Η Ελλάδα είναι μόχθος γι’ αυτό την μισούν οι ανεπάγγελτοι της εξουσιας.

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada

Δείξτε μου έναν υμνητή του Κεμάλ ή άλλου σφαγέα του Ελληνισμού, να σας δείξω έναν κρατικοδίαιτο, ανεπάγγελτο εξουσιαστή

Η Ελλάδα είναι δεν είναι απλώς μία «χώρα», ένας γεωγραφικός προσδιορισμός. Η Ελλάδα είναι ένα σύστημα αξιών που σφυρηλατήθηκε στον χρόνο με αίμα και ιδρώτα. Με θυσίες και αγώνα. Με την απόλυτη ανθρώπινη υπέρβαση



απέναντι στον εξωτερικό εχθρό αλλά και στα τρωτά της ανθρώπινης φύσης.
Ελλάδα είναι η αποθέωση του ανθρώπου, η άνοδος του στις Θείες σφαίρες της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης. Η γέννηση και διασπορά του ανθρωπισμού όπου υπάρχουν ανθρώπινες κοινωνίες. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ελληνικός πολιτισμός είναι η ασπίδα ενάντια στην τυραννία, την μισανθρωπία, την κοινωνική αδικία για κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτως φυλής ή τοποθεσίας.
Η Ελλάδα πάνω απ’ όλα είναι μόχθος. Κάθε βήμα πνευματικής ανόρθωσης και φυσικής επιβίωσης του Φωτός μέσα στις χιλιετίες, ήταν αποτέλεσμα μόχθου. Προσπάθειας ανθρώπων που μόχθησαν για να ξεπεράσουν τους προγόνους τους, να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους, να απελευθερώσουν φυλές και κοινωνίες από τα δεσμά της δουλείας, της δυσιδαιμονίας, της πνευματικής και φυσικής υποτέλειας.
Οι Παρθενώνες χτίστηκαν με μόχθο. Το ίδιο και τα αθάνατα Ελληνικά Έπη. Η Εθνεγερσία του 1821 δεν ήταν αποτέλεσμα δημοσίων σχέσεων, γνωριμιών, βολέματος αλλά αγώνα και προσπάθειας.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της αρχαιότητας, τιμούσαν τον Μόχθο και την ανθρώπινη υπέρβαση. Όχι τις παρεΐτσες του παραγοντισμού, τα πολυτελή σαλόνια, τα παιχνιδάκια εξουσίας και διαπλοκής.
Την περίτρανη απόδειξη θα την δείτε βλέποντας τα πρόσωπα που σήμερα τιμούν τους σφαγείς των Ελλήνων, τους εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας.
Κρατικοδίαιτοι, ανεπάγγελτοι, διαπλεκόμενοι, παράσιτα μεγαλωμένα στις αγκαλιές της εξουσίας.
Μεσάζοντες όπλων, σύμβουλοι υπουργών, επιδοτούμενοι αμπελοφιλόσοφοι που προκαλούν το δημόσιο αίσθημα, προβάλλονται όμως ανελλιπώς από τα ΜΜΕ τις διαπλοκής. Το παράδειγμα τους βλέπετε είναι πολύτιμο για τον ιμπεριαλισμό των τοκογλύφων: Το επιτυχημένο λαμόγιο, ο δημόσιος υπάλληλος που βρίζει το κράτος αλλά παίρνει τρεις μισθούς από αυτό, η κυρία που λοιδορεί τους μαχητές του ’40 αλλά προωθεί πανάκριβα οπλικά συστήματα με το αζημίωτο.
Πουθενά δεν θα δείτε τον εργαζόμενο οικογενειάρχη που κρατά την τιμή και την υπερηφάνεια του, αμόλυντος από το βρώμικο χρήμα. Πουθενά δεν θα δείτε τον τίμιο δημόσιο υπάλληλο που βοηθά τους συνανθρώπους του με κάθε τρόπο. Θα δείτε μόνο τον κομματικό φύλαρχο να κραυγάζει αγκαλιά με τους παπανδρέηδες χωρίς να έχει πατήσει στην δουλειά του και καταλήγει …βουλευτής!
Η εξήγηση είναι απλή: Σκληρά εργαζόμενος και απατεώνας δεν γίνεται. Πατριώτης και λαμόγιο δεν γίνεται. Ο Πατριωτισμός έχει ως μόνο κίνητρο την αίσθηση του δικαίου και της αξιοπρέπειας που δεν δύναται να αποτιμηθεί σε χρήμα. Αντίθετα, το λαμόγιο μπορεί να υπογράφει συμβάσεις υποδουλώνοντας τις επόμενες γενιές με την ίδια ευκολία που θα πουλούσε τον Παρθενώνα ή και την μάνα του.
Μην αναρωτιέστε λοιπόν για την σήψη στο πολιτικό σκηνικό, όταν επί δεκαετίες η έννοια του ανεπάγγελτου, του απατεώνα, του άπατρι καλλιεργήθηκε ως life style. Οι τοκογλύφοι, οι εξουσιαστές, όσοι επιβουλεύονται την Εθνική ακεραιότητα, τέτοιους ήθελαν για συνομιλητές, τέτοιους προωθούσαν.
Εάν το ίδιο πολιτικό σύστημα δεν πάρει την μεγάλη απόφαση να τους κατακρημνίσει στον βούρκο που ανήκουν, σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, ποτέ δεν θα υπαρξει ούτε κάθαρση, ούτε έξοδος από την κρίση.
Και ο Έλληνας δεν έχει πρόβλημα να μοχθήσει για την πατρίδα του. Όχι όμως για να ταΐζει τους υβριστές, τους ληστές και τους δυνάστες του. Τους υμνητές των Κεμαλ, των Χίτλερ και άλλων σφαγέων του.
Όπως δεν έχει πρόβλημα να μοχθήσει για να στείλει στα τάρταρα δικαίους και αδίκους της εξουσίας, όσο οι δίκαιοι επιμένουν να σιωπούν και να ανέχονται την σύμπραξη με τους επίορκους.