Σέ κάθε άνθρωπο υπάρχει στόν εσωτερικό του κόσμο έμφυτη η φορά πρός τόν Θεό, η θρησκευτικότης εκφραζομένη μέ σειρά εκδηλώσεων, κυριοτέρα τών οποίων είναι η προσευχή. Πρόκειται γιά ένα μεγάλο δώρο τού Θεού στόν άνθρωπο καί αυτή η δυνατότητα τής προσευχής αποτελεί εξαιρετικό προνόμιο τής ανθρώπινης ύπαρξης.
Κατά τήν ιερή ώρα τής προσευχής, τό δημιούργημα, ο άνθρωπος συνομιλεί μέ τόν Δημιουργό του, το πλάσμα μέ τόν Πλάστη του καί αξιώνεται πραγματικά χρησιμοποιώντας τό λογικό του να «αίρει την ψυχήν του», προς τον Πάνσοφο, Παντοδύναμο και Πανάγαθο Θεό.
Ειδικότερα η καθημερινή πρωϊνή προσευχή στά σχολεία μας, η λεγόμενη «Κυριακή Προσευχή», δηλαδή τό «Πάτερ Ημών», έχει μεγάλη παιδαγωγική αξία γιά τήν όλη διαμόρφωση τής προσωπικότητος τών μαθητών.
Πρώτον, η προσφώνηση «Πάτερ ημών», πατέρα μας, ηχεί πολύ στοργικά καί στηρικτικά καί νοιώθει ο προσευχόμενος ότι δέν είναι μόνος καί ορφανός αλλά έχει Πατέρα πού τόν ακούει, τόν αγαπά καί μεριμνά γι αὐτόν, γιά τό παιδί του.
Μέ τό «Αγιασθήτω τό όνομά Σου», η επόμενη φράση ζητούμε καί επιθυμούμε ν ἁγιασθεῖ ο Θεός μέσα μας. Τό αγιαστικό του έργο νά φθάσει καί σε μας. Μέ τό αίτημα, «ελθέτω η βασιλεία σου», προσευχόμεθα νά έλθει η πνευματική βασιλεία τού Θεού στίς ψυχές μας, δηλαδή « θεία χάρις του στή ζωή μας.
«Γεννηθήτω τό θέλημά Σου», σημαίνει νά γίνει τό θείο θέλημα στή γή τών ανθρώπων όπως αυτό γίνεται στόν ουρανό καί μάλιστα όταν υπάρχουν δυσκολίες, θλίψεις καί απογοητεύσεις.
Τό επόμενο αίτημα, «τόν άρτον ημών τόν επιούσιον, δός ημίν σήμερον», είναι εξόχως σημαντικό.
Κάτω μάλιστα από τήν λέξη «άρτον», πού είναι η βασική τροφή τού ανθρώπου, κρύβεται κάθε άλλη τροφή καί κάθε άλλη μας υλική ανάγκη.
Συμβολίζει βέβαια καί τήν πνευματική τροφή τής ψυχής.
Έπειτα τό «και άφες ημίν τά οφειλήματα ημών ως καί ημεις αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών», έχει μεγάλη παιδαγωγική σημασία γιά τήν αξία τής ταπεινοφροσύνης καί τής συγχωρητικότητος.
Μέ τό αίτημα αυτό καταπολεμειται κάθε είδους βία πού παρουσιάζεται ενίοτε στίς σχολικές κοινότητες.
Καί «μή εισενέγκεις ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού», είναι τά τελευταία αιτήματα τής προσευχής μέ τά οποία ζητούμε νά μην επιτρέψει ο Θεός νά πέσουμε σέ πειρασμό αλλά πολύ περισσότερο νά μάς ελευθερώσει από τήν αιχμαλωσία τού ανθρωποκτόνου καί χαιρεκάκου εχθρού, του διαβόλου.
Οφείλουμε νά υπογραμμίσουμε ότι πράγματι η προσευχή αυτή λειτουργεί ως ηθικόν στήριγμα τών μαθητών, ως φράγμα παραβατικών συμπεριφορών, ως πνευματική τροφή τής ψυχής, ως θεμέλιο εσωτερικής ηρεμίας, ως δυναμική πολιτισμού.
Όσοι απαξιώνουν τήν παραδεδομένη πρωϊνή αυτή προσευχή στά σχολεία μας θ ἄξιζε ν ἀρχίσουν νά τήν λέγουν κάθε μέρα ώστε νά εισέλθουν στό βαθύτερο πνευματικό της νόημα καί νά αισθανθούν καί αυτοί τήν γλυκύτητα τών λόγων τής Κυριακής αυτής προσευχής.
Μετά τιμής καί ευχών
Αρχιμ. Χρυσόστομος Παπαθανασίου Δρ. Ν. & Θ.
Ιεροκήρυξ Καθεδρικού Ναού Αθηνών
Διευθυντής Ιδιαιτέρου Γραφείου Μακαριωτάτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου