Οι αριθμοί του Δικαστηρίου της Χάγης τρομάζουν με τη μεροληψία τους. Μεταξύ των καταδικασθέντων η πλειοψηφία είναι Σέρβοι (66%), από τους 58 καταδικασθέντες αρχηγούς κρατών, πρωθυπουργούς, στρατιωτικούς διοικητές, επικεφαλής Κοινοβουλίων, υψηλόβαθμες κομματικές και πολιτικές προσωπικότητες, αξιωματικούς οι 50 είναι Σέρβοι, από τους 19 νεκρούς στα κρατητήρια του Δικαστηρίου Σέρβοι είναι οι 16.Όμως μεταξύ των εθνοτήτων, εκπρόσωποι των οποίων έχουν καταδικαστεί υπάρχουν εκτός από Σέρβοι και Κροάτες και μουσουλμάνοι και Αλβανοί, ακόμη και εκπρόσωποι της ΠΓΔΜακεδονίας.
Μεταξύ των πιο γνωστών πολιτικών, που πέθαναν στο κρατητήριο του Δικαστηρίου είναι ο πρόεδρος της Σερβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. …..Στο τέλος του περασμένου έτους εμφανίστηκε στα ρωσικά το βιβλίο «Αήττητος», το οποίο περιγράφει την εικόνα ενός ισχυρού και θαρραλέου ανθρώπου, ο οποίος ξεκίνησε ανοιχτή μάχη με τους δικαστές και τους εισαγγελείς του Δικαστηρίου και την κέρδισε με τίμημα την ίδια του τη ζωή. Στο βιβλίο εκτός από δύο συνεντεύξεις του ίδιου του Μιλόσεβιτς παρουσιάζονται αναμνήσεις γι’ αυτόν από Ρώσους πολιτικούς και επιστήμονες, τον Γεβγκένι Πριμακόφ, τον Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, τον Λεονίντ Ιβασόφ και άλλους. Ένα ακόμη τμήμα του είναι το ποιητικό. Περιέχει πολλά ποιήματα αφιερωμένα στο Μιλόσεβιτς.
Ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, αναμφισβήτητα, είναι μια ιστορική προσωπικότητα, μεγάλη φιγούρα,πράγμα που σημαίνει αμφίσημη και αντιφατική. Στην εποχή του όλοι περνούσαν δύσκολα, όλοι γκρίνιαζαν και τον επέκριναν, όμως… πάντοτε τον ψήφιζαν. Την παραίτησή του επιθυμούσαν πολλοί πολιτικοί παγκοσμίου φήμης, όμως όλοι προτιμούσαν να διαπραγματευτούν ειδικά μαζί του. Ως πρόεδρος της Σερβίας, ο Μιλόσεβιτς ήταν de facto ο ηγέτης ολόκληρης της Γιουγκοσλαβίας. Κατά τη γνώμη του Ρώσου πολιτικού Σεργκέι Μπαμπούριν, «με το θάνατο του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς χάνεται στην ιστορία η εποχή της Γιουγκοσλαβίας. Ακριβώς αυτός ο ίδιος ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς έγινε η προσωποποίηση της τελευταίας προσπάθειας για τη διατήρηση της Γιουγκοσλαβίας».
Ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς δολοφονήθηκε στη φυλακή της Χάγης, φυσικά όχι τυχαία. Για τη Δύση, η οποία ελέγχει τη δραστηριότητα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την Πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY), ήταν εξαιρετικά σημαντικό να καταδικάσει τον Μιλόσεβιτς και νομικά να δικαιολογήσει την επίθεσή της κατά της Γιουγκοσλαβίας. Ωστόσο υποτίμησαν τη δύναμη του προέδρου Μιλόσεβιτς. Η υπεράσπισή του ήταν τόσο ισχυρή και καταστροφική για το Δικαστήριο, που υπήρχε μόνο μίαδιέξοδος, να διακοπεί η διαδικασία χωρίς την επιβολή κάποιας ποινής. Κατά τη γνώμη του διάσημου Ρώσου ερευνητή της δραστηριότητας του Δικαστηρίου Αλεξάντρ Μεζιάεφ «η Δύση επέτρεψε ένα δικαστήριο εις βάρος της ίδιας, επειδή ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς απέδειξε όχι μόνο την αθωότητά του, αλλά, κυρίως, την ενοχή εκείνων, που πραγματικά κατέστρεφαν τη Γιουγκοσλαβία και τη Σερβία».
Ο Μιλόσεβιτς δεν άφησε στο Δικαστήριο καμιά ελπίδα να υπάρξει καταδικαστική ετυμηγορία. Ως εκ τούτου για το Δικαστήριο της Χάγης έμενε μία και μοναδική διέξοδος: να βγει από τη μέση ο κατηγορούμενος… Το γεγονός της εν ψυχρώ δολοφονίας του προέδρου Μιλόσεβιτς στο Δικαστήριο της Χάγης είναι απίστευτο μόνο σε όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τις καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης κατά τη διάρκεια της δικαστικής διαδικασίας. Θα θέλαμε να ελπίζουμε ότι η διεθνής κοινότητα θα συνειδητοποιήσει τους αληθινούς σκοπούς και τα καθήκοντα, που έχουν ανατεθεί στο Δικαστήριο και θα επανεξετάσει πλήρως τα αποτελέσματα της δραστηριότητάς του.
http://greek.ruvr.ru/
http://diaggeleas.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου