Αντώνης ΠανούτσοςMια χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει με 1 εκατομμύριο ανέργους και μόνο σχέδιο τον περιορισμό του Δημοσίου. Για την ακρίβεια, μπορεί σε μια χώρα με παράδοση στην πειθαρχία όπως η Γερμανία, αλλά σε μια χώρα όπου ο ατομικισμός είναι θρησκεία και θυσία είναι αυτό που πρέπει να κάνει ο διπλανός, κανένας δεν πρόκειται να κάτσει να περιμένει δύο και τρία χρόνια μέχρι η οικονομία να ανακάμψει.
Την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου -έστω με ένα ποσοστό ξεφτίλας, αφού οι αρχηγοί θα πρέπει να πάνε και να ζητούν καινούριες παροχές σε μια συμφωνία που υπέγραψαν πριν από έξι μήνες- αντιλαμβάνονται στη Ν.Δ. και στο ΠΑΣΟΚ. Επίσης η ΔΗΜ.ΑΡ. ποτέ δεν είχε πρόβλημα, αφού πάντα ήταν υπέρ μιας άλλης οικονομικής συμφωνίας, αλλά πάντα μέσα στην Ευρώπη. Οι Ανεξάρτητοι Ελληνες του Πάνου Καμμένου θα καταγγείλουν το μνημόνιο και τους τοκογλύφους τραπεζίτες, αλλά όταν έχει περάσει στο Δημόσιο κατά 100% η κυριότητα της Τραπέζης της Ελλάδος, έχουν πληρωθεί οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις και αν έρθει η κακιά η ώρα όλο και κάτι καινούριο θα βρεθεί και τα κόμματα των X-treme politics. ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή παραμένουν κάργα αντιμνημονιακά, αλλά δεν προβλέπεται να παίξουν ρόλο στις επόμενες εκλογές όσον αφορά στις συμμαχίες. Δεν απομένει, λοιπόν, παρά το κόμμα της χαράς, ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, που όμως την τελευταία εβδομάδα εμφάνισε μια νέα μνημονιακή θέση: το «I foul, you foul».
Σύμφωνα με τη νέα θέση, όπως εκφράστηκε από τον Νίκο Βούτση, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει κυβέρνηση, θα πάει στην Ευρώπη και θα διαπραγματευτεί τσαμπουκαλεμένα το μνημόνιο - στο στυλ «για προσέξτε μην πάρω ανάποδες!». Εάν η μπλόφα -που οι ξένοι δεν την ξέρουν γιατί είναι ξένοι και δεν μπορούν να διαβάσουν ελληνικά- πιάσει, τη βολέψαμε. Αυτοί θα συνεχίσουν να δίνουν λεφτά για να μην καταστραφούν κι εμείς θα συνεχίσουμε να τα τρώμε - αλλιώς θα τους καταστρέψουμε. Αν όμως δεν πιάσει, αν πέσουμε στην περίπτωση του «I foul» που θα πούμε εμείς και του «you foul» που θα απαντήσουν οι ξένοι σαν τον Γιαννάκη, ο Τσίπρας θα γυρίσει πίσω και θα κάνει δημοψήφισμα. Το ποιο θα είναι το ερώτημα στο δημοψήφισμα είναι άγνωστο. Μπορεί να είναι αν θέλουμε να αναπνέουμε ή αν θέλουμε να κρατήσουμε όλοι μαζί την αναπνοή μας να γίνουμε μπλε και να πεθάνουμε και τότε να δούνε οι Ευρωπαίοι πόσο θα στενοχωρηθούν. Αλλά όποιο και αν είναι το ερώτημα, θα είναι κάτι σοβαρό και ώριμο σαν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Προτού η Ελλάδα καταστραφεί οριστικά, είναι καιρός τα κόμματα που πήραν το 80% στις τελευταίες εκλογές να αποφασίσουν ότι ανεξάρτητα από τη λέξη και τους τόνους όλα θα κάνουν το ίδιο πράγμα. Θα ζητήσουν πιο μαλακούς όρους.
