Αρχιμανδρίτη κ.Σεραφείμ Δημητρίου
Ένα και ένα κάνουν δύο. Δύο και δύο τέσσερα. Τέσσερα και τέσσερα οκτώ και τριάντα, τριανταοκτώ. Τριανταοκτώ χρόνια πέρασαν από την μεταπολίτευση. Ακριβώς τριανταοκτώ χρόνια είναι ο παράλυτος της ευαγγελικής περικοπής κατακείμενος στις στοές της Προβατικής κολυμβύθρας και περιμένει το θαύμα. Τριανταοκτώ χρόνια παραλυσίας για τον άνθρωπο εκείνον, που δεν είχε κανένα να τον βοηθήσει, αλλά άκουσε τον Χριστό να του λέει «θέλεις υγιής γενέσθαι;» «Άνθρωπο ουκ έχω» απαντά ο παράλυτος και ο Χριστός κάνει το θαύμα. Τριανταοκτώ χρόνια παραλυσίας για την πατρίδα μας, γιατί οι περισσότεροι λέγαμε ακριβώς το αντίθετο «έχω άνθρωπο» και εννοούσαμε τον Βουλευτή, που θα έκανε αυτό που βόλευε εμάς, αλλά όχι και τους άλλους. Σήμερα λοιπόν καλούμαστε εμείς να κάνουμε το θαύμα. Είναι μια σύμπτωση αυτή; Προτιμώ να το θεωρώ σημάδι. Κυριακή του Παραλύτου και περιμένουμε ένα θαύμα.
Θα δανειστώ τα λόγια που αποδίδονται στον γέροντα Παΐσιο:
«Να ψηφίσετε όποιον βλέπετε ότι είναι ο καλύτερος, όποιον αγαπά τον Θεό και την πατρίδα μας, αυτόν να ψηφίσετε.
-Γέροντα, όλοι το ίδιο είναι.
-Βρε παιδιά, κοιτάξτε εδώ πέρα: όλες οι ελιές ίδιες είναι και όλες έχουν δάκο, όμως άλλες έχουν εκατό τοις εκατό, ενώ άλλες πενήντα τοις εκατό. Εμείς, λοιπόν, εφόσον έχουμε ανάγκη από ελιές, πρέπει να κοιτάξουμε ποιές έχουν το λιγότερο δάκο, γιατί διαφορετικά δε γίνεται. Και πάντα πρέπει να ψηφίζουμε με δύο κριτήρια:
α) με το πόσο αγαπά ο υποψήφιος το Θεό και είναι συνειδητό μέλος της Εκκλησίας και
β) με το πόσο αγαπά την πατρίδα και αποβλέπει στο γενικό καλό του τόπου κι όχι στο δικό του συμφέρον.
Εάν κάποιος χρησιμοποιήσει κάποιο άλλο κριτήριο, εκτός από αυτά τα δύο, τότε κινείται ιδιοτελώς, και δεν είναι αυτό που κάνει, χριστιανικό. Αργότερα θα επιτρέψει η Θεία Δικαιοσύνη να το πληρώσει».
Τα λόγια αυτά του γέροντα, μας φέρνουν στο μυαλό ότι όλα αυτά τα χρόνια της πολιτικής παραλυσίας στον τόπο μας, ο καθένας λειτούργησε με τα μικροσυμφέροντα του, τις υποχρεώσεις του, τα θέλω του, έχοντας ως επιλογή για την ψήφο του, πράγματα μικρά που δεν αφορούσαν το σύνολο.
Εδώ έρχεται μια φράση που θα μας ταράξει. «Από ένα κακό άρχοντα, είναι προτιμότερη η αναρχία». Είναι από την γραφίδα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσόστομου και ξεκάθαρα αποτελεί αυτό που θα λέγαμε, «πολιτική θεολογία». Ακριβέστερα: «…είναι προτιμότερο να μην διοικείται ένας λαός από κανένα άρχοντα, παρά να διοικείται από κακό και τρισάθλιο πολιτικό ηγέτη»(PG 63,231). Απαντάει, ο Ιερός Πατήρ πράγματι, στο επιχείρημα περί «του κινδύνου ακυβερνησίας», που επισείουν στα κεφάλια μας τα παρακολουθήματα των ξένων αφεντικών. Μας εκβιάζουν και μας τρομάζουν ότι θα έρθει χάος και ακυβερνησία. Η ελπίδα η δική μας όμως, ενσαρκώνεται εκεί που ο καθένας μας θα ακούσει σήμερα τον Χριστό να του λέει: «θέλεις υγιής γενέσθαι;».
Στον Γέροντα Παίσιο αποδίδονται και τα παρακάτω:
«…Θα έχετε κυβέρνηση και θα είναι σα να μην έχετε»
«…θα σας δώσουν πολλά λεφτά και μετά θα σας βάλουν δυσβάσταχτους φόρους, αλλά δεν θα προλάβουν να τους πάρουν»
«…ο κόσμος θα σιχαθεί τους πολιτικούς και θα τους πάρει με τις πέτρες»… και το 1983 στη Σουρωτή φέρεται ότι είχε αναφέρει: «Θα έρθει καιρός που θα ανεβοκατεβαίνουν κυβερνήσεις, θα εναλλάσσονται τα κόμματα, θα ανακαλούνται διατάγματα, θα ψηφίζονται νόμοι και θα καταργούνται άλλοι, και θα επικρατεί σύγχυση και ταραχή. Τότε, όμως, θα αντιδράσουν λίγοι πιστοί Χριστιανοί αλλά και...».
Έτσι λοιπόν, ακούγοντας τον γέροντα αλλά και τον Χρυσορήμονα, δεν θα πρέπει να φοβόμαστε, γιατί δικός μας άρχοντας είναι ο Ιησούς Χριστός. Δεν έχουμε λοιπόν ανάγκη άλλων σωτήρων. Σωτήρων σαν και αυτούς που μας τρομοκρατούν λέγοντας πως αν δεν τους ακολουθήσουμε, τα πάντα θα χαθούν. Εμείς χρόνια ακούμε τον Δαβίδ, που ο ίδιος ήταν άρχοντας, να μας λέει ξεκάθαρα: «Μή πεποίθατε επ' άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οίς ουκ έστι σωτηρία». Κανένας τους δεν μπορεί να μας σώσει, κανένας τους δεν μπορεί να είναι η ελπίδα μας. Ελπίδα μας είναι ο Εμμανουήλ.
Σήμερα η Εκκλησία μας, τιμά έναν δίκαιο της Παλαιάς Διαθήκης. Τον Ιώβ, στον οποίο δόθηκε το προσωνύμιο «πολύαθλος» Είναι και αυτό σύμπτωση άραγε; Μάλλον όχι, αφού όλα αυτά τα τριανταοκτώ χρόνια της παραλυσίας είμαστε και εμείς πολύαθλοι.
Εκείνοι οι οποίοι μας οδήγησαν εδώ, δεν έχουν περάσει, ούτε καν νιώσει τους πόνους και τα βάσανα του λαού. Αλλά όταν θα σηκώσουμε το δάχτυλο να τους δείξουμε, τότε τα τρία από τα δάχτυλα θα δείχνουν εμάς, που τους χρησιμοποιήσαμε για να διορίσουν τα παιδία μας, να παραδούν το αυθαίρετο μας και, και, και...
Ναι εμείς τους αφήσαμε να μας κρατάνε παράλυτους. Εμείς δεν ακούσαμε τον Χριστό να μας λέει, αυτά τα τριανταοκτώ χρόνια της μεταπολίτευσης «θέλεις υγιής γενέσθαι;»
Τώρα ήρθε η ώρα να Του ζητήσουμε λέγοντας «άνθρωπο ουκ έχω» το «καθείλε δυνάστας από θρόνων, και ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών και πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς».
amen.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου