Τετάρτη, Μαΐου 02, 2012

Παγκοσμιοποίηση κατά Ελλάδος

Ζούμε σε μια εποχή κατά την οποία σε παγκόσμιο επίπεδο επικρατεί η λεγομένη παγκοσμιοποίηση και η νέα τάξη πραγμάτων. Βεβαίως δεν πρόκειται για μια παγκοσμιοποίηση όπως όλοι θα επιθυμούσαμε, όπως θα επιθυμούσε ο κάθε πραγματικός κατά ήθος και κατά έθος δημοκράτης, όπως θα επιθυμούσε ο κάθε πολιτισμένος άνθρωπος, βασισμένη στην αδελφοσύνη των λαών, στο σεβασμό της διαφορετικότητας και της πολιτιστικής ταυτότητος εκάστου έθνους, στην αλληλεγγύη για τα προβλήματα των συνανθρώπων μας όπου γης, αλλά για μια παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου, με κύριους πρωταγωνιστές  τους τραπεζίτες.
Πρόκειται για μια παγκόσμια πλεκτάνη, για μια στυγνή παγκόσμια δικτατορία την οποία έχουν εγκαθιδρύσει οι πολυεθνικές με τους τραπεζίτες μαζί με τους υποτακτικούς τους κυβερνήτες των αναπτυσσόμενων και αναπτυγμένων κρατών. Μια δικτατορία η οποία βεβαίως δεν εδράζεται στην πυγμή των όπλων και στα σωματικά βασανιστήρια όπως έπρατταν οι δήθεν πολιτισμένοι αποικιοκράτες τους προηγούμενους αιώνες, αλλά στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στην εξαθλίωση και τη ψυχική εξόντωση.

Ο κεντρικός στόχος της πλανητικής δικτατορίας είναι η οικονομική μέχρι σημείου υποδουλώσεως, εκμετάλλευση των ανθρώπων. Για την υλοποίηση του κεντρικού στόχου οι παγκοσμιοποιητές δραστηριοποιούνται σε τρεις άξονες.


Ο πρώτος άξονας που είναι και ο πιο εμφανής έγκειται στην οικονομική εξαθλίωση των πολιτών. Αυτό επιτυγχάνεται κυρίως με τεχνητές οικονομικές κρίσεις, με την αθρόα και άνευ κανόνων  μετανάστευση, με την αποσύνθεση της μεσαίας τάξης, με την υψηλή ως παράλογη φορολογία, με τη συσσώρευση του χρήματος σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων, με την ακρίβεια, με τον υπερδανεισμό με πολύ υψηλό επιτόκιο χορηγήσεων, με φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας που εμποδίζουν την επιχειρηματική δράση, με τη μη εκμετάλλευση του πλούτου, με την υποαπασχόληση, αλλά και με άλλες μεθόδους.


Ο δεύτερος άξονας συνίσταται στην πολυδιάσπαση των κρατών. Η πολυδιάσπαση προωθείται κυρίως με την αναζωπύρωση από πλευράς πρακτόρων μειονοτικών ζητημάτων, υπαρκτών αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις ανύπαρκτων μειονοτήτων .Τα νέα κράτη που θα προκύψουν λόγω περιορισμένης έκτασης που συνεπάγεται μικρή κατά πάσα πιθανότητα πλουτοπαραγωγική δυνατότητα και λόγω μικρού πληθυσμού, θα έχουν ανίσχυρη διπλωματία. Συνεπώς θα υποκύπτουν σε εκβιασμούς και πιέσεις των παγκόσμιων αφεντικών και των εγχώριων λακέδων τους, αδυνατώντας να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των πολιτών.


Ο τρίτος άξονας συνίσταται στην απεθνικοποίηση των κρατών και κατά επέκταση των ανθρώπων. Η έννοια του έθνους περικλείει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν μια ανθρώπινη οντότητα όπως τη γλώσσα, τη θρησκεία, τις συνήθειες,  τον τρόπο ζωής, τους κώδικες επικοινωνίας με τους γύρω. Με πιο απλά λόγια η έννοια του έθνους χαρακτηρίζει την πολιτιστική ταυτότητα, τη ψυχή, το είναι ενός ανθρώπου.
Διερωτάται όμως κανείς, γιατί οι σύγχρονοι πλανητικοί δικτάτορες και οι πραιτοριανοί έμμισθοι δοσίλογοι τους επιδιώκουν την απεθνικοποίηση των κρατών και την ομογενοποίηση ολοκλήρου του παγκόσμιου πληθυσμού;


Η απάντηση είναι πως με την απεθνικοποίηση ουσιαστικά αφαιρούνται όλα εκείνα τα στοιχεία που διαμορφώνουν το χαρακτήρα και τον πολιτισμό κάθε ανθρώπινης ύπαρξης. Σε μια τέτοια περίπτωση ο άνθρωπος απωλεί τη ψυχή του, απωλεί το είναι του και μόνο πλέον μορφολογικά διαφέρει από τα άλλα έμβια όντα. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ένας κενός και αδύναμος άνθρωπος, με μειωμένες ηθικές και πνευματικές αντιστάσεις που ευκόλως δύναται να πέσει θύμα εκμετάλλευσης.
Μια ακόμα δικαίωση για του αρχαίους Έλληνες σοφούς και για τον Πλάτωνα που έλεγε πως η γνώση είναι δύναμη.


Η αφαίρεση της εθνικής ταυτότητας γίνεται με ποικίλους τρόπους. Η κάκιστη ποιότητας παιδεία, η κάκιστη εκμάθηση της γλώσσας (ο Πλάτωνας έλεγε πως η κακή χρήση της γλώσσας προκαλεί διασάλευση του λογικού), η έλλειψη παρουσίασης και προβολής άξιων και ηρωικών προτύπων, αλλά αντιθέτως η παρουσίαση ανούσιων ή και επιβλαβών προτύπων, η παραποίηση της ιστορίας, η μη καλλιέργεια της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως και κατά επέκταση του εθνικού φρονήματος, η αποδυνάμωση αρχών, αξιών και θεσμών, οι μειωμένες δαπάνες για την παιδεία, αλλά και η ιδεολογική τρομοκρατία από τους δήθεν προοδευτικούς και δημοκράτες που θέτουν ψευδεπίγραφα διλλήματα και χαρακτηρίζουν ως εθνικισμό και ρατσισμό την αγάπη για την πατρίδα είναι ενδεικτικές των μεθόδων αποδόμησης της εθνικής ταυτότητας.
Γεννάται τώρα το ερώτημα τι είναι πιο επικίνδυνο για μια χώρα η οικονομική δυσχέρεια ή η αποδόμηση του έθνους.


Εξετάζοντας το ζήτημα από ιστορικής άποψης θα λέγαμε σαφώς το δεύτερο, διότι κατά τη διάρκεια της ιστορίας ποτέ μα ποτέ μια χώρα δεν καταστράφηκε λόγω οικονομικών δυσκολιών, αλλά αντιθέτως εξαφανίστηκε η παράκμασε λόγω ελλιπούς παιδείας, λόγω έλλειψης φρονήματος και παρουσία κοινωνικής σήψης.
Αυτά συμβαίνουν σε παγκόσμιο επίπεδο και η Ελλάδα δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.
Απεναντίας η πατρίδα μας είναι από τις χώρες εκείνες οι οποίες έχουν υποστεί σε πολύ έντονο βαθμό τη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης, ίσως
μάλιστα περισσότερο και από οποιαδήποτε άλλη. Αυτό συμβαίνει για τρεις λόγους ένας για κάθε άξονα. 


Ο πρώτος έχει να κάνει με τις πλουτοπαραγωγικές μας δυνατότητες. Η εκμετάλλευση αυτών των δυνατοτήτων θα μπορούσε  να καταστήσει την Ελλάδα ως την ισχυρότερη οικονομική δύναμη παγκοσμίως με εξέχων βιοτικό επίπεδο για τους Έλληνες, γεγονός που θα απέτρεπε τα σχέδια των νεοταξιτών.


Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την παρουσία μιας σειράς γειτονικών κρατών που δεν τρέφουν τα καλύτερα δυνατά αισθήματα προς την Ελλάδα, διεκδικώντας τμήματα ελληνικής γης και σε συνδυασμό με το ότι η χώρα μας βρίσκεται στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων αποτελώντας πέρασμα μεταναστών, μεγάλο μέρος των οποίων και σε κάθε περίπτωση περισσοτέρων από όσους μπορούμε να αντέξουμε ως χώρα εγκαθίστανται στην Ελλάδα που συνεπάγεται βεβαίως με ζημιά πολλών δισεκατομμυρίων λόγο παραεμπορίου και παράνομης εκροής συναλλάγματος και αποτελεί μια χρυσή ευκαιρία για τους παγκόσμιους δικτάτορες να προκαλέσουν αναταραχή, με απώτερο σκοπό την πολυδιάσπαση της Ελλάδος.


Ο τρίτος λόγος, ίσως και ο σημαντικότερος για τον βρώμικο και ύπουλο πόλεμο τον οποίο υφιστάμεθα ως έθνος, συνίσταται στην ίδια μας την ιστορία. Όσο πιο λαμπρή είναι η ιστορία ενός έθνους, τόσο μεγαλύτερη υπερηφάνεια διακρίνει τους πολίτες , τόσο ισχυρότερο είναι το φρόνημα και συνεπώς τόσο πιο δυσκολοκατάβλητος ως προς το να υποταχθεί είναι ένας τέτοιος λαός, άρα και πιο έντονη θα πρέπει να είναι η επίθεση των παγκοσμιοποιητών εναντίον αυτού του λαού.
Ένας τέτοιος λαός είμαστε και εμείς οι Έλληνες με υπέρλαμπρη ιστορία, υψηλότατο φρόνημα και για αυτό έχουν εξαπολυθεί εναντίον μας οι λυσσαλέες ορδές των βαρβάρων νεοταξιτών.


Στην πατρίδα μας έχει κηρυχθεί εδώ και αρκετά χρόνια ένας ακήρυχτος, σιωπηλός και συνάμα ύπουλος πόλεμος. Οι παγκοσμιοποιητές με εκτελεστικά όργανά τους πολιτικούς εθνικούς μειοδότες, δημοσιογράφους και πανεπιστημιακούς, προσπαθούν να αποδυναμώσουν την πατρίδα μας και να απεθνικοποιήσουν τους Έλληνες. Βεβαίως όλοι αυτοί οι οποίοι αναφέρθηκαν και οι οποίοι στο σύνολό τους αποτελούν την πέμπτη φάλαγγα  της νέας τάξης στην Ελλάδα, εκφράζουν απόψεις που αποτελούν ελαχίστη μειοψηφία στην κοινωνία, δύνανται όμως να επηρεάσουν και να έχουν ολέθρια για τον ελληνισμό αποτελέσματα διότι κατέχουν υψηλότατες θέσεις στη δημόσια διοίκηση, στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης και στο χώρο της διανόησης.


Η Ελλάδα  υφίσταται πολυμέτωπη επίθεση.Στον τομέα της οικονομίας οι μισοί σχεδόν Έλληνες είτε είναι άνεργοι είτε υποαπασχολούνται είτε ακόμα και αν εργάζονται ο μισθός τους είναι κατώτερος των προσδοκιών της ζωής και κάτω από ένα καθεστώς ασυδοσίας του κεφαλαίου, λόγω της ηθελημένης αδιαφορίας των κυβερνόντων, που θυμίζει και είναι εργασιακός μεσαίωνας.


Το μέγεθος της δράσης των εθνομηδενιστών γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο στα εθνικά μας θέματα.Η πλήρης ανυπαρξία στρατηγικής, η αχαρακτήριστη υποχωρητικότητα είτε για λόγους ανικανότητας είτε για λόγους αισθημάτων συνδρόμου κατωτερότητας είτε για λόγους ευαρέσκειας των προς εσπερία υπερατλαντικών δήθεν συμμάχων μας προς αναρρίχηση αξιωμάτων, η έλλειψη ομοφωνίας ακόμα και για αυτονόητα ζητήματα μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, η μη συνειδητοποίηση των απίστευτων δυνάμεων του ελληνισμού, η ανεκμετάλλευτη στήριξη στρατηγικών συμμάχων, η προσκόλληση σε ανεπιτυχείς πολιτικές, ο κακός προγραμματισμός στις εξοπλιστικές αγορές τόσο σε κόστος όσο και σε ποιότητα και όλα αυτά συνεπικουρούμενα από την ένοχη σιωπή των πεμπτοφαλαγγιτών δημοσιογράφων έχουν ως αποτέλεσμα την απονεύρωση του ελληνικού λαού και την αποδυνάμωση της διπλωματίας.


Δημήτρης Νικολάκαινας
Βιολόγος


Σχόλιο Πελασγού : Όλοι αυτοί οι "κύριοι" δεν μπορούν να υπολογίσουν αυτό που τρέμουν, αυτούς που τρέμουν, τον αστάθμητο παράγοντα, ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ.
http://ellinonpaligenesia.blogspot.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου