Της φοβοτομημένης
Εγώ προσωπικά πάω… Σφύριξα! Έχω αρχίσει και κοιτάζω τον ουρανό, για να τσακώσω τα ψεκαστικά επί τω έργω ή να διακρίνω το εωσφορικό δαχτυλίδι του HAARP την ώρα που απεργάζεται κλιματικές και γεωφυσικές ανωμαλίες. Πίνω το νερό με προβληματισμό και περίσκεψη, αφού πρώτα το υψώσω στο φως, όχι για να πω «εις υγείαν της ΔΕΗ», αλλά για να έχω την αυταπάτη ότι θα με ντραπούν και θα εξατμιστούν τυχόν μηνύματα μπουχεσοχλαπατσίασης και δουλοχαλιαμπαλίασης περασμένα από αλλότριες δυνάμεις στη μνήμη του. Γιατί το νερό, λένε, έχει μνήμη. Πάω στο σούπερ μάρκετ και νιώθω σα να κόβω αόρατα νήματα ώσεων που με διαπερνούν, για να μου αλλοτριώσουν τη συνείδηση. Κοιτάζω αλλού την ώρα των ειδήσεων μηδά και μου υποβάλει η παρουσιάστρια καμιά κεραυνοβόλα εμπιστοσύνη στο Λουκά Παπαδήμο. Μετρώ μονάδες και διπλά (1,2 ) στις ημερομηνίες, στις ταμπέλες, στα αυτοκίνητα κλπ, για να δω αν ανήκω στους εκλεκτούς που από τις 11.11 και δώθε υπέστησαν μεταφυσική μετάλλαξη. Ωχ! Να τα! Illuminata! Σήμερα είναι 12.1.2012. Αύριο, Παρασκευή και 13.
Και την ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά… κι άλλα πολλά, διαπιστώνω πως έχω χάσει κάθε έρεισμα, κάθε στήριγμα. Αν δεν είχε φάει η μαρμάγκα τον Alter, αν δεν είχε κλαδέψει η κρίση τις «Πύλες του Ανεξήγητου» του Κώστα Χαρδαβέλλα, θα μπορούσα ίσως να αντλήσω δύναμη και πληροφορίες από εκείνους του υπέροχους κακέκτυπους Αϊνστάιν πανελίστες, που έμοιαζαν κάποιες φορές σα να το έχουν σκάσει από το Αναψυκτήριο: «Το ωραίο ηλεκτροσόκ», αλλά που και που αράδιαζαν κάτι καταπληκτικά συνομωσιολογικά τα οποία τώρα θα έδιναν μια εξήγηση, έστω και σαλτέ ολέ, σε όλα αυτά που συμβαίνουν. Γιατί εγώ, δεν ξέρω εσείς, έχω πάψει προ πολλού να πιστεύω σ’ αυτά που βλέπω. Δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη στις αισθήσεις μου. Πιστεύω ότι είναι αλήθεια αυτά που δεν αντιλαμβάνομαι. Αν υπάρχει αδελφέ αυτό που λένε «Σωτηρία της χώρας», υπάρχουν και Ελλοχίμ. Και ναι, το παραδέχομαι, ο εγκέφαλός μου κάνει λοξές συνάψεις και η κούτρα μου γενικά κατεβάζει λογικοφανείς πίπες, φέρνοντάς με σε σημείο να παίρνω τηλέφωνο παλιούς συμφοιτητές, για να βεβαιωθώ ότι υπήρξαν. Θα μου πείτε, αν δεν υπήρξαν κι εγώ τους γνωρίζω, θα δυσκολευτώ να τους ξαναβρώ στο τηλέφωνο; Καθόλου. Συνέβη και στο Ράσελ Κρόου στο «Ένας υπέροχος άνθρωπος». Τρέλα εξομολογουμένη όμως, τρέλα ουκ έστι. Εγώ θαρρώ πλέον ότι υπάρχει παράλληλο σκοτεινό, διαστροφικό, διαβολικό μπορεί και εξωγήινο σχέδιο ζαβλάκωσης και εξόντωσής μας. Μας κάνουν υποχείρια από όξω προς τα μέσα και αντιστρόφως. Θέλουν να μας εξαφανίσουν από το χάρτη κι είχαν από παλιά βάλει μια τσογλανοπαρέα από μικροτσιπαρισμένους πολιτικούς της Μαντζουρίας να προετοιμάσουν το τέλος μας. Μπορεί να έχουν μαζευτεί και τίποτα psy και να μας νερουλιάζουν το μυαλό και τα αντανακλαστικά μακρόθεν. Κάτι σάπιο υπάρχει πάντως στο βασίλειο της Δανειομαρκίας. Ακόμα και έτσι, φοβοτομημένη, θα το βρω…
topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου