Κι' ενώ εσείς σε συσκέψεις-συνέδρια παρανόμων- θα ακονίζετε τα μαχαίρια για μιαν ακόμη μαχαιριά στο κορμί της πατρίδας, για την αυτοκτονία του επόμενου Έλληνα, για να βαθύνετε την πληγή εκείνων που επέλεξαν να ζήσουν, εμείς θα υποδεχόμαστε την Παναγιά του επόμενου Δεκαπενταύγουστου, στρώνοντας χαλί τα δάκρυα και τις υπομονές μας και όχι την απελπισία.Μπορείτε να μας κάνετε να πεινάσουμε -αλήθεια είναι αυτό- αλλά δεν θα μπορέσετε ποτέ να σβήσετε τα κεριά των απογευματινών παρακλήσεων, στο όνομά Της!
Δεκαπέντε τον αριθμό...δεκαπέντε ονομασμένες ελπίδες πως θάρθει η μέρα που τίποτε πια δεν θα είναι σκλαβωμένο σε τούτη την "ελεύθερη" χώρα, πως οι άνθρωποι θα πάψουν να αυτοκτονούν, πως η ξεδιαντροπιά σας θα γίνει κακό παρελθόν και το μέλλον μας θα οριστεί από τις προσευχές και τις απαντοχές που δεν υπέκυψαν.
Θα ζήσουμε επειδή δεν το θέλετε και επειδή κάποιος πρέπει να Την υποδέχεται, τις εσπερινές ώρες, στους ναούς μας.
Κάθε μέρα!
Θα γεμίσουν οι εκκλησιές, θα τα παίρνετε τα μαντάτα και θα καίγεστε όλοι εσείς που επιδιώκετε ή συναινείτε στην άλωση όσων -σε πείσμα των δήθεν εκμοντερνισμένων αντιλήψεων σας- κράτησαν όρθιο το έθνος.
Η Μάνα μας θάρθει και φέτος -αν και δεν έφυγε ποτέ-. Εν δόξη και τιμή και μεις με δανεικιά δόξα την ευσπλαχνία Της, θα σας πολεμήσουμε: Με ένα κερί, ένα κόμπο λιβάνι και ένα στεναγμό-ικεσία.....απλά πράγματα και σίγουρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου