Νηστεία: ἡ ὄρεξη, ἡ πείνα καί οἱ πειρασμοί τῆς Σαρακοστῆς

Γράφει ὁ π. Θωμάς Βαμβίνης

Νηστεύω σημαίνει δέν τρώω, δηλαδή ἑκουσίως πεινάω. Νηστεύοντας, λοιπόν, ὀρθοδόξως κατά τήν Μ. Τεσσαρακοστή, ὁδηγοῦμε τόν ἑαυτό μας σέ μία ὁριακή κατάσταση, στήν ὁποία αἰσθανόμαστε τίς ἀπαιτήσεις τοῦ σώματος, ἀλλά καί τήν δύναμη τῆς ψυχῆς νά τίς τιθασεύει. Αὐτήν τήν ὁριακή κατάσταση βρίσκει πρόσφορη ὁ πειράζων γιά νά μᾶς προσβάλλη μέ τούς πιό ἰσχυρούς πειρασμούς του. Δέν ἔχει ἰσχύ ἐπάνω στόν ἀγωνιζόμενο μέ τήν νηστεία Χριστιανό, ἀλλά ὁ ἴδιος δελεάζεται ἀπό τήν ἀδυναμία τοῦ σώματος, τήν ὁποία νομίζει ὅτι μπορεῖ νά ἐκμεταλλευθῆ. Αὐτό ἔπαθε μέ τόν Χριστό.

Ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος λέει: “νηστεύσας - ὁ Χριστός - ἡμέρας τεσσαράκοντα καί νύκτας τεσσαράκοντα ὕστερον ἐπείνασε. Καί προσελθῶν αὐτῶ ὁ πειράζων εἶπεν...”. Ὁ πειράζων προσῆλθε στόν Χριστό, ὅταν ἐκεῖνος πείνασε. Ἡ πείνα δηλαδή τόν προσελκύει, ἀλλά καί ἡ πείνα εἶναι αὐτή πού τελικά τόν νικάει, ὅταν, φυσικά, ζητά ἱκανοποίηση ἀπό τήν λογική τροφή τῆς ψυχῆς - τά ρήματα πού ἐκπορεύονται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ - καί ὄχι μονοδιάστατα ἀπό τήν ἄλογη τροφή τοῦ σώματος. 

Δέν πρέπει, λοιπόν, νά παραξενευόμαστε, ὅταν κατά τήν νηστήσιμη περίοδο τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς μας συμβαίνουν ποικίλοι πειρασμοί, πού ἀφοροῦν στήν...

 προσωπική, οἰκογενειακή ἤ κοινωνική μας ζωή. Ὁ πειράζων σέ τέτοιες περιόδους “προσέρχεται” στούς Χριστιανούς. Μέ πολλούς “ἐσωτερικούς” τρόπους, ἀλλά καί μέ θορυβώδη ἐξωτερικά γεγονότα, πού ἔχουν ἀνταποκριτές στό ἐσωτερικό ἐμπαθεῖς λογισμούς, προσπαθεῖ νά ἀχρειώση τόν ἀγώνα τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς. Ὅμως, “ἐάν νήφωμεν”, ὅλα αὐτά γίνονται αἰτίες πνευματικῆς ὡρίμανσης, δρόμοι γιά βαθύτερη αὐτογνωσία καί θεογνωσία.

Συγκλιτική

 

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/