από kotsarikos
- Καλά βρε που ζεις εσύ;
- Τι εννοείς που ζω;
- Εννοώ, ποιος πιστεύει αυτές τις σαχλαμάρες, ότι θα πάρουμε την Πόλη και τα λοιπά.
- Όποιος θέλει. Δεν πιέζω κανέναν.
- Και σε πιστεύουν;
- Κάποιοι ναι.
- Εμένα μου φαίνονται εντελώς ηλίθια όλα αυτά.
- Εμένα μου φαίνεται ηλίθιο να είχαμε χρέος πριν την Τρόικα 160 δις και τώρα μετά το σώσιμο να έχουμε 360. Αλλά από ότι φαίνεται αυτό είναι λογικό για όλους.
- Μη μου το πας στα οικονομικά. Πως γίνεται κάποιος να πιστεύει ότι θα μετακομίσει στην Κωνσταντινούπολη μετά από 10 χρόνια; Πρέπει να έχει χαζέψει τελείως.
- Σου εξήγησα ότι δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν.
- Ναι αλλά γίνεσαι ο περίγελος της παρέας, όταν ξεφουρνίζεις κάθε τρεις και λίγο για πολέμους και χρυσά κουτάλια….
- Έχεις δίκιο. Ορισμένες φορές είμαι υπερβολικός.
- Ναι, αλλά δεν έχω καταλάβει ακόμα εσύ… εσύ, πως τα πιστεύεις αυτά;
- Μα, αποτελούν μέρος της Πατερικής μας παράδοσης. Η Πατερική μας παράδοση, εκτός από όλα αυτά που αφορούν την Σωτηρία τη ψυχής μας, μας έχει μιλήσει και για όλα αυτά που πρόκειται να συμβούν. Η αλήθεια είναι ότι ενώ έπρεπε να ασχολούμαι περισσότερο με την Σωτηρία της ψυχής μου, ασχολούμαι με τα επερχόμενα. Αυτό είναι αλήθεια. Καμιά φορά ξεχνάω ποια Βασιλεύουσα πρέπει να έχω στο μυαλό μου.
- Όλο αυτό το σκέφτηκες μόνος σου;
- …
- Τέσπα, εμένα δεν με πείθεις.
- Ειδικά εσένα, δεν θέλω να σε πείσω για την Πόλη. Μπορώ να σε πείσω να πας να εξομολογηθείς; Αν το καταφέρω αυτό, μου φτάνει.
- Ότι σε βολεύει κάθε φορά.
- Δεν είναι αμαρτία αυτό….
- Δεν ξέρω αν μπορώ να πάω…και που να πάω; Από την μια ζητάνε λεφτά για να κάνουν μια βάπτιση και από την άλλη εξομολογούν. Πως το βλέπεις εσύ αυτό; Θα πήγαινες;
- Την πάτησες τώρα…
- Τι εννοείς;
- Εννοώ ότι με αυτό που είπες τελικά θα καταφέρω να σε πείσω και για την εξομολόγηση, αλλά και για την Πόλη.
- Θα μου βάλεις και δέκα χιλιάρικα στον λογαριασμό να πληρώσω κάτι υποχρεώσεις που έχω;
- Έχει ο Θεός για αυτά. Αυτά να τα αναθέτεις. Θα φροντίζει Αυτός άμα τα αναθέτεις. Αν προσπαθείς να βρίσκεις λύσεις μόνος σου, τότε είναι που δεν πρόκειται να γίνει τίποτα.
- Λέγε και άσε τις αμπελοφιλοσοφίες. Από την μια λεφτά για βάφτιση και από την άλλη εξομολόγηση.
- Λοιπόν, άκου. Πρώτον, στην εξομολόγηση δεν είναι παρόν μόνο ο Πνευματικός σου. Είναι και ο ίδιος ο Κύριος, καθώς και ο Άγγελός σου. Άρα, εσύ όταν είσαι με τον πνευματικό σου και λες τις αμαρτίες σου δεν τις λες στον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, αλλά στον ίδιο τον Κύριο. Όταν κλαις για αυτά που έκανες, αν κλάψεις γιατί είσαι και λίγο χοντρόπετσος εσύ, το κάνεις γιατί πραγματικά ντρέπεσαι για αυτά που έχεις κάνει και πραγματικά ζητάς να σε συγχωρέσει. Άρα, συμπέρασμα πρώτο. Άλλου δίνεις τα λεφτά, και αλλού ζητάς συγχώρεση. Μην τα μπλέκεις. Δεύτερον. Πριν την πτώση της Πόλης, οι ιερείς τότε πουλούσαν ακόμα και την Θεία Κοινωνία. Ξέρεις τι έγινε κατά την πτώση και μετά από αυτή. Το ίδιο θα γίνει και τώρα. Τότε που λες, υπήρχαν άνθρωποι που φώναζαν ότι αυτό δεν είναι σωστό. Και πως ο Θεός θα τους τιμωρήσει. Όπως και έγινε τελικά. Όπως και τότε κανείς δεν πίστευε ότι θα πέσουν τα τείχη της Πόλης, έτσι και τώρα κανείς δεν πιστεύει ότι θα πεινάσουμε.
- Τα μαγειρεύεις όπως σε βολεύει.
- Άκουσες κάτι παράλογο;
- Όχι. Άλλα ακόμα δεν με πείθεις για την Πόλη.
- Βρε ευλογημένε, άσε την Πόλη. Πρώτα έχεις άλλες δουλειές. Σου εξήγησα τι γίνεται κατά την εξομολόγηση. Έχεις άλλες απορίες;
- Δεν υπάρχει περίπτωση να πάω και να πω στον παπά τις αμαρτίες μου. Τα έχω πει στον Χριστό.
- Είδες τον Χριστό;
- Στην εικόνα ντε…
- Ά! τώρα κατάλαβα. Και μετά μου λες εμένα ότι τα κάνω όπως με βολεύει. Και να σε ρωτήσω, αν έχεις κάποιο θέμα που χρειάζεσαι συμβουλή, τι κάνεις; Ας πούμε ότι έχεις μια κακιά συνήθεια και ενώ προσπαθείς να την σταματήσεις, δεν το καταφέρνεις. Τι κάνεις; Ρωτάς την εικόνα;
- Ναι. Λέω Χριστέ μου φώτισέ με να το αντιμετωπίσω αυτό.
- Και που ξέρεις ότι η λύση που θα σου πει ο λογισμός σου είναι η απάντηση που περιμένεις από τον Χριστό μας.
- Δεν το ξέρω.
- Αυτό σου λέω. Η προσευχή είναι ένα εργαλείο να στο πω απλά. Αν όμως δεν σου πει και ο μάστορας δυο λόγια για το πως να το χειριστείς, τότε νομίζεις ότι θα φτιάξεις τίποτα; Τίποτα δεν θα γίνει. Να μην πω ότι θα δημιουργήσεις ένα τερατούργημα.
- ….
- Να συμπεράνω ότι δεν διαφωνείς κάπου.
- Σκέφτομαι…
- ….
- Συνεχίζεις όμως να είσαι ο περίγελος της παρέας όταν μιλάς για πολέμους, πείνες και τα λοιπά.
- Κοίτα, οι πόλεμοι έχουν ένα καλό.
- Ναι…αναδιανέμεται ο πλούτος.
- Καλό είπα, όχι κακό.
- Δεν είναι καλό να αναδιανεμηθεί ο πλούτος;
- Έτσι όπως γίνεται κάθε φορά μετά από κάθε πόλεμο, οι πλούσιοι να έχουν περισσότερα και οι φτωχοί λιγότερα, προφανώς δεν είναι καλό.
- Σωστό αυτό.
- Λοιπόν, για να μην μακρηγορούμε, σου λέω ότι το καλό που έχουν οι πόλεμοι, είναι ότι σταματάει η αμαρτία.
- Τι λες τώρα; Υπάρχει χειρότερη αμαρτία από το να σκοτώνει κάποιος έναν άλλο άνθρωπο.
- Πολλές χειρότερες υπάρχουν. Πάρα πολλές. Και οι περισσότερες γίνονται σήμερα, στις μέρες μας. Έχει βρωμίσει ο τόπος. Δεν το νιώθεις εσύ; Μετά μου λες εμένα που ζω! Όπου και να κοιτάξεις αμαρτία υπάρχει. Παντού! Αν εσύ ήσουν πατέρας και έβλεπες τα παιδιά σου να κάνουν πράγματα απαράδεκτα, δεν θα έριχνες ένα σκαμπίλι; Μέχρι εκεί που αντέχουν φυσικά…και δεν εννοώ σωματικά, αλλά ψυχικά. Μέχρι εκεί που αντέχει μια παιδική ψυχή. Έ, το ίδιο θα κάνει και ο Χριστός. Έτσι λέει ο λογισμός μου τουλάχιστον. Για πόσο ακόμα θα κάθεται να μας κοιτάει να βουλιάζουμε στην αμαρτία; Πόσο ακόμα υπομονή θα κάνει; Δεν σου λέω ότι θα μας σακατέψει. Αλλά, πάλι ο λογισμός μου λέει ότι ο καθένας θα βιώσει αυτά που έρχονται όσο ο καθένας ξεχωριστά αντέχει και φυσικά ανάλογα με τις πράξεις και την μετάνοιά μας. Αλλά δεν μπορεί αδελφέ μου να συνεχίζονται αυτά τα πράγματα εις τον αιώνα τον άπαντα. Θα επέμβει ο Κύριος.
- Εννοείς την Δευτέρα Παρουσία;
- Άσε την Δευτέρα Παρουσία. Αν γίνει αυτό, πάει, χαθήκαμε. Σκοπός είναι να μην χαθούμε. Και όταν λέω ”σκοπός είναι”, δεν εννοώ δικός μου σκοπός. Εννοώ του Κυρίου. Εννοώ του Πατέρα μας. Κοντά του μας θέλει, όχι μακριά του. Στην αγκαλιά του μας θέλει, κοντά. Πως να το πω. Γι’ αυτό θα μας δώσει μια μικρή φάπα. Να ξυπνήσουμε και εμείς. Γιατί όσο και αν το θέλει Αυτός, αν δεν το θέλουμε και εμείς, τότε ξέρεις… στου κουφού την πόρτα..κλπ, κλπ…
- Σε λίγο θα μας πεις ότι παρακαλάς για να γίνει πόλεμος, προκειμένου να σταματήσει η αμαρτία!
- Αυτό που παρακαλάω είναι να ενεργήσει ο Κύριος ώστε να σταματήσει αυτή η αμαρτία που υπάρχει σήμερα. Δεν θα Του πω εγώ πως θα ενεργήσει. Ούτε και θα κρίνω αυτό που τελικά θα αποφασίσει να κάνει. Γεννηθήτω το θέλημά Σου λέω πρώτα και μετά λέω στον Χριστό μας αυτά που θέλω να του πω. Δεν μπορεί να λέω πρώτα Γεννηθήτω το θέλημά Σου και μετά να προσεύχομαι να γίνει πόλεμος.
- Και πως μπορεί αλλιώς να σταματήσει η αμαρτία;
- Δεν ξέρω. Εγώ όμως σκέφτομαι λογικά. Και αυτό που συζητάμε είναι υπέρ άνω λογικής. Είναι υπέρλογο. Άρα είναι του Κυρίου. Αυτός ξέρει πως θα σταματήσει η αμαρτία. Μακάρι να μην είναι πόλεμος. Μακάρι….
- Ναι, αλλά η Πατερική παράδοση που επικαλείσαι, αυτό λέει. Ότι θα γίνει πόλεμος. Εσύ τα λες… Θα γίνει πόλεμος λες…. Άρα;
- Άρα, τι;
- Θα γίνει πόλεμος ή όχι;
- Μακάρι να μην γίνει. Μακάρι να μην επιτρέψει ο Κύριος να σταματήσει η αμαρτία με αυτόν τον τρόπο. Αν και πολλοί θα πάνε στον Παράδεισο, αλλά ο πόνος που θα μείνει θα είναι μεγάλος. Δεν ξέρω, μακάρι να μην γίνει πόλεμος. Μακάρι να προλάβουμε να μετανοήσουμε.
- …
- Πότε είπες ότι θα πας να εξομολογηθείς;
- Δεν είπα.
- Αν σου έλεγα ότι δεν θα γίνει πόλεμος αν εξομολογηθείς, θα πήγαινες;
- Δεν ξέρω.
- …μετά μου λες εμένα ότι προσεύχομαι για να γίνει πόλεμος. Εσύ τι κάνεις; Δεν προσεύχεσαι, αλλά δεν κάνεις και τίποτα για να μην γίνει. Καλός είσαι και του λόγου σου.
- Άρχισες πάλι να λες τα δικά σου.
- Με συγχωρείς. Έχεις δίκιο. Να πας όμως αδελφέ μου. Να πας. Για την ψυχή σου. Για να ηρεμήσεις…να ξελαφρώσεις. Μην το αμελείς.
- Καλά, θα το σκεφτώ. Εν τω μεταξύ σταμάτα να μιλάς συνέχεια για αυτά τα πράγματα γιατί πραγματικά έχεις γίνει ο περίγελος της παρέας.
- Εξαρτάται για ποια παρέα μιλάς. Η δικιά μου παρέα, ο Άγγελός μου δηλαδή, χαίρεται ιδιαιτέρως και με καμαρώνει κάθε φορά που μιλάω για αυτά τα θέματα.
- Δεν καθαρίζω μαζί σου. Τέλος!
Μια εντελώς φανταστική συζήτηση…
για την αντιγραφή,
kotsarikos
- Τι εννοείς που ζω;
- Εννοώ, ποιος πιστεύει αυτές τις σαχλαμάρες, ότι θα πάρουμε την Πόλη και τα λοιπά.
- Όποιος θέλει. Δεν πιέζω κανέναν.
- Και σε πιστεύουν;
- Κάποιοι ναι.
- Εμένα μου φαίνονται εντελώς ηλίθια όλα αυτά.
- Εμένα μου φαίνεται ηλίθιο να είχαμε χρέος πριν την Τρόικα 160 δις και τώρα μετά το σώσιμο να έχουμε 360. Αλλά από ότι φαίνεται αυτό είναι λογικό για όλους.
- Μη μου το πας στα οικονομικά. Πως γίνεται κάποιος να πιστεύει ότι θα μετακομίσει στην Κωνσταντινούπολη μετά από 10 χρόνια; Πρέπει να έχει χαζέψει τελείως.
- Σου εξήγησα ότι δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν.
- Ναι αλλά γίνεσαι ο περίγελος της παρέας, όταν ξεφουρνίζεις κάθε τρεις και λίγο για πολέμους και χρυσά κουτάλια….
- Έχεις δίκιο. Ορισμένες φορές είμαι υπερβολικός.
- Ναι, αλλά δεν έχω καταλάβει ακόμα εσύ… εσύ, πως τα πιστεύεις αυτά;
- Μα, αποτελούν μέρος της Πατερικής μας παράδοσης. Η Πατερική μας παράδοση, εκτός από όλα αυτά που αφορούν την Σωτηρία τη ψυχής μας, μας έχει μιλήσει και για όλα αυτά που πρόκειται να συμβούν. Η αλήθεια είναι ότι ενώ έπρεπε να ασχολούμαι περισσότερο με την Σωτηρία της ψυχής μου, ασχολούμαι με τα επερχόμενα. Αυτό είναι αλήθεια. Καμιά φορά ξεχνάω ποια Βασιλεύουσα πρέπει να έχω στο μυαλό μου.
