Φοβερές αποκαλύψεις για τον Πάπα και τη Παγκόσμια Κυβέρνηση από έναν Ιησουΐτη και βαθύ γνώστη του Βατικανού

Φοβερές αποκαλύψεις για τον Πάπα
και τη Παγκόσμια Κυβέρνηση
από έναν Ιησουΐτη
και βαθύ γνώστη του Βατικανού

«Κατά τα τέλη αυτής της δεκαετίας (2000) θα ζήσουμε κάτω από την πρώτη ενιαία Παγκόσμια Κυβέρνηση που υπήρξε ποτέ στην κοινότητα των εθνών. Η ενιαία κυβέρνηση είναι αναπόφευκτη». Πάπας Ιωάννης-Παύλος ΙΙ. – Από το βιβλίο «Τα Κλειδιά Αυτού του Αίματος» του Ρωμαιοκαθολικού ιερέα Malachi Martin.


Το βιβλίο του 1990, «Τα Κλειδιά Αυτού του Αίματος» (The Keys of This Blood), το έγραψε ο καθολικός ιερέας και best-selling συγγραφέας Μαλαχίας Μάρτιν.

Ο Martin, (1921 – 1999) ήταν Ιησουΐτης καθηγητής (είχε 3 μεταπτυχιακά και ήξερε 10 γλώσσες) και ένας «insider», ένας άνθρωπος που ήταν μυημένος στα εσωτερικά του Βατικανού.

«Τα Κλειδιά Αυτού του Αίματος» είναι ένα μη φαντασίας αποκαλυπτικό βιβλίο με γεωπολιτικές και γεωθρησκευτικές αναλύσεις των τελευταίων δεκαετιών του 20ου αιώνα.
Ο συγγραφέας προσδιορίζει αυτή την περίοδο ως το millennium τέλος του παιχνιδιού για τη νέα παγκόσμια τάξη, η οποία έχει τρεις βασικούς διεκδικητές.
Είναι σίγουρο ότι θα δημιουργηθεί, για πρώτη φορά στην ιστορία, μία παγκόσμια κυβέρνηση.

Το βιβλίο ισχυρίζεται περαιτέρω ότι γνωρίζει από μέσα για το τι κάνει ο Πάπας για να κερδίσει αυτόν τον γεωπολιτικό αγώνα και πως έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κατάρρευση του Σιδηρού Παραπετάσματος.

Γράφει στο βιβλίο «Τα Κλειδιά Αυτού του Αίματος»:

«Είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε είμαστε έτοιμοι είτε όχι, συμμετέχουμε όλοι σε ένα – όλα για όλα, χωρίς ταμπού – παγκόσμιο ανταγωνισμό τριών δρόμων. Οι περισσότεροι από εμάς δεν είναι ανταγωνιστές …. Είμαστε το διακύβευμα …. ο ανταγωνισμός για το ποιος θα δημιουργήσει το πρώτο παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης που υπήρξε ποτέ στην κοινωνία των εθνών. Πρόκειται για το ποιος θα κατέχει και θα χειρίζεται τη διπλή δύναμη εξουσίας και ελέγχου του κάθε ενός από εμάς ως άτομα και πάνω από όλα όλους μαζί ως κοινότητα … στην τρίτη χιλιετία …. τώρα που έχει αρχίσει, δεν υπάρχει περίπτωση να ακυρωθεί …. ο τρόπος ζωής μας ως άτομα και ως πολίτες … ακόμη και τα εμβλήματα της εθνικής μας ταυτότητας … δυναμικά και ριζικά θα αλλάξουν για πάντα. Κανείς δεν μπορεί να απαλλαγεί από τα αποτελέσματα της (παγκόσμιας εξουσίας). Κανένας τομέας της ζωής μας δεν θα παραμείνη άθικτος. «

Ο Martin λέει ότι ο Πάπας θα είναι «ο νικητής του διαγωνισμού».
Στη σελίδα 341 του βιβλίου του, ο Μάρτιν καθιστά σαφές ότι αυτό, η μία παγκόσμια κυβέρνηση, θα «κυριαρχείται από διεθνείς γραφειοκράτες, οι οποίοι θα ελέγχουν και θα κατευθύνουν κάθε πολίτη και κάθε έθνος ….

Ο παπισμός λέει, είναι στην πραγματικότητα μία έκκληση για Ένωση, μεταξύ εκκλησίας και κράτους στο πλαίσιο μιας γεω-πολιτικής εξουσίας που ο ίδιος αποκαλεί «παγκόσμια πολιτική εξουσία».

Σχ. ΚΟ: Τον Οκτώβριο το Βατικανό, μέσω του «Υπουργείου Δικαιοσύνης» του, με αφορμή την παγκόσμια οικονομική κρίση, ανακοίνωσε ότι «χρειάζεται νέα διεθνής οικονομική αρχή με παγκόσμιες αρμοδιότητες», ενώ ζήτησε «να ξεπερασθεί το σύστημα του Bretton Woods με την συμμετοχή των αναδυόμενων και υπό ανάπτυξη χωρών, έχοντας ως προοπτική τη δημιουργία μιας γενικότερης, δημόσιας αρχής, με παγκόσμιες αρμοδιότητες».

Τον Ιούνιο του 2009, ο Πάπας Βενέδικτος είχε εκδώσει μια αποφασιστική «έκκληση προς τους ηγέτες του κόσμου» μέσα από εγκύκλιό του, δηλώνοντας «Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για μια πραγματική παγκόσμια πολιτική εξουσία, για τη διαχείριση της παγκόσμιας οικονομίας με μια ηθική που θα έχει επίκεντρο τον Θεό … για να τερματιστεί η τρέχουσα παγκόσμια οικονομική κρίση».

Σε αυτήν την περίπτωση έχει σημασία ότι δεν ζητά μια παγκόσμια οικονομική εξουσία, αλλά μια παγκόσμια πολιτική εξουσία!

Ο Πάπας συνεχίζει:
«η " παγκόσμια πολιτική εξουσία ", θα πρέπει να έχει … εξουσία για να εξασφαλίσει ότι θα υπάρχει συμμόρφωση στις αποφάσεις της από όλα τα μέρη …. »

Ο Πάπας πρόσθεσε ότι η τρέχουσα οικονομική κρίση ήταν «σαφή απόδειξη αυτού «που αποκάλεσε ως «ολέθριες συνέπειες της αμαρτίας ….»" Αυτή η εξουσία», είπε, θα πρέπει να «ρυθμίζεται από το νόμο» και «θα πρέπει να είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένη»!

Ποιος όμως, θα έχει τον έλεγχο της Παγκόσμιας πολιτικής εξουσίας;»

Για να γυρίσουμε στον Malachi Martin, αναφέρει σε μία τελευταία συνέντευξή του, γράφει γιά το άρθρο «Το Τέλος της Θρησκείας (όπως την ξέρουμε) » (The End of Religion (As We Know It)”:

«… Από τον καιρό του Νεβρώδ και του Πύργου της Βαβέλ, οι ελίτ εξουσιαστές δεν έχουν ποτέ παραιτηθεί από το όνειρο της Μίας Παγκόσμιας Κυβέρνησης».

Ο Μάρτιν προσφέρει μια μακάβρια πίσω από τις σκηνές ματιά σε μια κλίκα εσωτερικών του Βατικανού που θέλουν να χρησιμοποιήσουν τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ως θεμέλιο για μια πολιτικο-θρησκευτική Νέα Παγκόσμια Τάξη.

Το μυθιστόρημα περιγράφει μια ομάδα από αξιωματούχους της καθολικής εκκλησίας, οι οποίοι συσχετίζονται με μια ομάδα ομοϊδεάτες – ανώτερα στελέχη εταιριών για να χειραγωγήσουν την Εκκλησία ώστε να γίνει η υποδομή για την Παγκόσμια Θρησκεία – μία ομπρέλα για όλους, από Επισκοπικούς προτεστάντες έως επαγγελματίες βουντού.

Ο νέος Οικουμενισμός, είναι ντυμένος με την ενδυμασία της παγκοσμιοποίησης.
Η ατζέντα περιλαμβάνει την προώθηση ζητημάτων όπως ο έλεγχος του πληθυσμού, η οικολογία και ο κοσμικός (αθεϊστικός) ανθρωπισμός, που όπως ελπίζουν οι συνωμότες θα οδηγήσει τελικά στην πλήρη εκκοσμίκευση της θρησκείας.

Το πιο συγκλονιστικό όσο και αμφιλεγόμενο σημείο του μυθιστορήματος – που περιγράφεται με μεγάλη λεπτομέρεια στον πρόλογο – αφορά μια «μαύρη» τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Βατικανό το 1963 – η οποία ήταν ένα αποκρυφιστικό τελετουργικό, κατά το οποίο ενθρονίστηκε ο έκπτωτος αρχάγγελος Εωσφόρος ως επικεφαλής της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Μήπως ο Δρ Martin πιστεύει ότι αυτή η ενθρόνιση που περιγράφεται με λεπτομέρειες στο μυθιστόρημά του, είναι κάτι που θα μπορούσε να λάβει πράγματι χώρα;
«Ναι», λέει με έμφαση.
«Εκτός από μια σκιά αμφιβολίας στο μυαλό μου.
Αλλά τώρα ο τόπος, ο χρόνος, η ώρα κλπ, όλα παρουσιάζονται συσκοτισμένα για να προστατευθεί ο ένοχος και να σωθεί ο αθώος»…»

Ο Martin ισχυρίζεται ότι η καταιγίδα κρουσμάτων παιδικής κακοποίησης που συμβαίνει τώρα, είναι πραγματικά σατανική λατρεία.
Μέρος των εωσφορικών τελετών πολλών από τους ιερείς, τις μοναχές, και την ιεραρχία.
Υπαινίσσεται ότι πολλοί που ασχολούνται με αυτό το είδος «λατρείας» είναι πράγματι κρυφοί Τέκτονες.

Όταν ο Αφρικανός ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος από την Ζάμπια, Emmanuel Milingo, χαρακτηρισμένος επίσημα και σαν εξορκιστής, δήλωσε «Ο Διάβολος στην καθολική εκκλησία είναι τόσο προστατευμένος, που είναι σαν ένα ζώο προστατευμένο από την Κυβέρνηση» και ότι «υπάρχουν ιερείς και επίσκοποι οπαδοί του Σατανά» δημιουργώντας σάλο, ο Malachi Martin τον υπερασπίστηκε λέγοντας:
«Ο αρχιεπ. Milingo είναι ένας καλός επίσκοπος, και η κατηγορία του ότι υπάρχουν Σατανιστές στην Ρώμη είναι απολύτως ορθή»


http://stylianos-patriaopuodojia.blogspot.com/