργοι κοντεύουνε να είναι περισσότεροι από τους εργαζόμενους; Ποιος να κάνει απεργία στον ιδιωτικό τομέα; Εκλεισε χθες καμιά καφετέρια ή καμιά ταβέρνα επειδή απήργησε το προσωπικό; Ή μήπως μπήκε λουκέτο σε κανένα σούπερ μάρκετ ή εμπορικό κατάστημα λόγω απεργίας;

Απεργία στην Ελλάδα κάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι και μόνο. Αντε και οι τραπεζικοί.

Αφού λοιπόν πρώτα φιλήσανε τις κατουρημένες ποδιές των πολιτικών για να προσληφθούνε, τώρα τους βρίζουνε και τους καταριούνται επειδή τους έχουνε πετσοκόψει τους μισθούς.

Τι νόημα έχει λοιπόν μια απεργία στο τόσο; Για να δείξουν οι συνδικαλιστές ότι είναι απέναντι στην ανάλγητη τρικομματική κυβέρνηση; Και ποιος καρπώνεται αυτές τις απεργίες; Μέχρι κι αυτός ο Παππάς της Χρυσής Αυγής φώναζε από το βήμα της Βουλής: «Ο λαός θα δώσει βροντερό “παρών” αύριο στην απεργία».

Ο εν λόγω λαός, θα προσθέσω εγώ, έχει αποφανθεί για το μέλλον του διά της ψήφου του. Ούτε πριν από δέκα χρόνια έγιναν εκλογές ούτε πριν από τέσσερα. Πριν από κάτι μήνες πήγε ο κυρίαρχος λαός στις κάλπες και ψήφισε με χέρια και με πόδια. Μνημόνιο. Γνωρίζοντας τι τον περιμένει. Δεν προέκυψε από παρθενογένεση αυτή η τρικομματική κυβέρνηση. Ο λαός επέλεξε το ευρώ, τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό και τις ανάλογες θυσίες, λέγοντας ένα βροντερό «όχι» στη δραχμή.

Προς τι λοιπόν ο θρήνος και ο σπαραγμός για τη φτώχεια, την ανεργία και την ανέχεια; Αλλωστε, όπως τοποθέτησε μετά τόσης σοβαρότητος ο Γρηγόρης Ψαριανός, η αριστερή πλευρά του Αδωνι, θα μπορούσες να πεις «δεν είναι το οικονομικό το μείζον πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας.

Δεν οφείλεται δηλαδή η αλματώδης αύξηση των αυτοκτονιών σε οικονομικούς λόγους. Αλλοι αυτοκτονούν επειδή τα έχασαν τα λεφτά τους στο καζίνο κι άλλοι από ερωτική απογοήτευση». Επειδή τους παράτησε η γκόμενα. Από καψούρα δηλαδή. Και σιγοψιθύρισε μάλιστα και το τραγούδι του Νίκου Γούναρη «ένα βράδυ που ‘βρεχε».

Αν κάποιος λοιπόν φτερνιστεί και ζητήσει ένα νούμερο, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, ποιος θα πρέπει να είναι η απάντηση; Αδωνις ή Ψαριανός;

Αυτά.

(Κώστας Καίσαρης – sentragoal.gr)

http://attikanea.blogspot.gr/2013/02/blog-post_2783.html




Πηγή