- Όλο αυτό το σκέφτηκες μόνος σου;
- …
- Τέσπα, εμένα δεν με πείθεις.
- Ειδικά εσένα, δεν θέλω να σε πείσω για την Πόλη. Μπορώ να σε πείσω να πας να εξομολογηθείς; Αν το καταφέρω αυτό, μου φτάνει.
- Ότι σε βολεύει κάθε φορά.
- Δεν είναι αμαρτία αυτό….
- Δεν ξέρω αν μπορώ να πάω…και που να πάω; Από την μια ζητάνε λεφτά για να κάνουν μια βάπτιση και από την άλλη εξομολογούν. Πως το βλέπεις εσύ αυτό; Θα πήγαινες;
- Την πάτησες τώρα…
- Τι εννοείς;
- Εννοώ ότι με αυτό που είπες τελικά θα καταφέρω να σε πείσω και για την εξομολόγηση, αλλά και για την Πόλη.
- Θα μου βάλεις και δέκα χιλιάρικα στον λογαριασμό να πληρώσω κάτι υποχρεώσεις που έχω;
- Έχει ο Θεός για αυτά. Αυτά να τα αναθέτεις. Θα φροντίζει Αυτός άμα τα αναθέτεις. Αν προσπαθείς να βρίσκεις λύσεις μόνος σου, τότε είναι που δεν πρόκειται να γίνει τίποτα.
- Λέγε και άσε τις αμπελοφιλοσοφίες. Από την μια λεφτά για βάφτιση και από την άλλη εξομολόγηση.
- Λοιπόν, άκου. Πρώτον, στην εξομολόγηση δεν είναι παρόν μόνο ο Πνευματικός σου. Είναι και ο ίδιος ο Κύριος, καθώς και ο Άγγελός σου. Άρα, εσύ όταν είσαι με τον πνευματικό σου και λες τις αμαρτίες σου δεν τις λες στον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, αλλά στον ίδιο τον Κύριο. Όταν κλαις για αυτά που έκανες, αν κλάψεις γιατί είσαι και λίγο χοντρόπετσος εσύ, το κάνεις γιατί πραγματικά ντρέπεσαι για αυτά που έχεις κάνει και πραγματικά ζητάς να σε συγχωρέσει. Άρα, συμπέρασμα πρώτο. Άλλου δίνεις τα λεφτά, και αλλού ζητάς συγχώρεση. Μην τα μπλέκεις. Δεύτερον. Πριν την πτώση της Πόλης, οι ιερείς τότε πουλούσαν ακόμα και την Θεία Κοινωνία. Ξέρεις τι έγινε κατά την πτώση και μετά από αυτή. Το ίδιο θα γίνει και τώρα. Τότε που λες, υπήρχαν άνθρωποι που φώναζαν ότι αυτό δεν είναι σωστό. Και πως ο Θεός θα τους τιμωρήσει. Όπως και έγινε τελικά. Όπως και τότε κανείς δεν πίστευε ότι θα πέσουν τα τείχη της Πόλης, έτσι και τώρα κανείς δεν πιστεύει ότι θα πεινάσουμε.
- Τα μαγειρεύεις όπως σε βολεύει.
- Άκουσες κάτι παράλογο;
- Όχι. Άλλα ακόμα δεν με πείθεις για την Πόλη.
- Βρε ευλογημένε, άσε την Πόλη. Πρώτα έχεις άλλες δουλειές. Σου εξήγησα τι γίνεται κατά την εξομολόγηση. Έχεις άλλες απορίες;
- Δεν υπάρχει περίπτωση να πάω και να πω στον παπά τις αμαρτίες μου. Τα έχω πει στον Χριστό.
- Είδες τον Χριστό;
- Στην εικόνα ντε…
- Ά! τώρα κατάλαβα. Και μετά μου λες εμένα ότι τα κάνω όπως με βολεύει. Και να σε ρωτήσω, αν έχεις κάποιο θέμα που χρειάζεσαι συμβουλή, τι κάνεις; Ας πούμε ότι έχεις μια κακιά συνήθεια και ενώ προσπαθείς να την σταματήσεις, δεν το καταφέρνεις. Τι κάνεις; Ρωτάς την εικόνα;
- Ναι. Λέω Χριστέ μου φώτισέ με να το αντιμετωπίσω αυτό.
- Και που ξέρεις ότι η λύση που θα σου πει ο λογισμός σου είναι η απάντηση που περιμένεις από τον Χριστό μας.
- Δεν το ξέρω.
- Αυτό σου λέω. Η προσευχή είναι ένα εργαλείο να στο πω απλά. Αν όμως δεν σου πει και ο μάστορας δυο λόγια για το πως να το χειριστείς, τότε νομίζεις ότι θα φτιάξεις τίποτα; Τίποτα δεν θα γίνει. Να μην πω ότι θα δημιουργήσεις ένα τερατούργημα.
- ….
- Να συμπεράνω ότι δεν διαφωνείς κάπου.
- Σκέφτομαι…
- ….
- Συνεχίζεις όμως να είσαι ο περίγελος της παρέας όταν μιλάς για πολέμους, πείνες και τα λοιπά.
- Κοίτα, οι πόλεμοι έχουν ένα καλό.
- Ναι…αναδιανέμεται ο πλούτος.
- Καλό είπα, όχι κακό.
- Δεν είναι καλό να αναδιανεμηθεί ο πλούτος;
- Έτσι όπως γίνεται κάθε φορά μετά από κάθε πόλεμο, οι πλούσιοι να έχουν περισσότερα και οι φτωχοί λιγότερα, προφανώς δεν είναι καλό.
- Σωστό αυτό.
- Λοιπόν, για να μην μακρηγορούμε, σου λέω ότι το καλό που έχουν οι πόλεμοι, είναι ότι σταματάει η αμαρτία.
- Τι λες τώρα; Υπάρχει χειρότερη αμαρτία από το να σκοτώνει κάποιος έναν άλλο άνθρωπο.
- Πολλές χειρότερες υπάρχουν. Πάρα πολλές. Και οι περισσότερες γίνονται σήμερα, στις μέρες μας. Έχει βρωμίσει ο τόπος. Δεν το νιώθεις εσύ; Μετά μου λες εμένα που ζω! Όπου και να κοιτάξεις αμαρτία υπάρχει. Παντού! Αν εσύ ήσουν πατέρας και έβλεπες τα παιδιά σου να κάνουν πράγματα απαράδεκτα, δεν θα έριχνες ένα σκαμπίλι; Μέχρι εκεί που αντέχουν φυσικά…και δεν εννοώ σωματικά, αλλά ψυχικά. Μέχρι εκεί που αντέχει μια παιδική ψυχή. Έ, το ίδιο θα κάνει και ο Χριστός. Έτσι λέει ο λογισμός μου τουλάχιστον. Για πόσο ακόμα θα κάθεται να μας κοιτάει να βουλιάζουμε στην αμαρτία; Πόσο ακόμα υπομονή θα κάνει; Δεν σου λέω ότι θα μας σακατέψει. Αλλά, πάλι ο λογισμός μου λέει ότι ο καθένας θα βιώσει αυτά που έρχονται όσο ο καθένας ξεχωριστά αντέχει και φυσικά ανάλογα με τις πράξεις και την μετάνοιά μας. Αλλά δεν μπορεί αδελφέ μου να συνεχίζονται αυτά τα πράγματα εις τον αιώνα τον άπαντα. Θα επέμβει ο Κύριος.
- Εννοείς την Δευτέρα Παρουσία;
- Άσε την Δευτέρα Παρουσία. Αν γίνει αυτό, πάει, χαθήκαμε. Σκοπός είναι να μην χαθούμε. Και όταν λέω ”σκοπός είναι”, δεν εννοώ δικός μου σκοπός. Εννοώ του Κυρίου. Εννοώ του Πατέρα μας. Κοντά του μας θέλει, όχι μακριά του. Στην αγκαλιά του μας θέλει, κοντά. Πως να το πω. Γι’ αυτό θα μας δώσει μια μικρή φάπα. Να ξυπνήσουμε και εμείς. Γιατί όσο και αν το θέλει Αυτός, αν δεν το θέλουμε και εμείς, τότε ξέρεις… στου κουφού την πόρτα..κλπ, κλπ…
- Σε λίγο θα μας πεις ότι παρακαλάς για να γίνει πόλεμος, προκειμένου να σταματήσει η αμαρτία!
- Αυτό που παρακαλάω είναι να ενεργήσει ο Κύριος ώστε να σταματήσει αυτή η αμαρτία που υπάρχει σήμερα. Δεν θα Του πω εγώ πως θα ενεργήσει. Ούτε και θα κρίνω αυτό που τελικά θα αποφασίσει να κάνει. Γεννηθήτω το θέλημά Σου λέω πρώτα και μετά λέω στον Χριστό μας αυτά που θέλω να του πω. Δεν μπορεί να λέω πρώτα Γεννηθήτω το θέλημά Σου και μετά να προσεύχομαι να γίνει πόλεμος.
- Και πως μπορεί αλλιώς να σταματήσει η αμαρτία;
- Δεν ξέρω. Εγώ όμως σκέφτομαι λογικά. Και αυτό που συζητάμε είναι υπέρ άνω λογικής. Είναι υπέρλογο. Άρα είναι του Κυρίου. Αυτός ξέρει πως θα σταματήσει η αμαρτία. Μακάρι να μην είναι πόλεμος. Μακάρι….
- Ναι, αλλά η Πατερική παράδοση που επικαλείσαι, αυτό λέει. Ότι θα γίνει πόλεμος. Εσύ τα λες… Θα γίνει πόλεμος λες…. Άρα;
- Άρα, τι;
- Θα γίνει πόλεμος ή όχι;
- Μακάρι να μην γίνει. Μακάρι να μην επιτρέψει ο Κύριος να σταματήσει η αμαρτία με αυτόν τον τρόπο. Αν και πολλοί θα πάνε στον Παράδεισο, αλλά ο πόνος που θα μείνει θα είναι μεγάλος. Δεν ξέρω, μακάρι να μην γίνει πόλεμος. Μακάρι να προλάβουμε να μετανοήσουμε.
- …
- Πότε είπες ότι θα πας να εξομολογηθείς;
- Δεν είπα.
- Αν σου έλεγα ότι δεν θα γίνει πόλεμος αν εξομολογηθείς, θα πήγαινες;
- Δεν ξέρω.
- …μετά μου λες εμένα ότι προσεύχομαι για να γίνει πόλεμος. Εσύ τι κάνεις; Δεν προσεύχεσαι, αλλά δεν κάνεις και τίποτα για να μην γίνει. Καλός είσαι και του λόγου σου.
- Άρχισες πάλι να λες τα δικά σου.
- Με συγχωρείς. Έχεις δίκιο. Να πας όμως αδελφέ μου. Να πας. Για την ψυχή σου. Για να ηρεμήσεις…να ξελαφρώσεις. Μην το αμελείς.
- Καλά, θα το σκεφτώ. Εν τω μεταξύ σταμάτα να μιλάς συνέχεια για αυτά τα πράγματα γιατί πραγματικά έχεις γίνει ο περίγελος της παρέας.
- Εξαρτάται για ποια παρέα μιλάς. Η δικιά μου παρέα, ο Άγγελός μου δηλαδή, χαίρεται ιδιαιτέρως και με καμαρώνει κάθε φορά που μιλάω για αυτά τα θέματα.
- Δεν καθαρίζω μαζί σου. Τέλος!
Μια εντελώς φανταστική συζήτηση…
για την αντιγραφή,
kotsarikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου