Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα...

Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα

Σήμερα θα σας πω μια ιστορία: Έχει κατέβει ο Θεός στη γη με στόχο να ρωτήσει τους ανθρώπους αν είναι ευχαριστημένοι από τη ζωή τους, αν έχουν παράπονα και αν τους λείπει κάτι.
Ξεκινάει, λοιπόν, από τη Γερμανία. Βρίσκει έναν γεωργό και τον ρωτάει αν περνάει καλά και τι θα ήθελε για να βελτιώσει τη ζωή του.
-''Θεούλη μου'' του λέει ο Γερμανός, ''έχω δυο αγελάδες και βγάζω γάλα για την οικογένειά μου. Θα ήθελα παραπάνω για να μπορώ να το πουλήσω και να ζω καλύτερα.''
Και ο Θεός του δίνει δέκα αγελάδες και ένα σκύλο.
Φεύγει ο Θεός από τη Γερμανία και πάει στην Αγγλία. Βλέπει έναν Εγγλέζο και του κάνει την ίδια ερώτηση. Και ο Εγγλέζος απαντάει:





- ''Θεούλη μου, να είσαι καλά. Έχω να απλό μηχανάκι για να πηγαίνω στη δουλειά μου και με τρώει η βροχή και το αγιάζι. Θα ήθελα να έβγαζα παραπάνω χρήματα για να πάρω ένα αυτοκίνητο.''
Τότε ο Θεός του δίνει ένα μεγάλο αυτοκίνητο.
Έφυγε ο Θεός και πήγε στην Αυστρία όπου μοίρασε αγροκτήματα, πήγε στη Γαλλία και μοίρασε πύργους και στη Τουρκία και μοίρασε τζαμιά.Άφησε τελευταία την Ελλάδα. Κάνει, λοιπόν, την ίδια ερώτηση και στον πρώτο Έλληνα που συνάντησε και ο Έλληνας του απαντάει:

-''Να σου πω Θεούλη μου , ωραία τα έχεις φτιάξει, αλλά εμένα με ξέχασες. Έχω 2 παιδιά, δεν έχω δουλειά, το σπίτι μου είναι μια παράγκα,η γυναίκα μου όλη μέρα γκρινιάζει και ΄γω βλέπω πως ζει ο γείτονας ευτυχισμένος και ζηλεύω.''
Τον ρωτάει τότε ο Θεός:
-''Τι θέλεις τέκνο μου για να είσαι χαρούμενος;''
Και ο Έλληνας απαντάει:
- ''Θέλω να ρίξεις φωτιά και να κάψεις το σπίτι του διπλανού, να χάσει τη δουλειά του και η γυναίκα του να τον παρατήσει.''
Αυτοί είμαστε οι Έλληνες. Έτσι σκεφτόμαστε, έτσι πράττουμε, έτσι συμμετέχουμε στα κοινά. Δεν μας ενδιαφέρει να προχωρήσουμε ενωμένοι και να βρούμε τον κοινό παρονομαστή της αυριανής μέρας. Δεν μας ενδιαφέρει να παλέψουμε για ένα καλύτερο αύριο. Το μόνο που μας νοιάζει είναι, αν είμαστε εμείς δυστυχισμένοι, να γίνουν και οι υπόλοιποι. Αν υποφέρουμε εμείς, να υποφέρει κι ο διπλανός. Αντί να κοιτάξουμε πώς θα βγούμε από το τέλμα στο οποίο βρισκόμαστε, κοιτάμε να ρίξουμε και τον διπλανό μέσα, σαν να είναι η μόνη μας σωτηρία δυστυχία.Ακούγεται εξωπραγματικό, αλλά δυστυχώς αληθινό και τη νοοτροπία αυτή δεν τη συναντάμε μόνο στους Έλληνες χαμηλού κοινωνικού ή βιοτικού επιπέδου, όπως ίσως να πιστεύουν πολλοί, αλλά και σε Έλληνες με πανεπιστημιακή μόρφωση και ανώτερο επίπεδο.
Μερικές φορές μπορεί στα λόγια να ακούγεται εύκολο το ανάθεμα: ''Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα'' , αλλά στη πράξη ξέρουμε πολύ καλά ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν αν συμβεί κάτι τέτοιο. Επομένως, τι κάνουμε ως Έλληνες πολίτες;; Αναλογιζόμαστε τους στίχους του εθνικού μας ποιητή και ψάχνουμε να βρούμε λύσεις .
Κι η Διχόνοια που βαστάει,
ένα σκήπτρο η δολερή,
καθενός χαμογελάει ,
"πάρ΄το", λέγοντας "και συ"....
http://paterikos.blogspot.gr/

http://press-gr.blogspot.gr/2012/08/blog-post_8739.html