Για λίγες ημέρες ήμασταν οικογενειακώς διακοπές. Βρεθήκαμε στην Κέρκυρα όπου είδαμε αγαπητούς φίλους και γνωρίσαμε νέους.
Κάποια βραδυά για να κάνω το χατήρι των παιδιών τους λέω «θα σας πάω απόψε στον Botrini!» γνωρίζοντας ότι θα χρειαστεί να διαθέσω λίγα χρήματα παραπάνω από το κανονικό.
Μπήκα στο site του γνωστού σεφ, είδα τις τιμές και είδα ότι το λίγο παραπάνω ήταν ο ...μισός προϋπολογισμός των διακοπών!
«Δεν θα σας αρέσουν τα φαγητά...» είπα για να τους ξεγελάσω όμως ο μεγάλος κατάλαβε...
«Είναι ακριβά για εμάς, ε μπαμπά;» μου είπε.
«Είναι όντως ακριβά για εμάς» του είπα απογοητευμένος.
«Δεν πειράζει θα πάμε εκεί όταν θα τρώμε με χρυσά κουτάλια!» μου είπε και χαμογελάσαμε κι οι δύο...
Πέρα από την αστεία πλευρά του συμβάντος σκεφτόμουνα πως στην πίστη ενός αγνού παιδιού σε ένα καλύτερο μέλλον ίσως τελικά κρύβεται η μεγαλύτερη αναγεννητική δύναμη που τη χρειαζόμαστε όσο τίποτε άλλο αυτήν την στιγμή... Με την δύναμη της πίστης αυτών των παιδιών ίσως τελικά καταφέρουμε να φάμε στον Botrini την επόμενη φορά...
http://hggiken.pblogs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου