ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Μάνα, δεν είμαι αναρχικός.
Οι αναρχικοί δε φεύγουν με το πρώτο δακρυγόνο.
Μάνα, δεν είμαι αναρχικός.
Οι αναρχικοί δεν κατεβαίνουν στις διαμαρτυρίες μόνο με ένα μπουκάλι νερό στο χέρι.
Μάνα, δεν είμαι αναρχικός.
Οι αναρχικοί δεν κατεβαίνουν στις πορείες με τη μικρή τους αδερφή πιασμένη απ’το χέρι.

Μάνα, δεν είμαι αναρχικός.
Δε φορούσα κουκούλα σήμερα.  Στο πρόσωπο δεν είχα μάσκα. Στην τσάντα δεν είχα μολότοφ.

Μάνα, δεν είμαι αναρχικός. Μαζί με παιδιά και μεσήλικες καθόμουν, και σημαδεύαμε τη Βουλή μόνο με οργισμένα χέρια.
Μάνα, όλοι μαζί φωνάζαμε “Κλέφτες-κλέφτες!” και

κανένας μας δεν ήταν αναρχικός.

Μάνα, δεν είμαι αναρχικός.
Έβλεπα τους μπάτσους παραταγμένους και δεν τους μισούσα. Τους λυπόμουν.

Δεν είμαι αναρχικός μάνα.
Ξέρω ότι αυτοί τη δουλειά τους κάνανε. Μα η δουλειά τους είναι να ρίχνουν χημικά σε μένα και στην κόρη σου και σ’ όλους τους άοπλους ειρηνικούς που ήταν εκεί.

Δεν είμαι αναρχικός μάνα.
Οι αναρχικοί ήρθαν οπλισμένοι και τα δακρυγόνα ούτε που τους επηρέασαν.

Δεν είμαι αναρχικός ρε μάνα.
Αγανακτισμένος είμαι. Δεν έβρισα τον μπάτσο που ήρθε να μου γεμίσει το σώμα και τα πνευμόνια καρκίνο. Έβρισα το Σύστημα που ταΐζει και εκμεταλλεύεται αυτόν τον μπάτσο.

Μάνα, δεν είμαι αναρχικός.
Οι αναρχικοί κάθονταν σήμερα απέναντί μας, παραταγμένοι μπροστά από έναν ναό ασυδοσίας και ήταν εκεί, όχι για να συντηρούν την τάξη, αλλά για να διαλύσουν μια ειρηνική διαμαρτυρία.

Δεν είμαι αναρχικός, μάνα, μη φοβάσαι.
Δε φοράω αντιασφυξιογόνες μάσκες, δεν έχω όπλο στο θηκάρι μου, ούτε έχω ένα σπρέι γεμάτο χημικά στα χέρια μου.

Μάνα, δεν είμαι αναρχικός, στο λέω, πίστεψέ με.
Δεν είναι αναρχικός αυτός που βγαίνει να διαμαρτυρηθεί για τους μισθούς πείνας και για το ξεπούλημα της χώρας.

Μάνα δεν είμαι αναρχικός μην ακούς αυτά που λέει στο MEGA.

Μάνα, τελευταία φορά στο λέω, δεν είμαι αναρχικός.
Κανένας από όσους ήταν δίπλα μου δεν ήταν.
Θέλαμε απλά ένα καλύτερο αύριο.
Μα, στο υπόσχομαι μάνα.
Την επόμενη φορά που θα πάω, θα είμαι καλύτερα προετοιμασμένος.
Θα φοράω μάσκα και θα ‘χω αλείψει το πρόσωπό μου με ειδική αλοιφή, να μην με καίνε τα χημικά.
Μα για όπλο θα ‘χω πάλι μόνο τη φωνή και την καρδιά μου.

Δεν είμαι αναρχικός μάνα,
μα την επόμενη φορά θα μείνω.
Όχι για σένα, ούτε για την αδερφή μου και τον πατέρα.
Θα μείνω για τα παιδιά που κάποια στιγμή θα φέρω στον κόσμο.

Μάνα, δεν είμαι αναρχικός,
όμως όσο αναπνέω θα στέκομαι απέναντι σ’αυτούς που μας θέλουν φοβισμένος.

Μάνα, δεν είμαι αναρχικός,
μόνο αυτό το Κράτος είναι άναρχο.

Μάνα, δεν είμαι αναρχικός,
να ‘σαι περήφανη για μένα…

(Πειρατης του Ονειρου)