Οσο για τη λέξη τα βρίσκουμε. Τα ελληνικά είναι πλούσια γλώσσα και είτε το πεις αιδοίο, είτε το πεις έτσι, είτε αλλιώς, όλοι καταλαβαίνουν ότι μιλούν για το ίδιο πράγμα - αυτό που σήμερα είναι η ελληνική οικονομία.
Ο εκβιασμός
Ο ρόλος του εκβιαστή είναι επικίνδυνος. Αυτός που εκβιάζεται ξέρει ότι ο εκβιασμός δεν είναι έγκλημα που γίνεται μια φορά. Ιδιαίτερα όταν ο εκβιαστής έχει μόνιμο πρόβλημα που θα τον κάνει να επανέρχεται. Αν μετά τις εκλογές η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας πάει στην Ευρωπαϊκή Ενωση και πει ότι αν φύγει από το ευρώ θα γίνει οικονομική ζημιά που, σύμφωνα με τον «Guardian», μπορεί να φτάσει το 1 τρισ. ευρώ, δεν εκβιάζει την Ευρωπαϊκή Ενωση αλλά τον κόσμο. Τη ζημιά δεν θα την πάθει μόνο η Γερμανία, αλλά και η Αμερική και η Ιταλία, ακόμα και η Κύπρος, που η οικονομία της κλονίστηκε από το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων, αφού οι κυπριακές τράπεζες είχαν πάνω από 2 δισεκατομμύρια. Οπότε ερχόμαστε σε μια θέση «μόνοι εναντίον όλων» - και κυρίως εναντίον χωρών που μέχρι τώρα ήταν φιλικές στην Ελλάδα.
Μόνος εναντίον όλων
Το «Μόνος εναντίον όλων» όμως πάει να γίνει και σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ. Πιθανόν επειδή δένει με τις φαντασιώσεις «ο κόσμος με μισεί, κανένας δεν με καταλαβαίνει» που έχουν οι έφηβοι, μέχρι να καταλάβουν ότι είναι ίδιοι όπως ακριβώς όλος ο κόσμος όταν ήταν στην ηλικία τους. Το «Μόνος εναντίον όλων» του ΣΥΡΙΖΑ βασίζεται στο ότι ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. μετά τις εκλογές του Μαΐου ασχολούνται λεπτομερώς με το τι έχουν πει και τι λένε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Η απάντηση είναι «καλώς ήρθατε στον κόσμο των μεγάλων».
Οι σαχλαμάρες
Στον κόσμο των μεγάλων κομμάτων όταν ένας πολιτικός λέει ότι δεν είχε καιρό να διαβάσει το μνημόνιο, όπως έκανε ο Χρυσοχοΐδης, η φράση θα τον κυνηγάει για πάντα. Αν ο Στρατούλης, λοιπόν, ήταν ακόμα σε ένα κόμμα που έπαιρνε 4%, το να πει ότι θα πάρει τις καταθέσεις και θα τις χρησιμοποιήσει για αναπτυξιακά μέτρα, όπως το να δώσει κτηματικά δάνεια, ουδένα θα ενδιέφερε και θα αφορούσε, αφού ο ίδιος θα μπορούσε να φτάσει στις καταθέσεις τόσο κοντά όσο είναι το ταμείο της τράπεζας στην οποία βρίσκονται. Με 20%, όμως, η θέση του Στρατούλη ενδιαφέρει - και πολύ μάλιστα. Τέλος, έχει την πλάκα του, αλλά δεν είναι ανάγκη όταν διαβάζουν στον Λαφαζάνη παλιά άρθρα που έγραψε να φωνάζει «σταματήστε τις αθλιότητες!» όπως φώναζε στον Μιχελάκη της Ν.Δ. στην τηλεόραση. Τον καταλαβαίνω, αφού όλοι έχουμε γράψει σαχλαμάρες -σε κανέναν δεν αρέσει να του τις διαβάζουν-, αλλά αντί να χτυπιέται μπορεί να φωνάζει δυνατά «λα, λα, λα» για να μην ακούει.
http://eleftheriskepsii.blogspot.com/
protothema
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου