η ευαγγελική δημοκρατία…

Η δεύτερη, μετά το Πάσχα Κυριακή, σύμφωνα με το ευαγγελικό ανάγνωσμα, έχει επικρατήσει να λέγεται Κυριακή των Μυροφόρων.
Παράλληλα όμως, και σύμφωνα με το αποστολικό ανάγνωσμα, θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί και ως η Κυριακή της Δημοκρατίας.
Όχι βέβαια της αρχαίας αθηναϊκής ή της ρωμαϊκής δημοκρατίας. Που στην πραγματικότητα ήταν ολιγαρχίες των ελεύθερων, λεγόμενων, πολιτών. Αφού εξουσίαζαν τους πολλαπλάσιους δούλους, τους οποίους αντιμετώπιζαν, πάνω κάτω, σαν ζώα.
Πράγμα που, περισσότερο ή λιγότερο, ισχύει και για όλες τις μετέπειτα, μέχρι σήμερα, κατ’ ευφημισμόν, λεγόμενες, δημοκρατίες. Όπου η ολιγαρχία του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου πλαστογραφεί τη θέληση των λαών. Και τους αντιμετωπίζει με τον ίδιο, περίπου, τρόπο, που οι αρχαίοι αντιμετώπιζαν τους δούλους.

Αλλά περί ποιας δημοκρατίας πρόκειται;
Της δημοκρατίας, που πραγματοποιήθηκε, για πρώτη και μοναδική φορά, στην πρώτη χριστιανική κοινωνία. Και ποτέ άλλοτε, μέχρι τώρα…
Όπως το σχετικό εδάφιο των Πράξεων των Αποστόλων (Δ, 32-35) μας επισημαίνει:

«Είχαν, μας λένε οι Πράξεις των Αποστόλων, οι πρώτοι χριστιανοί όλοι μια ψυχή και μια καρδιά. Και κανένας τους δεν έλεγε για κάτι ότι είναι δικό του. Αλλά ήταν όλα για όλους κοινά. Καθένας πρόσφερε ανάλογα με τις δυνάμεις του και έπαιρνε ανάλογα με τις ανάγκες του. Με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κανένας φτωχός ανάμεσά τους»!….
Δεν είναι μήπως αυτή η αληθινή δημοκρατία και ο πραγματικός σοσιαλισμός; Δεν βρίσκεται εδώ η θεμελιακή ιδέα, πάνω στην οποία εδράστηκε, όπως φαίνεται αργότερα, ο κεντρικός πυρήνας του περίφημου κομμουνιστικού μανιφέστου του Μαρξ!…
Δεν είναι η κοινωνία, που έχει ως υπέρτατη αξία της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και όχι τα οποιαδήποτε προκρούστεια νομικά κατασκευάσματα! Που κατακρεουργούν τον άνθρωπο στο όνομα απάνθρωπων και τυφλών συμφερόντων….
Μια πτυχή της δημοκρατικής λειτουργίας της πρώτης αυτής χριστιανικής κοινωνίας μας δίνει και το αποστολικό, όπως προαναφέραμε, ανάγνωσμα της Κυριακής των Μυροφόρων (Πράξεων ΣΤ,1-7), που αναφέρεται στην εκλογή των επτά διακόνων:
Παρατηρήθηκαν, μας λέει το κείμενο αυτό, στην πρώτη χριστιανική κοινωνία κάποια προβλήματα αδικίας και ανισότητας. Και το πλήρωμα της Εκκλησίας αποτάθηκε στους αποστόλους, για να δώσουν λύσεις.
Και οι Απόστολοι τους έδωσαν τις κατευθυντήριες γραμμές:
«Κάμετε τους είπαν εκλογές. Και εκλέξτε επτά ανθρώπους, που να έχουν φόβο Θεού, καλή φήμη και γνώση των θεμάτων, που σας απασχολούν . Και να τους αναθέσετε την επίλυσή των προβλημάτων σας».
Ο, τι περίπου συνιστούσε και ο Σωκράτης στους συμπολίτες του τους Αθηναίους. Και μάλλον αντίθετα απ’ αυτά που, συνήθως, κάνουμε εμείς σήμερα:
Που εκλέγουμε, συχνά, ανθρώπους αθεόφοβους και διεστραμμένους. Παραμοφωμένους σε κολλέγια και πανεπιστήμια ηθικής και εθνικής μετάλλαξης. Βουτυρομπμπέδες και σοκολατόπαιδα ανίκανα και παντελώς άσχετα με το έργο, που αναλαμβάνουν να επιτελέσουν…
Και όμως, με επαχθή και απεχθή, από τα διαπλεκόμενα και εξωνημένα Μ. Μ. Εξαπατήσεως και εξαχρειώσεως, διαφήμιση. Από τα οποία διαχέεται ανυπόφορη η μπόχα για την κακή και χείριστη, ακόμη, φήμη, που αποπνέει η άκρως αποκρουστική πολιτεία τους:
Ως προδοτών και διαβόητων κλεφτών και απατεώνων. Δικτυωμένων, με ύποπτα ντόπια και διεθνή συμφέροντα. Που, αντί να εξουσιάζουν, θα τους ταίριαζε να είναι εγκάθειρκτοι σε φυλακές υψίστης ασφαλείας.
Και όμως κρατούν εγκάθειρκτο έναν ολόκληρο λαό. Που καταληστεύουν και ξεπουλάνε, με απάτες και εκβιασμούς αυτόν και την πατρίδα του…
Αφού τους δίνει το βέβηλο αυτό δικαίωμα, ένα μεγάλο μέρος εθελόδουλου και εθελότυφλου όχλου που, δυστυχώς, τους ακολουθεί, με τη θέλησή του…
Και ασφαλώς οι πρώτοι χριστιανοί ακολούθησαν τις συμβουλές των Αποστόλων. Και εξέλεξαν τους επτά διακόνους. Με συμμετοχή, στους ψηφοφόρους, και των γυναικών. Με αποτέλεσμα η Εκκλησία να μεγαλώνει αλματωδώς, πηγαίνοντας απ’ το καλό στο καλύτερο.
Σε αντίθεση με μας, που πηγαίνουμε απ’ το κακό στο χειρότερο….
Άμποτε, κάποτε, οι άνθρωποι-και πρώτοι απ’ όλους οι, λεγόμενοι, χριστιανοί-να ξαναγύριζαν στο ξεχασμένο Ευαγγέλιο. Και η Κυριακή των Μυροφόρων να καθιερωθεί, ως η Κυριακή δημοκρατίας. Της αληθινά κοινωνικής δημοκρατίας. ΄Όμως….
Ποιοι θα έστεργαν μια τέτοια επιστροφή και μια τέτοια καθιέρωση; ‘Όταν ακόμη και οι λεγόμενοι εκπρόσωποι της Εκκλησίας, πολύ περισσότερο απ’ τους κοσμικούς, φοβούνται και τρέμουν όχι απλώς την αληθινή, αλλά και την στοιχειώδη, έστω, δημοκρατία!
Όταν φοβούνται και τρέμουν το Ευαγγέλιο, που διδάσκουν και υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν και υπηρετούν…http://papailiasyfantis.wordpress.com/
παπα-Ηλίας