Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού ΜετώπουΜια υπάλληλο, εκπρόσωπο του Στέητ Ντιπάρτμεντ, (με την οποία μάλιστα μπορεί να μιλά καθημερινά ο κάθε διαπιστευμένος δημοσιογράφος η δημοσιογραφίσκος) έβαλε το USA Administration, να τραβήξει το αφτί του «νοικοκύρη» πρωθυπουργίσκου του υπό κατοχή προτεκτοράτου, (εγγονό της… Πηνελόπης Δέλτα τρομάρα μας), Αντώνη Σαμαρά: Την κυρα-Βικτόρια Νόλαντ.
Η κυρα-Βικτόρια λοιπόν, ούτε λίγο ούτε πολύ, έστειλε μέσα στα χαράματα σήμερα μήνυμα στον διαχειριστή του προτεκτοράτου Αντώνη: Μην τολμήσεις να δώσεις μερίδιο των ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ σε ρωσική εταιρία όπως η Gazprom ή η Sintez, γιατί τελείωσες και εσύ, όπως ο προηγούμενος που πήδηξε χωρίς αλεξίπτωτο από το μέγαρο Μαξίμου, προκάτοχός σου Καραμανλής ο… νεώτερος.
Από την πλευρά τους οι Ρώσοι, με τη γνωστή τακτική που ακολουθούν τον τελευταίο καιρό (κάθονται τρώνε και πίνουν και την Άρτα φοβερίζουν), έστειλαν επίσης μήνυμα στον… επίτροπο Αντώνη πως «αν το κάνεις αυτό δεν θα σε… ξαναφιλοξενήσουμε στο Πρέζιντεντ Χοτέλ του Κρεμλίνου».
Πέρα από το γελοίο της υπόθεσης, τον πελιδνό μας δηλαδή πρωθυπουργίσκο που πηγαινοέρχεται στους «μεγάλους» της Ευρώπης, εκλιπαρώντας για ένα επικοινωνιακό χαμόγελο και επειδή γνωρίζουμε πράγματα, να εξηγήσουμε στον ελληνικό Λαό, τι περίπου συμβαίνει στην όλη υπόθεση της διανομής των ιματίων της Πατρίδας μας:
1. Ο Σαμαράς περιστοιχίζεται από ασήμαντους συμβούλους. Ανθρώπους για τους οποίους εκτίμησε μάλλον (τόσες δυνατότητες είχε, τόσο έκανε), πως επειδή έχουν μια κάποια επαφή με κατώτερα στελέχη του αμερικάνικου και ισραηλίτικου administration, θα του φέρουν σε πέρας έστω και επικοινωνιακά, κάποια αποτελέσματα. Αυτό εξηγεί λοιπόν το γεγονός ότι, όπου και να επιχειρεί ο Αντώνης να ανοίξει πόρτες, το μόνο που παίρνει ως απάντηση είναι το: «Βρε καλώς το παιδί, ετοιμάσαμε μπουφέ, φάτε ελεύθερα, είναι τζάμπα, πληρώνει το πρωτόκολλο».
2. Το παιχνίδι για την Ελλάδα έχει παιχθεί. Η διανομή των ιματίων της χώρας, είναι προσυμφωνημένη υπόθεση. Ο απελπισμένος λοιπόν πρωθυπουργός-τουρίστας (όπως τον αποκαλούν οι ΑΜΑΝ του Αντέννα), επειδή έκανε την τραγική εκτίμηση (όπως και ο προκάτοχός του ανεκδιήγητος ΓΑΠ) πως «στη χώρα των τυφλών, θα επιπλεύσει ως μονόφθαλμος», τώρα εισπράττει τις σφαλιάρες του τρελού του χωριού. Και φυσικά, παγιδευμένος στην «πολιτική σκέψη» των ανθυπουπάλληλων των αμερικανών, συμβούλους του, τρεκλίζει από τις απανωτές σφαλιάρες που τρώει, όταν επιχειρεί να εκμαιεύσει έστω επικοινωνιακά χαμόγελα, στους χωρίς λεονταρισμούς του.
Να πάμε τώρα στους Ρώσους, με τους οποίους το Πατριωτικό Μέτωπο, έχει ιδιαίτερη σχέση, ως Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης.
Εδώ να πούμε πως μετά την αρχική επίδειξη δύναμης που έκανε ο Βλαδίμηρος Πούτιν, κλείνοντας στη φυλακή τους γνωστής προέλευσης ολιγάρχες, βρίσκεται δυστυχώς ακόμη σε έναν εσωτερικό πόλεμο χαρακωμάτων, με τα εκτός Ρωσίας συμφέροντα, τα οποία εκφράζει η τραπεζική κυρίως ελίτ της χώρας του.
Οι παλινωδίες λοιπόν της εξωτερικής πολιτικής της Ρωσίας, αυτές που πρόσφατα είδαμε και στη Συρία, αλλά υφίστανται και σε σχέση με τη χώρα μας, οφείλονται στις εσωτερικές συγκρούσεις, δύο κυρίως ρευμάτων στην υπερδύναμη.
Από τη μία πλευρά λοιπόν είναι ο Πούτιν, ο Ρωσικός Στρατός και η Ρώσικη Εκκλησία και από την άλλη είναι το κεφάλαιο, κυρίως το τραπεζικό και των ολιγαρχών, το οποίο καθοδηγείται από κέντρα εκτός Ρωσίας. Έτσι εξηγούνται και οι οργισμένες αλλά αδύναμες φωνές που προέρχονται από το Κρεμλίνο προς τον δικό μας διαχειριστή του προτεκτοράτου Αντώνη, του τύπου «δεν θα σε… ξανακαλέσουμε στη χώρα αν δεν αντισταθείς στους Αμερικανούς».
Η αλήθεια λοιπόν που μας ενδιαφέρει ως χώρα, αλλά και ιδιαίτερα ως Πατριωτικό Μέτωπο, είναι αυτή που αφορά στις επιλογές του ηγέτη της Ρωσίας, Βλαδίμηρου Πούτιν.
Ο Πούτιν, θα πρέπει πολύ σύντομα να ξεκαθαρίσει αν «το λάδι έχει και ολίγη τηγανήτα», που λέει και ο θυμόσοφος ελληνικός Λαός. Αν δηλαδή τελικά, στο πλαίσιο της ανακατάταξης των γεωστρατηγικών επιλογών του, υπάρχει και η Ελλάδα, την οποία οι πρόγονοι του, αρκετές φορές στην ιστορική διαδικασία, άφησαν στα «κρύα του λουτρού».
Αν έχει ριζωμένη βαθειά μέσα στη σκέψη του, ως αμετακίνητο δεδομένο τη Γιάλτα, καλά είναι να μην μας φέρνει, συχνά πυκνά στη σκέψη - κουράζοντας και απογοητεύοντας τους φίλους του Έλληνες - τους στίχους του εθνεγέρτη Ρήγα: «Ακόμη τούτη η άνοιξη ραγιάδες-ραγιάδες, τούτο το καλοκαίρι, Μωριά και Ρούμελη, ώσπου να ρθεί ο Μόσκοβος, ραγιάδες-ραγιάδες, να φέρει το χαμπέρι». Ακόμη, θα πρέπει να αποφασίσει – γνωρίζουμε ότι το γνωρίζει – πως με «μαρκετίστικες» λογικές, εμπορικούς αντιπροσώπους και «μάνατζερς», των εταιριών όπως η Gazprom και η Sintez, γεωστρατηγική πολιτική δεν γίνεται.
Τέτοιου τύπου επιλογές… δώστε και σε μένα κανα κομμάτι από το πτώμα, είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Όπως εξ’ άλλου πολλές φορές έχει αποδειχθεί και στην πρόσφατη ιστορία των οικονομικών σχέσεων Ελλάδας-Ρωσίας, ΤΟΜΑ, ΤΟΡΜ1 κλπ κλπ.
Αν ο Βλαδίμηρος Πούτιν θέλει όντως να ανοίξει την πόρτα της Ελλάδας, θα πρέπει να το κάνει μέσα από τις ψυχές και τις καρδιές κατ’ αρχήν των Ελλήνων, που ούτως ή άλλως τρέφουν φιλικά αισθήματα για το ρώσικο Λαό. Και αυτό για να γίνει, χρειάζονται άλλου τύπου επιλογές, μακριά και πέρα από μάνατζερς, ατζέντηδες οπλικών συστημάτων και τύπους που μυρίζουν πρακτοριλίκι. Πολιτικές επιλογές ανάπτυξης των ελληνορωσικών σχέσεων, σε πολλαπλά επίπεδα: Πολιτικά, αμυντικά, οικονομικά, πολιτιστικά, αναπτυξιακά κλπ, τα οποία έχουμε ήδη καταθέσει στους φίλους Ρώσους, στις αλλεπάλληλες επαφές που είχαμε μαζί τους στη Μόσχα.
Εμείς από την πλευρά μας, πιστοί στη διακήρυξη μας, περί επιστροφής της χώρας στις φυσικές και ιστορικές της συμμαχίες, του υπενθυμίζουμε πως γεωστρατηγική πολιτική δεν γίνεται με μάνατζερς και εμπορικούς αντιπροσώπους, αλλά με πολιτικούς-διπλωμάτες, όπως ο Πρέσβης της Ρωσίας στο Βελιγράδι, Αλεξάντερ Κονίτσιν. Ενός φωτισμένου και χαρισματικού διπλωμάτη, οι οποίος έφερε τη Σερβία, στο δρόμο της επιστροφής της, στις ιστορικές και φυσικές συμμαχίες της χώρας.
Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
http://eleftheriskepsii.blogspot.gr/2013/01/blog-post_1277.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου