Κυκλοφορεί από το πρωί σήμερα στο διαδίκτυο ένα άρθρο με τίτλο “Αν δεν πληρώσεις, χάνεις το ακίνητό σου σε δύο μήνες“. Επίσης, την περασμένη εβδομάδα, εμφανίστηκε ένα άρθρο, το οποίο αναφερόταν στην “εκχώρηση δανείων σε εταιρείες του εξωτερικού“.
Κατά την άποψή μου, τέτοια άρθρα γράφονται κατόπιν παραγγελίας, με σκοπό να τρομοκρατήσουν τους δανειολήπτες που καθυστερούν ή δεν καταβάλλουν καθόλου πλέον τις δόσεις των δανείων τους.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Μία σύμβαση δανείου ή πιστωτικής κάρτας, μεταξύ των άλλων, πάντα αναφέρει ότι “για κάθε διαφορά μεταξύ δανειστή και δανειολήπτη, αρμόδια είναι τα δικαστήρια της Αθήνας”. Επίσης, κάθε τέτοια σύμβαση, διέπεται από την ελληνική νομθεσία. Άρα, στην περίπτωση που ο δανειστής θέλει να κινηθεί νομικά εναντίον του οφειλέτη, εφόσον υπάρχει καθυστέρηση ή στάση πληρωμών δόσεων, ο δρόμος είναι συγκεκριμένος. Είτε είναι ελληνική τράπεζα, είτε εταιρεία του εξωτερικού είτε ο μέγας Ναπολέοντας, η διαδικασία είναι απολύτως ίδια.
Επομένως άρθρα που δημιουργούν στον οφειλέτη την εντύπωση πως αν το δάνειό του εκχωρηθεί σε εταιρεία του εξωτερικού, τότε αλλάζει κάτι, μόνο ως πονηρού σκοπού μπορούν να χαρακτηριστούν. Διότι η απλοϊκή ερώτηση που έχω να κάνω είναι: Τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει εναντίον σου μια εταιρεία του εξωτερικού, που δεν μπορεί να το κάνει μια ελληνική τράπεζα;
Ας δούμε το σημερινό δημοσίευμα. Αναφέρει: “Χάνουν το πλεονέκτημα του χρόνου που είχαν μέχρι πρότινος οι κάτοχοι ακινήτων, προκειμένου να ρυθμίσουν τις οφειλές τους και προκειμένου να βρουν έναν ασφαλή τρόπο να περισώσουν την περιουσία τους”.
Ποιο πλεονέκτημα χρόνου είναι αυτό δηλαδή;
Η διαδικασία ήταν η εξής:
Μόλις σταματούσε τις πληρωμές ο οφειλέτης, η τράπεζα εξέδιδε διαταγή πληρωμής και προχωρούσε σε κατάσχεση και πλειστηριασμό του ακινήτου. Όλα αυτά μπορούσαν να γίνουν σε χρόνο αστραπή. Αν σήμερα παρουσιάζονται καθυστερήσεις, οφείλεται στον αστρονομικό αριθμό κόκκινων δανείων, που ως αποτέλεσμα έχει το φρακάρισμα των δικαστηρίων. Πέρα από αυτό, ο νόμος έδινε στον οφειλέτη τη δυνατότητα να ανακόψει τη διαταγή πληρωμής, που σήμαινε πρόσθετη καθυστέρηση.
Στη συνέχεια στο άρθρο αναφέρεται: “Στο επίμαχο νομοσχέδιο που κατατέθηκε για ψήφιση στη Βουλή, συμπεριλαμβάνεται διάταξη που προβλέπει τη διεξαγωγή της δίκης κατά της αναγκαστικής εκτέλεσης σε δυο μήνες, ενώ πριν απαιτούνταν έως και δυο χρόνια”.
Δηλαδή μέχρι τώρα οι δικάσιμοι καθυστερούσαν επειδή τα δικαστήρια αντί να δικάζουν, έπαιζαν καθημερινά τάβλι και δίκαζαν όποτε ήθελαν; Και ποιο είναι το επίμαχο νομοσχέδιο; Πότε κατατέθηκε και από ποιον;
Τότε να καταθέσουμε και ένα νομοσχέδιο που να καθορίζει ότι “με την άφιξη τους ασθενούς στο νοσοκομείο, να έχει ολοκληρωθεί η εξέτασή του εντός διώρου“. Εσείς πιστεύετε ότι είναι εφαρμόσιμο;
Τέλος, όπως και να θέλουν να το σχεδιάσουν, από τη στιγμή που ο πολίτης έχει δικαίωμα, για κάθε πράξη που νομίζει ότι τον θίγει, να καταφύγει στα δικαστήρια, το θέμα πάλι θα χρονίσει.
Αν υπήρχε ίχνος αλήθειας στο παραπάνω άρθρο, τότε με τον ίδιο τρόπο θα είχαν επιλύσει το θέμα του φορολογικού δικαστηρίου, όπου και εκεί ο φορολογούμενος, με την προσφυγή του, κατορθώνει να χρονοτριβήσει πάρα πολύ!
Η σκοπιμότητα του άρθρου είναι να τρομοκρατήσει τους δανειολήπτες, ώστε να τρέξουν στις τράπεζες και να κάνουν ρύθμιση των δανείων τους, με όρους που συμφέρουν και κατοχυρώνουν αποκλειστικά τις τράπεζες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου